Dla mnie wiara nie jest ,rozwazaniem na temat czy jest bóg czy go nie ma.Bo przeciez i demony wierza i drza.Ale jest zaufaniem,pragnieniem czynienia woli bozej,a nie swojej wlasnej. Zaufaniem ze bóg wie lepiej puszczeniem kierownicy i pozwoleniem bogu by on przewodzil,prowadził,bo On wie lepiej co jest dla mnie dobre. Akceptacja siebie i otaczajacej mnie rzeczywisyosci.Przyznaniem jak bardzo nie umiem kierowac swoim zyciem,jaki balagan robie bez boga.Jak miotam sie w bezradnosci,nie majac często żadnego wplywu na otaczająca mnie rzeczywistosc .Więc pytam się po co?A nie Dlaczego? I to jet pytanie które doprowadza mnie bym przyznał sie ze jestem bezsilny,i ze ja potrzebuje boga.Przeciez nie robie mu łaski ze w niego wierze.On jest dla mnie energia i siła sensem ,by stanąc w prawdzie i wyjśc z chorego zakłamania,chorej pychy religijnego przemadrzania sie.Do pokory ,po przez cierpienie i ból istnienia.Do światla ,tym dla mnie jest wiara,choć nie zawsze umiem sprostac sobie poradzić.To wiem ze tylko Bóg rozwiewa wątpliwości Pozdrawiam.

Wierzysz we wszystko co Bóg objawił?

Jaki to konkretnie balagan robisz bez Boga?

Wiara jest tez niasamowita przygoda. Jest to nieustanne zaskakiwanie nas przez Pana Boga, przez Jego milosc, Jego fantazje, Jego humor.

Co do balaganu jaki robimy bez Boga, to Sw Filip zawsze sie modlil "Panie nie zdejmuj reki z mej glowy, bo wtedy popelnie wszytkie grzechy swiata".

Bog jest artysta-malarzem... nasze zycie jest obrazem, arcydzielem, ktoer on maluje... z tym, ze my czesto probujemy to wszystko sami poprawiac... wyrywamy mu z reki pedzel i... bo my przeciez sami wiemy co jest dla nas dobre... potem partzymy na te bochomazy, ktore namalowalismy i prosimy, by ktos nam pomogl to naprawic... a bog patrzy na to co my robimy i zastanawia sie jak to poprawic, by jeszcze uratowac swoje dzielo...

Moze Twoje. Niestety dla wiekszosci istot na swiecie zycie to cierpienie - ciagla walka o przetrwanie, grzebanie w ziemi w poszukiwaniu okruchow.

Tak, z perspektywy naszego tu zycia doczesnego wiem co jest dla mnie dobre. I na tym zyciu wlasnie sie skupiam, by bylo latwiejsze dla mnie i dla innych.

zwierze, nie mowie, ze moje zycie jest pozbawione cierpienia i ze wszystko jest takie proste... zycie dowala mi ze wszystkich mozliwych stron, nie moge byc pewna kolejnego dnia... jedyne co mi pozostaje to ufnosc polozona w Panu... nic wiecej poza tym nie mam nic co bym dostala za nic, na kazdym kroku doswiadczam tego, ze zycie nie jest proste a jednak staram sie by moje zycie bylo arcydzielem i ucze sie przyjmowac plany boga na moja przyszlosc

A ja sie nie godze na to cierpienie, ktore Bog sobie dla nas zaplanowal. A nazywanie tego wrecz arcydzielem traktuje jako zniewage dla tych wszystkich cierpiacych istnien.

nie zrozumielismy sie chyba... nie uwazam ze Bog zsyla na nas cierpienie zeby powstalo arcydzielo... cierpienie jest raczej skutkiem naszego schodzenia z drogi prowadzacej do Boga... wlasnie to bierpienie nastepuje wtedy niedy sami chcemy poprawiac swoje zycie i sami decydowac o tym c jest dla nas lepsze i... wlasnie przez takie cieprpienir i dzieki niemu mozemy byc szczesliwi, bo wowczas uczymy sie dostrzgac szczescie w rzeczach malych, juz brak cierpienia powinien byc dla nas zrodlem szczescia. a przez wiare poznajemy Boga, by dzieki nadziei zblizyć sie do Niego i przez milosc stac sie jego przyjaciolmi

Dziecko, ktore rodzi sie chore, kalekie - kiedy zeszlo z drogi prowadzacej do Boga? Kiedy chcialo poprawiac swoje zycie? Dlaczego cierpi?

Brak naszego cierpienia. Ale co z cierpieniem innych? Czy moge byc szczesliwy, kiedy miliony istnien cierpia na swiecie?

To bardzo trudny temat ,ale mysle że to jedna z dróg do odnalezienia Boga.

Zapytałeś: Domyślam się, że chodzi Ci o wiarę w istnienie TEGO, KTÓRY JEST, czyli przedwiecznego Boga w Trójcy Jedynego? Więc odpowiem po prostu: Wierzę, bo w Nim wszystko, co istnieje ma sens; bo gdyby On nie istniał cały ten olbrzymi świat nie miałby żadnego sensu, bo nie istniałby cel jego istnienia. Przynajmniej ja takiego celu nie dostrzegam.

Zgadzam się w 100% z Teofilem.

A czy można być szczęsliwym i jednocześnie być kaleką, cierpiącą nadodatek?
Co człowiekowi daje tę moc i siłę dy się uśmiechać przez łzy.
Jaka jest ta tajemnica ludzkiego szczęścia???