Czy zobowiązany jestem także do wiary w tzw dogmaty zapomniane , które Kościół przechowuje w swej historycznej pamięci, ale które ze względu na swój charakter (dogmat sam przez się nie jest dziś rozumiany albo nie może dziś być akceptowany bez zastrzeżeń) nie obowiązują ?

Czy Prawda Objawiona jest równie aktualna dziś, jutro, 500 lat temu i za tysiąc lat?

Jeśli nie będę wierzył w dogmaty zostanę uznany za heretyka - czy wówczas mam szansę na zbawienie?

A co z ludźmi, którzy nigdy nie poznali współcześnie obowiązujących dogmatów - umarli w niewierze? Umarli jako heretycy?

Rozumiem, że Tradycja jest czymś "żywym", podlegającym interpretacji a niektóre dawne dogmatyczne prawdy wiary wynikały po prostu z braku wiedzy (ziemia jest centrum wszechświata, jest płaska itd., czy jakieś inne), ale jak np. rozumieć dogmaty o czyścu czy nieomylności papieża, czy ostatnie dogmaty Maryjne...

Nie rozumiem Prawd Wiary objawionych 2000 lat po wydarzeniu,które jest centrum Wiary - po prostu

Aha, czyli nie znasz żadnych takich "zapomnianych" dogmatów, nie wiesz jakie to są, nie wiesz nic o takiej liście, ale jesteś przekonany - BA - jesteś pewien, że takie są i to pewnie intryga Watykanu, by ich nikomu nie pokazywać, bo są nieprawdziwe....
No poraża mnie takie sposób myślenia...

De Fide” bezeichnet den höchsten Grad an Glaubensgewißheit, den die Kirche laut diesem Dogmatik-Lehrbuch, ein Klassiker, anzubieten hat.

Istnieje oczywiście porządek i jakby hierarchia dogmatów Kościoła, ponieważ różny jest ich związek z podstawą wiary. Hierarchia ta oznacza, że niektóre dogmaty opierają się na innych jako podstawowych i są przez nie oświecane. Wszystkie jednak dogmaty, ponieważ zostały objawione, należy przyjąć tą samą wiarą Boską.

Przekazywanie przez Kościół Objawienia Bożego wiąże się z różnego rodzaju trudnościami. Wynikają one z tego, że ukryte misteria Boże „ze swej natury przekraczają zdolności ludzkiego umysłu do tego stopnie, że nawet przekazane w Objawieniu i przyjęte przez wiarę, pozostają jednak zakryte zasłoną wiary i jakby otoczone mrokiem”; wynikają one także z historycznego uwarunkowania przekazu Objawienia.

Jeśli chodzi o wspomniane uwarunkowanie historyczne, należy przede wszystkim zauważyć, że znaczenie zawarte w wypowiedziach dotyczących wiary, częściowo zależy od specyfiki wyrażeniowej języka stosowanego w określonym czasie i w określonych okolicznościach. Zdarza się także czasami, że jakaś prawda dogmatyczna zostaje najpierw wyrażana w sposób niepełny, chociaż nigdy nie błędny, a dopiero później, po rozważeniu jej w szerszym kontekście wiary i poznania ludzkiego, otrzymuje pełniejsze i doskonalsze wyrażenie. W nowych, kolejnych wypowiedziach Kościół zamierza potwierdzić lub pogłębić to, co w jakiś sposób jest już zawarte v Piśmie Świętym lub we wcześniejszych wypowiedziach Tradycji, chociaż równocześnie troszczy się o rozwiązanie pewnych problemów lub wyeliminowanie błędów Wszystko to powinno być uwzględnione, by wypowiedzi Kościoła zostały prawidłowo wyjaśnione. W końcu należy dodać, że chociaż prawdy, których Kościół pragnie rzeczywiście nauczać w swoich formułach dogmatycznych, różnią się w zależności od zmiennych sposobów myślenia w różnych epokach i nie mogą być bez nich wyrażone, może zdarzyć się jednak niekiedy, że te same prawdy zostaną wyrażone przez Urząd Nauczycielski Kościoła przy pomocy pojęć, które odzwierciedlają wspomniane sposoby myślenia.Pozwala to stwierdzić, że formuły dogmatyczne Urzędu Nauczycielskiego Kościoła od początku były dostosowane do przekazywania prawdy objawionej i że pozostając do tego dostosowane, będą ją przekazywały tym, którzy je prawidłowo rozumieją37. Nie wynika z tego jednak, że każda z tych formuł była lub pozostanie dostosowana w takiej samej mierze. Z tego powodu teologowie starają się dokładne ustalić intencję nauczania, zawartą w owych różnych formułach, a w ten sposób świadczą widoczną pomoc żywemu Urzędowi Nauczycielskiemu Kościoła, któremu podlegają. Z tego samego powodu może zdarzyć się także, że starożytne formuły dogmatyczne oraz inne, do nich jakby zbliżone, pozostają żywe i owocne w zwyczajnym zastosowaniu w Kościele, z tym jednak, że dodaje się do nich konieczne nowe wyjaśnienia, które je utrwalają. Zdarza się niekiedy i tak, że w tym zwyczajnym zastosowaniu w Kościele niektóre z tych formuł zostały zastąpione nowymi, które, zaproponowane lub zaaprobowane przez Urząd Nauczycielski Kościoła, przekazują to samo znaczenie w sposób jaśniejszy lub pewniejszy.

Prawie 2000 lat dogmat oznaczal, ze nie wolno mu zaprzeczyc. Dopiero w dogmacie o Niepokalanym Poczeciu jest stwierdzenie, ze trzeba w niego wierzyc, a najmniejsze watpliwosci pociagaja za soba anateme.

ZITAT
Dogmaty i kanony Prawa Koscielnego sa jak latarnie przy ulicy - oswietlaja droga i tylko pijani trzymaja sie ich kurczowo.
Dogmen und Canones des Kirchenrechts sind wie Laternen an einer Allee - sie erleuchten den Weg, nur Besoffene klammern sich an Ihnen fest!

Podstawą w mówieniu o dogmacie, jest uznanie czegoś za autorytatywne. Katolicy za takie autorytatywne, pewne źródło wiedzy uważają Słowo Boże, czyli Pismo Święte i Tradycję Apostolską Kościoła.
Jeśli ktoś nie uznaje tych źródeł za autorytatywne, to istotnie wówczas nie ma sensu wszelka dyskusja. Bo innych nie ma.

Ok, zatem dochodzimy do sednasprawy, czyli uznanie Pisma ze dzielo Boskie, badz ludzkie. Ja uwazam, ze jest dzielem ludzkim. Tak jak kazda inna ksiazka w historii ludzkosci. Co moze sprawic, ze uznam ja za wyjatek?

Wiara w to, że taką jest. Jeśli tego nie masz, to nie ma podstaw do rozmowy. Bo operujemy zupełnie innymi punktami odniesienia. Dlatego rozmowy na temat wiary są tak trudne, bo jeśli ktoś odrzuci źródło, które ja uważam za wystarczające do tego, by coś uznać za prawdę, to wówczas cała dyskusja rozbija sie o kant stołu...

No tak, ale ta wiare musze o cos oprzec, zeby miala sens, zebym w to uwierzyl. Musze miec jakies przeslanki, aby uznac, ze to co glosi taka czy inna wiara, jest godne zaufania. I teraz tak naprawde, powinienem porownac szczegolowo kazda znana nam religie, i wybrac ta, ktora wydaje mi sie najbardziej godna zaufania, nieprawdaz?

Aż trzy strony.. i po co ?

Tak, katolik musi wierzyć w dogmaty. Koniec kropka. Nie ma o czym dyskutować.

outsider, dziekuje za zwrocenie uwagi na ciekawy temat

Po poszukiwaniach w (niemieckim) internecie znalazlam rozne ciekawe informacje. Na jednej ze stron
http://paxetbonum.de/index.php/2007/01/ ... ndvierzig/
jest liczba dogmatow 245 (na podstawie ksiazki Ludwiga Ott "Grundriss der katholischen Dogmatik" - "Podstawy dogmatyki katolickiej"). Jest to napisane przed SWII, ale poniewaz Sobor nowych dogmatow nie oglosil, wiec obowiazuje zapewne do dzis.