Od kilku lat Kościół regularnie zmienia swoje podejście do nieba czyśćca i piekła.
Nie naucza jak dotychczas, że są to fizyczne miejsca ale że jest to stan duszy po śmierci. Stan duszy, czyli jej cierpienie lub radość z możliwości bycia z Bogiem lub bez niego.

Ale jak to jest z Bogiem ?
W wielu pieśniach śpiewamy: "Zróbcie mu miejsce Pan idzie z nieba",
Lub mówi się "wstąpił do nieba", "zstąpił z nieba", lub po prostu "mieszka w niebie".

Jak to jest, że Bóg mieszka w niebie ? Czyżby był w szczęśliwym stanie swej duszy przebywania ze sobą ?

Możesz to dokładnie zreferować ? W jaki sposób zmienia ?

Zmienia tak, że mojego ojca, dziadka i mnie uczono, że niebo, piekło i czyściec są miejscami.
Moje dziecko uczą, że jest to stan duszy.
Taka drobna różnica.
Ale jak to mówią, religia zmienną jest.

Zresztą jak można mieszkać w stanie ? Jak można pójść w stan, pójść do stanu ?
Gdyby od początku nauczano, że te trzy magiczne miejsca są stanem, to mówiło by się, że człowiek "przejdzie w stan nieba" albo, że człowiek "będzie przebywał w stanie nieba", tak jak mówi się, że ktoś przebywa "w stanie łaski uświęcającej"

Czego jeszcze nie "wymyśli", ta religia, aby przetrwać ?!
Ale wróćmy do pytania. Jak to z tym Bogiem ?
Może przebywać w niebie ? Czy też nie ?

Według mnie Bóg może przebywać w niebie (cokolwiek by nim nie było), skoro jest Wszechmogący - jest we wszystkim, wszędzie, w każdym czasie bo dla niego czas nie istnieje. W świecie pozamaterialnym (my tam będziemy po śmierci) miejsce może być stanem. Jak np. śnimy jesteśmy w miejscach które realnie dla nas nie istnieją ale mimo to gdzieś tam jesteśmy, co możemy sobie uzmysłowić mniej więcej (bardziej mniej jako że jesteśmy ludźmi którym nie dane jest teraz poznać Boga i wszystkich tajemnic istnienia . Teraz wyobraź sobie że odczuwasz maksymalne szczęście będąc w takim miejscu, które istnieje tylko duchowo. Tak wyobrażam sobie niebo.

Co to ma niby wspólnego z przetrwaniem religii ?

User co prawda nie mówie że mam w tym duże rozeznanie, ale myśle że zabrakło Ci troche dobrej woli. Zaryzykuje stwierdzenie że to nie nauki się zmieniają, ale nasze rozumienie pewnych spraw. Niebo jako konkretne miejsce, lub stan to naprawde nie jest istotne, bo i tak nie umiemy tego poprawnie opisać i zrozumieć. Istotny jest pewien przekaz. Może o to chodzi że kiedyś ludzie, szczególnie prości, nie rozumowali tak abstrakcyjnie jak my dziś. Trzeba było powiedzieć że niebo to jest jakieś inne miejsce, aby zrozumieli że to żadna symbolika czy coś, tylko realna perspektywa, tak samo jak realne jest bycie tu na Ziemi.
Dziś natomiast kładzie się nacisk (wedle innych potrzeb ludzi), na wskazanie że niebo i piekło, to nie tylko/tyle miejsca, co pewien stan. Pierwszy to zwyczajnie obocowanie z Bogiem oko w oko, a drugi to brak tego Boga, bo piekła doznają Ci co Boga odrzucili, czyli jest to naturalna konsekwnencja. Dla mnie to inne spojrzenie na tą samą sprawę. Trzeba się tylko mnie czepiać rzeczy mniej ważnych, a uchwycić istotę, bo nikt Ci wzoru matematycznego na wyjaśnienie nieba i piekła nie dał i nikt nie twierdzi że takowy posiada(ł).

Św. Paweł pisze: "w Nim żyjemy, poruszamy się, jesteśmy" czy to znaczy, że idąc ulicą właśnie nadepnąłem Bogu na palca? Nie!
Nie powinno się ograniczać Boga do miejsca i czasu, bo On jest poza miejscem i czasem w naszym rozumieniu, jest transcendenty. Poza wszystkim.
Jednocześnie dzięki temu, że jest i my jesteśmy. Jest w nas, jako to elementarne istnienie, którego nam udzielił w chwili powstania każdego z nas.

Istnienie Boga próbuje się "udowodnić" różnymi drogami (np. 5 dróg św. Tomasza), nikt jednak nie jest wstanie udowodnić miejsca (w naszym, materialnym pojęciu) przebywania Boga.

Jego Syn, który najpełniej nas pouczył o Ojcu, wskazuje jednoznacznie "niebiosa" jako miejsce przebywania Boga. Równocześnie mówi, że przyjdzie taki czas, że ludzie będą Mu oddawać cześć nie na wzgórzach czy w świątyniach ale w duchu i prawdzie.

Czy rzeczywiście ma znaczenie dla naszego życia to gdzie Bóg jest? Pokazał to Jezus w przypowieści o końcu świata i królu "bo byłem głodny a daliście mi jeść, ... byłem nagi a przyodzialiście mnie..." Szukaj Boga w drugim człowieku, w odrobinie miłości której doświadczasz w codzienności. Nie szukaj nieba ono (Bóg) Cię znajdzie i jeśli zechce, to zabierze Cię do siebie.

Nie ma co przesadzać z tą transcendentnością - jeżeli jest całkowicie transcendentny, jak to piszesz poza wszystkim, to jak może być jednocześnie w nas. Jak wogóle coś może być poza wszystki i w czymś jednocześnie?

Jeżeli Bóg jest bytem koniecznymi prostym, składającym się z istoty która jest istnieniem (Jestem który Jestem) to wszystko inne od Niego ma istnienie i mimo, że jest odrębnością umiejscowioną w Nim, On jest także w każdym bycie. Mam nadzieję, że nie namieszałem :)

nie, cały czas jesteśmy w łóżku. obrazki wytwarza nasz mózg.

Tak bytem prostym skłądajacym się... - jak czarna biel to brzmi. Jak coś jest prostego, to nie jest to złożone.

Bytem koniecznym był w czasach Arystotelesa i św. Tomasza.

Samo pojęcie bytu prostego tłumaczy jedynie jego odwieczne jestestwo - nijak się ma do inteligencji i wszechmocy tudzież wszechwiedzy.

Idea bytu prostego kłóci się znowu z ideą Trójcy św.



Teraz pięknie przedstawiasz panteizm - w jednym zdaniu tyle sprzeczności...

Jak już się bawimy w szukanie logiki w natchnionej księdze... to zastanówmy się nad powyższym fragmentem...
1.jeżeli pożądliwe spojrzenie na kobietę jest cudzołóstwem to wynika z tego, że pieklo jest MIEJSCEM a cierpienie jest CIERPIENIEM FIZYCZNYM?
2.jeżeli natomiast "wrzucenie ciała do piekła" jest STANEM to cudzołóstwo jest METAFORĄ, której może jeszcze nie odkryliśmy a która nie ma nic wspólnego z ciałem tak jak niebo nie ma nic wspólnego z atmosferą?

No bo chyba "na odcinku 3 zdań" nie zmienił się kontekst historyczny i gatunek literacki? Jeśli wyłupywanie oka można uznać za "zwrot kulturowy" to cudzołóstwo może też? Albo jeżeli wyłupywanie oczu jest metaforą to STAN NIEBA I PIEKŁA też nią jest? Tylko jeżeli cały fragment można tak zinterpretować, że tak naprawdę nie wiadomo o co chodzi to co autor miał na myśli? A jeśli nie wiadomo co miał na myśli to po co to analizować? A skoro nie ma sensu analizować to po co ja to robię co skoro nie muszę tego robić? A może tak naprawdę jestem wielką żółtą rybą owiniętą glonami, która teraz na skutek, falowania nadprzestrzeni w 9 kontinuum, układu alfa myśli, że przez natłok dużej ilości niezrozumiałych słów na małej przestrzeni sprawia wrażenie intelekualisty? A tak naprawdę cała dyskusja religina to bełkot, gdzie logiki nie ma co szukać?

Pozdrawiam

Teoretycznie można przyjąć na tej podstawie, że Bóg również może przebywać w krainie krasnali, bo jest wszechmocny ?

User. To nie moja działka. bo ja tu zazwyczaj podobnie do Ciebie wątpię i pytam. Ale chyba popełniasz błąd logiczny podobny do tego: "jeżeli Bóg jest wszechmocny to czy może stworzyć kamień którego nie podniesie".
Próbujesz Boga zamknąć w Twoją logikę a Niebo oznacza, że Bóg jest poza pojmowaniem.
Dla mnie chrześciajnie też ten błąd robią ale w innym miejscu tj. zakładając żę: Bóg jest Miłością - bo zamykają Boga w swoją logikę(nadzieje, życzenia itp).

Człowiek jest bytem wielowymiarowym i właśnie z tymi dodatkowymi wymiarami są związane owe stany o których ciągle się mówi w kontekście Nieba, to nic innego jak stany świadomości. Dopóki człowiek posiada fizyczne ciało to ono dominuje i niejako przysłania wszystkie pozostałe stany, zresztą tych stopni świadomości jest bardzo wiele.
Gdy ciało umiera do głosu dochodzą te wyższe stany świadomości, po prostu dusza uwalnia się z tego cielesnego więzienia i związanych z tym ograniczeń, czyli może doświadczać rzeczywistości duchowej (wewnętrznej).
A gdzie w tym wszystkim jest Bóg, oj… On jest jeszcze bardzo, bardzo daleko od tego co potocznie nazywa się „Niebem” Bóg to ostatni i najwyższy ze stanów - stan nieskończony. Właśnie z tego powodu nikt nigdy Boga nie widział twarzą w twarz, po prostu jest to niemożliwe.
Czy Bóg jest w Niebie? Raczej jest Niebem, czyli tymi wszystkimi stanami równocześnie.
Jako, że istota ludzka jest bezpośrednio połączona z Bogiem ma możliwość piąć się po tych wszystkich szczeblach świadomości a ostatecznym celem jest właśnie Bóg, czyli całkowite zespolenie ze Stwórcą