Witajcie. Zwracam się do Was z prośbą o pomoc. Od dłuższego już czasu nie wierzyłem. Chodziłem do kościoła sporadycznie - z przymusu, nie przyjmowałem do wiadomości, że Bóg istnieje, chciałem go wyprzeć ze swego życia. Kiedyś jednak praktykowałem. Wynikła w moim życiu pewna sytuacji i znów jakby chcę wrócić w szeregi ludzi wierzących. i być częścią wspólnoty. Jest mi wstyd za swoje wcześniejsze czyny, ale... no właśnie. Czy zostanę znów przyjęty? Jak mam znów uwierzyć? Zacząłem się ostatnio modlić, niby nie za wiele, ale dla mnie jest to szczera modlitwa, naprawdę rozmawiam z Bogiem. Wcześniej się bałem, nie byłem szczęśliwy, a teraz, gdy staram się być lepszym człowiekiem "ulżyło" mi, jest mi jakby lepiej. Co mam zrobić, aby znów naprawdę wierzyć? Czuję jakby potrzebę kochania i bycia kochanym, chcę wiedzieć, że jest zawsze ktoś, na kogo mogę liczyć.
Trudno mi się pozbyć rzecz jasna starych nawyków, takich jak przeklinanie, gardzenie niektórymi osobami. W takich momentach mówię sobie, że przecież tak nie wolno, staram się czynić inaczej, ale czy nie jest to w pewnym stopniu "sztywne" - w sensie bycie na siłę dobrym, okłamywania samego siebie ? Nie chcę działać jakby przeciw sobie, ale z drugiej strony chcę jednak być dobry, kochać i wierzyć. Wiem, że zależy to wyłącznie ode mnie, ale nie wiem, jak sam mam sobie pomóc.
Liczę na pomoc, pozdrawiam !

Wrócić możesz i nie widzę przeszkody, nie musisz być od razu doskonały, ale trzeba nad sobą pracować. Nawrócenie to Twoja decyzja, potrzeba, chęć. Jeśli kimś gardzisz to nie kwestia nawyku, czy oszukiwania się, gardząc człowiekiem gardzisz również Bogiem. Z tym trzeba mocno walczyć.
Może warto wstąpić w jakieś srodowisko jak wspólnota przy parafii, jeśli takowe zlokalizujesz. Obcowanie z wierzącymi pomaga, pozwala zbobyć przyjaciół, wiele się nauczyć. A napewno zaufa Bogu, bo czasem nic nie pozostaje innego gdy bracia i siostry okażą się nie mniej niż Ty grzeszni i denerwujący

Szukaj miejsc, gdzie głoszone są katechezy neokatechumenalne w parafiach. Tam znajdziesz odpowiedź na dzisiejsze w Tobie wołanie Ducha Św., którego otrzymałeś na chrzcie św. On jest dany Tobie w sakramencie chrztu (sakramencie inicjacji chrześcijańskiej) i poprzez katechezy pozwoli Ci pomału odkrywać wartość tego sakramentu. Zachęcam Cię do podjęcia takiej próby...

To że zaklniesz czasami to nie tragedia przecież, może gardzenie jest zbyt ostrym określeniem w twoim przypadku, możesz kogoś po prostu nie lubić i tyle, zastanów się dlaczego i pomyśl jak byłoby fajnie jakbyś żył z wszystkimi w zgodzie. Mi dobrze robi jak obejrzę sobie na youtube film o Janie Pawle II, albo coś z Wojtkiem Cejrowskim, on sam nie jest idealny, ale widać że to praktykujący katolik o silnej wierze, który też czasami lubi ostro pojechać. Na siłę dobrym byłbyś kiedy byłbyś zły, no a przecież zły nie jesteś nie?

Musisz wyjść na pustynię.

Wypełniaj nauki zawarte w Piśmie Św. ! Kiedy chcesz zgrzeszyć i powstrzymasz się to nie jest dobro "na siłę", ale oparcie się pokusie szatana. Możesz mówić wtedy w myślach "Panie nie uczynię grzechu przeciwko tobię ponieważ Cię kocham." Bo postępujesz dobrze nie po to by przestrzegać przykazania, ale z miłości do Boga. Módl się . Wogule tak na sam początek to zacznij od szczerej spowiedzi.

Łaska NowoNawrócenia jest bardzo wielką Łaską. Otrzymują ją Wybrani .

Jeżeli będziesz współpracował z Łaską będziesz miał teraz wspaniały okres w życiu (bardzo wzniosły). DUCH ŚWIĘTY Cię poprowadzi. Także doradzam Ci wybrać sobie jakąś Wspólnotę. Ona wesprze Cię Modlitwą i będziesz się idealnie czół..

To jest właśnie najtrudniejszy moment... wrócić do czegoś, co jeszcze niedawno było nierealne i nie istniało... Z WŁASNEGO DOŚWIADCZENIA mogę powiedzieć że to nie jest proste znowu uwierzyć. "Upada się" częściej niż zwykle, bo to najtrudniejsza próba... Może Pismo Święte nie jest NA RAZIE dobrym rozwiązaniem, bo najważniejsza jest modlitwa- twoje, szczera... upragniona, doceniona. I tak na prawdę dopiero modląc się widzisz,że nie jesteś sam. I spróbuj modlić się i rano i wieczorem. Będzie ci łatwiej przez cały czas... A "upadków" się nie bój i nie poddawaj się, bo gdyby nie te upadki, to nie byłaby próba. O mszy i EUCHARYSTII nie zapominaj, bo to jest ten widzialny znak, dzięki któremu pokazujesz że ci na czymkolwiek w tej kwestii zależy... To na dobry początek... Trudno tak w jednej wypowiedzi... ale sam nie jesteś w razie moje gg (19837118) Pozdrawiam

Podstawa teraz dla niego to szczera i głęboka spowiedź.

Żeby otrzymać łaskę wiary podstawa jest głeboka i szczera spowiedź. Aby wyspowiadać się szczerze (konkretnie szczerze żałować za grzechy) potrzebna jest wiara. Hmm...

Podstawą do nawrócenia jest uwierzenie w Boga . Potem spowiedź by oczyścić się z grzechów, a dopiero potem sakramenty.

Zgadzam sie z wypowiedziamy ze potrzebna jest spowiedz.
Skoro chcesz sie nawrocic, to musisz zrobic ten pierwszy krok i zaufac Bogu.
Nawet jezeli wiare masz slabiutka albo wcale, zdobadz sie na zaufanie, i wyznaj Bogu co ci lezy na sercu. Nastepnie staraj sie jak najczesciej przystepowac do Komunii, poswiec czas na Adoracje N.S., modlij sie i czytaj pismo swiete. Jak mozesz to znajdz sobie kierownika duchowego, on powinnien cie odpowiednio ukierunkowac ... (ale nie spodziewaj sie ze zrobi za ciebie robote).

Polecam tez nastepujaca strone: http://pierzchalski.ecclesia.org.pl/index.php
Mozesz tutaj znalesc duzo konkretnych odpowiedzi na trudne pytania.

Czy ja to dobrze rozumiem?

Nawrócenie=uwierzenie w Boga z wszelkimi konsekwencjami.
Czyli mamy: podstawą uwierzenia w Boga jest uwierzenie w Boga.

Nie jest problemem pójśc do spowiedzi. Nie chodzi wtedy nawet o zaufanie Bogu (jak mozna ufać lub nie ufać komuś, co do czyjego istnienia ma sie poważne watpliwości?), tylko księdzu - np że nie wypaple albo nie będzie w szkole się czepiał.

Problemem jest to, że warunkiem spowiedzi jest szczery żal. A jak można szczerze załować np że się nie chodziło ma mszę, skoro nie wierzy sie w sensowność tego chodzenia? I mamy kwadraturę koła...

podstawą do nawrócenia się jest tylko i wyłącznie wiara w Boga.
Wiara nie oznacza klepania słów Pisma świętego każdemu kogo spotkasz na ulicznym bruku. Żyj tak, aby nikogo nie skrzywdzić, zachowując przy tym dystans do siebie, do świata, do słów innych ludzi. To, że raz nie pójdziesz do kościoła, czy kilka razy zapomnisz pomodlić się to nie koniec świata. Wiara to egzystencja Boga w Twoim sercu. Życie jest tylko życiem, a my tylko ludźmi, każdy więc ma prawo do błędu...