Kapralu, czy uważasz, że na tym świecie nie możemy zrobić nic istotnego w naszej relacji z Bogiem?
Czy wszystko zaczyna się dopiero na sądzie?

Możemy robić wiele ,przestrzegać przykazań, czerpać z tego o czym naucza Kościół ale do momentu chwili sądu Bóg nam nie da znać gdzie trafimy ,bo liczy się tylko i wyłącznie to jakimi jesteśmy w oczach Boga, nasz na to pogląd nie ma żadnego znaczenia, Bóg jest Sędzią Sprawiedliwym,on jest wszechwiedzący i wszechmogący i On decyduje ostatecznie jaki będzie nasz los po śmierci .

Kapralu,
ja swoje przekonania staram się kształtować w oparciu o Pismo święte. A w nim czytam, że Jezus wzywał wszystkich:
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem,
a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.
Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie. (Mt. 11,28-30)

Możesz odpocząć! Kapralu, dajcie spocznij!
Nie myśl ciągle o sądzie, bo z tego tylko wrzody będą.
Pomyśl o tym, jak Bóg jest dobry, jak godny naszej miłości.
Miłuj Boga i swego bliźniego.
Czytaj Biblię.

Tuż po rozpoczęciu swojej działalności, w rozmowie z Nikodemem Jezus powiedział:
Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał,
aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.
Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił,
ale po to, by świat został przez Niego zbawiony.
Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu;
a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.
A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat,
lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. (J. 3,16-19)

Bóg dał Swojego Syna, abyśmy dzięki Niemu mieli życie wieczne - do nas należy wierzyć w Niego.
Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu.
Nie jest zamiarem Boga, by potępić świat. On nie chce potępić i Ciebie, chce Twojego zbawienia.
Sąd nie jest sprawą odległej przyszłości, ale odbywa się tu i teraz.
Syn Boży jest Światłem, które przyszło na świat. Nie miłuj ciemności, ale miłuj Światło!

Czy miłujesz Światło?
Czy wierzysz Jezusowi?

Jeśli coś o Bogu można powiedzieć, to tylko: Jest jaki jest. Co byś więcej powiedział, to będziesz mówił nie o Bogu, lecz o bożku. Jest dobry, jest zły, jest mściwy, jest sprawiedliwy, jest z brodą, jest bez brody, jest młodzieńcem, jest starcem, jest cielesny, jest duchowy, tego chce, a tego nie chce, tym się smuci, a tym raduje …. . Mówisz o obrazie jaki nosisz w swym umyśle. Obrazie namalowanym/stworzonym przez rodziców, nauczycieli, księży, rabinów, popów, guru, społeczeństwo w którym żyjesz. To oni w tobie wykreowali obraz, który nazywasz Bogiem. Dla Ukraińca i jego popleczników, dobrym bożkiem będzie ten, który doprowadził pocisk do koszar i spowodował unicestwienie 1000 Rosjan. Dla Rosjanina, ten który pozwolił zająć Krym, dla Irańczyka, ten który pozwolił zrobić dobry interes na sprzedaży broni walczącej stronie. Dla Amerykanina ten, który kierował gdzie skutecznie rzucić napalm w Wietnamie. Dla żołnierza wermachtu ten, który pozwalał mu odnosić zwycięstwa w podbojach itd.
Czy oni mówią/myślą o Bogu, czy o bożku, czy dyskutując o tym, czy Bóg jest dobry, dyskusja jest o Bogu czy o bożkach? Czy przytaczając cytaty z Ewangelii (kanonu), przytaczamy słowa Boga, czy słowa, które według człowieka, wyznawcy danej religii zostały uznane za słowa Boga?

@nolda

Czyli tyle ile zmarły niedawno Jerzy Połomski, wiedział o kobietach, a że był podobno gejem, więc...
Więc może ta Twoja wiedza o Bogu też jest taka ograniczona, bo też (jak u Połomskiego) nie idzie za nią praktyka?

To teza na wyrost, chociaż Twoje stwierdzenie ma pewne znamiona prawdy, bo Bóg wymyka się takiemu poznawaniu, z jakim mamy do czynienia podczas badania świata materialnego, bo
Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, /o Nim/ pouczył. (J. 1,18)

Jesli więc ktoś jedynie w sobie (w swoim umyśle, wyobraźni, fantazji) szuka odpowiedzi jaki jest Bóg, prawdopodobnie wytworzy bożka. Ale to nie znaczy, że nie możemy poznać Boga i wiedzieć jakim On jest. Możemy, jeśli wczytamy się w to, co o Nim głosił Jezus. Do tego stopnia, że apostoł Filip, który prosił: "Panie pokaż nam Ojca...", usłyszał:
...Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca... (J. 14,9)

Tak jak w rysach ziemskich synów można dostrzec wyraziste podobieństwo do ich ojców - tak jest również z Bożym Synem i Bogiem Ojcem. Gdzie indziej czytamy o Chrystusie:
On jest obrazem Boga niewidzialnego...(Kol. 1,15)
No właśnie, jeśli Bóg jest niewidzialny - to w jaki sposób możemy mówić o Jego obrazie?

A więc jeśli sensownie mielibyśmy sobie wyobrażać Boga, to nie może chodzić o wygląd.
Biblia jest tutaj niesamowicie konsekwentna, bo nie znajdziemy w niej opisu wyglądu Chrystusa. Nie wiemy, czy był wysoki czy niski, szczupły czy gruby, czy miał włosy długie, a może był już łysiejący?
To, że utarło się w malarstwie przedstawiać Go w określony sposób, nie powinno nas zwieść.
Naprawdę nie wiemy jak wyglądał.

Cały wysiłek ewangelistów skupiony był na tym, by oddać Jego charakter i Jego postawę wobec ludzi - bo dopiero to ilustruje nam charakter Boga i Bożą postawę wobec ludzi.
Jeśli czytamy ewangelie i cały Nowy Testament (bo tylko tak możemy Go poznawać), przekonujemy się, że Chrystus był dobry, miłosierny, ofiarny, szczery, pozbawiony interesowności, wzbudzający zaufanie, współczujący, troskliwy itd.
Tak jak Jego Ojciec.

Moja wiedza o Bogu jest zerowa. Jestem świadom, że cokolwiek powiedziałbym o Bogu to będę mówił o bożku, a nie o Bogu. Takiego bożka tworzy bez mała każdy człowiek. Porównuje go z bożkami stworzonymi przez innych i jeśli znajduje cechy wspólne swego bożka z bożkami innych tworzy krąg adoracji.
Naszymi myślami tworzymy świat, jesteśmy tym co myślimy, wszystko czym jesteśmy, w co wierzymy, wynika, jest wytworem naszych myśli.
Ty, jak piszesz, myślisz, że moja wiedza o Bogu jest adekwatna do wiedzy św. pamięci Pana Jerzego Połomskiego o kobietach. Stworzyłeś sobie mój obraz swymi myślami. Identycznie tworzysz swój obraz Boga. Skąd wziął się twój pogląd, jaką wiedzę o kobietach mają geje? Doświadczyłeś tego, mama, tata, ksiądz, polityk przekazał, a może przeczytałeś lub jakiś film na ten temat obejrzałeś? Jeśli doświadczyłeś, może coś na ten temat powiedzieć. Jednak twe doświadczenie nie będzie dowodem, ono nie oznacza, że inni nie doświadczyli tego inaczej.
Przemyśl swój osąd, którym tworzysz mój wizerunek, wizerunek św. pamięci Pana Połomskiego, a także Boga. Czy tak jest naprawdę, czy to tylko Twe myśli, wytwór Twej wyobraźni?

Przepraszam, w żaden sposób nie chciałem zrobić Ci przykrości.
Po prostu Twoje słowa nasunęły mi skojarzenie ze znaną piosenką, a później nadużyłem Twojego zaufania.

Takie stwierdzenie to nie najgorszy punkt wyjscia.
Wielu ludzi nie wie, jak wiele warstw nieprawdziwych wyobrażeń w nich tkwi.

Nie to. Ale tak jak gey nie wchodzi z kobietami w głębsze relacje, tak i są ludzie, którzy w swej relacji z Biogiem zatrzymują się na pewnym powierzchownym poziomie.

Czy czytasz Biblię?
Czy rozmawiasz z Bogiem?
Czy czasami myślisz o Nim na spacerze?
Czy dzielisz z Nim swoje radości i porażki?

Nie musisz odpowiadać, bo zadając te pytania kolejny raz wchodzę w Twój osobisty obszar daleko głębiej niż wcześniej. Nie wiem o Tobie nic, ale jeśli Twoje odpowiedzi brzmiałyby: NIE, to właśnie taką postawę miałem na myśli. Postawę artykułowania powierzchownych stwierdzeń o Bogu ("Bóg jest jaki jest"), przy całkowitej rezygnacji czegoś, co byłoby "praktyką" służącą przejściu relacji na wyższy poziom.

Cóż, ja się czuje szantażowany. Odwracasz uwagę od kija mówiąc o marchewce i wypierasz to, że gdyby w rzeczywistości ktoś postawił cię przed podobnym wyborem wzbudziłoby to w tobie bunt. Jeśli Bóg proponuje mi wieczne szczęście jeśli zrobię to czego ode mnie oczekuje, ale jako alternatywę stawia wieczne tortury to wzbudza się we mnie naturalny sprzeciw. Zauważyłem, że na tym forum na tak przedstawiony argument rozmywa się temat i stosując różne uniki usprawiedliwia Boga.

Generalnie urodziłem się paskudny, obciążony skazą po Adamie. Teraz mam walczyć ze swoimi skłonnościami, przepraszać za to, że uległem swojej naturze, na którą nie miałem wpływu, a następnie liczyć, że istota, która mnie takim stworzyła pozwoli mi dzięki łasce wiary w siebie i zaakceptowaniu swojego paskudztwa, wpuści mnie do nieba. A jeżeli sie tam nie dostanę to będe sie wiecznie smażył w ogniu. Co mam zrobić żeby ten los zaakceptować?

Może warto zmienić regulamin forum, żeby ateiści ani agnostycy nie mogli zabierać głosu. Po co głosy spoza wspólnoty?

To dziwne, bo akurat nie podejrzewał bym @Kapral135 o ateizm ani obrażanie Boga.
Natomiast wygląda tak, jakby @Kapral135 cierpiał na Aspergera.

Nie rozumiem co tu jest szantażem. Bóg proponuje ci "wieczne szczęście" (czyli tak naprawdę Siebie samego), a jedyne, czego od ciebie oczekuje, to przyjęcia go, bo nie chce cię do niczego zmuszać. "Wieczne tortury" to po prostu bycie samemu ze sobą bez Boga. Można przewrotnie powiedzieć, że "piekło" jest tym, co ateiści często przedstawiają jako "niebo" - kiedy np mówią, że nie chcą żyć wiecznie, bo przecież takie życie po prostu, bez końca, to musi być tortura, czyż nie? No, owszem, bez Boga tak. Kto mógłby z sobą takim, jakim się dotąd zna, wytrzymać przez wieczność? Nie da się i to właśnie oznacza, że człowiek potrzebuje "zbawienia". Ale żeby to przyznać, trzeba się zaprzeć samego siebie, jak to ujął Jezus. Trzeba przyznać, że bycie samemu ze sobą na wieki to byłaby nieskończona tortura. To nie szantaż, to stanięcie w prawdzie.

A jezioro ognia, wieczny ogień, siarka itd. to co? Ateiści sami to wymyślili?

A z Bogiem to nie jest tortura Przecież tez czasem czytasz różne historie świętych jak to byli torturowani. Ani to miłe ani to fajne.

Dlaczego piszecie ,ze Ci co wybrali drogę bez Boga to jest tortura