Czy boicie się śmierci? Ja niegdyś się nie bałem ani śmierci ani towarzyszącego jej bólu ale boję się jednego - że nagle się zawiodę. Że nie uzyskam wieczności tylko będę musiał narodzić się na nowo jako kto inny. Słucham.

Jak będziesz kimś innym to nie będziesz wiedział, że się zawiodłeś bo nie będziesz nic pamiętał. Zupełnie tak samo jak teraz możesz być wcieleniem kogoś, kto w poprzednim życiu myślał tak samo jak ty.

Pytanie dziwne. Jeśli reinkarnacja istnieje, to jest całkiem normalne i nie należy się tego bać...

Boję się śmierci jak każdy normalny człowiek.

Boję się cierpienia związanego ze śmiercią ale samej śmierci nie.Boje się też że nie zobacze się z najbliższymi już po tamtej stronie.

o czym ty piszesz???
jak umrzesz to będziesz martwy i życia czy odradzanie się nie będzie cię dotyczyć.
martwi nie żyją. nie widzą nie słyszą nie myślą nie czują.
nic!
śmierć to koniec życia z nie zdarzenie w życiu.

może właśnie dlatego się "nie boisz" śmierci bo tak się jej boisz że nie jesteś w stanie przyznać sam przed sobą co to u licha jest.

pomyśl!

Boję się. Czasem mniej, czasem bardzo, jak o tym za dużo myślę. Boję się, że stracę świadomość, że mnie już nie będzie. Ci wszyscy ludzie zostaną, a mnie już nie będzie. Boję się, bo to będzie takie nieodwołalne, bo mnie to nie ominie. Boję się, bo przyjdzie taki dzień, że będzie to mój ostatni i już nic więcej nie zobaczę, ani nie poczuję. Nie będę w stanie nic zrobić, to kiedyś nastąpi. Boję się, bo nie potrafię sobie tego wyobrazić: niebycia. Przeraża mnie to i wolę o tym nie myśleć. Jednak czasami przed snem, gdy zamykam oczy i myślę, że może już ich nie otworzę, że nawet nie będę wiedziała kiedy... Nie potrafię opisać tego strachu. To coś, co jest zbyt głęboko we mnie, a pewnie w każdym, kto choć raz myślał o śmierci.

Bac sie to za duze slowo. Przykro jest.

nie powinieneś się bać, śmierć jest piękna bo jako jedyna połączy nas wszystkich, żula spod mostu, miliardera który właśnie kupił wyspę, ateistę, teologa, itd.

a czy to:
koniec świadomości,
reinkarnacja,
nicość,
itd

to sie przekonamy, ale wszystko w swoim czasie.
co ja bredzę, przecież czas nie istnieje :/
pozdrawiam

Fakt, wszyscy przekonamy się w swoim czasie... Mówi się, że po tamtej stronie można znaleźć odpowiedzi na wszystkie swoje pytania, i ta idea zawsze dodawała mi w pewnym sensie otuchy.

Strach? Pewnie jakiś zawsze tam jest, taki typowy lęk przed nieznanym. Poza tym szkoda będzie zostawiać za sobą cały ten piękny świat. Jako zwolenniczka reinkarnacji wierzę jednak, że przedtem już pewnie nieraz umierałam i wracałam na ziemię, więc ten jeden raz więcej też jakoś dam radę

Wiecznej szczęśliwości po śmierci nie umiem sobie wyobrazić i chyba nie za bardzo jej chcę. To zawsze kojarzyło mi się ze stagnacją, brakiem rozwoju, biernością. Wolę wierzyć, że przeznaczeniem człowieka jest wciąż się doskonalić - może nie tylko tu, może także w innych światach?

Jeśli nicość i brak świadomości, to raczej się nie dowiemy. Albo inaczej. Pierwszą i ostatnią rzeczą jaka może do nas dotrzeć to to że nie możemy niczego stwierdzić.

Może to was zdziwi ale ja nie boję sie śmierci. Kiedy o niej myślę to czuje powiew wolności. Radość na myśl o połączeniu sie z Bogiem "Żrodłem które jest Miłością" Boje sie tylko jednego abym była w tym miejscu duchowym gdzie nic nie oddzieli mnie od Stwórcy.
Pozdrawiam Ania.

A ja się śmierci nie boję. Jak każdy normalny chrześcijanin. Życie człowieka się zmienia, ale się nie kończy. Tak jak poród jest "śmiercią" życia płodowego, tak śmierć jest końcem kolejnego etapu naszego życia, jednak jak poród jest początkiem nowego etapu, tak i śmierć jest początkiem nowego etapu życia. Życia w Chrystusie, życia pełnego

I jak głosi stara (mądra) sentencja: Człowiek nie boi się śmierci, ale myślenia o śmierci.

Jak człowiek sobie zacznie wyobrażać po swojemu co go czeka, to się nie ma co dziwić, że się boi.

Szczęśliwi Ci którzy w wierze odnajdują radość, nawet ze śmierci, choć myśle że tak jak jedni są pewni życia, tak drudzy mogą mieć wątpliwości. Każdy dojrzewa duchowo jednak troche inaczej.

Śmierć jest przejściem w inny wymiar. Relacjonują tak niemal wszystkie osoby, które umarły na krótki czas, po czym udało się je przywrócić do życia. Ale lęk przed śmiercią oczywiście jest bo człowiek nie do końca wie czy żyje uczciwie.