co jest punktem odniesienia? Skąd wiesz, że jest za co dziękować ?

Jeszcze raz zadam to pytanie: co to jest Bóg?? Jak wyjasnimy ta kwestie to dopiero wtedy bedzie mozna prowadzic logiczna rozmowe na twoj temat. Zakladanie czegokolweik i przyjmowanie tego za pewnik raczej nie odpowiada charakterowi tej strony.

Wydzieliłem to sobie, bo zastanawiam się co się za takim postawieniem problemu kryje.
Mogę zadać pytanie: "Co to jest samochód?" i oczekiwać odpowiedzi. Wtedy ktoś opisze te "urządzenie". Po prostu zadaję pytanie o desygnat rzeczownika samochód i ktoś mi jest w stanie wskazać fizycznie istniejący byt.
Religie rozgraniczają naturę Boga od natury świata. Oddzielają jedno od drugiego.
Zatem aby merytorycznie poprawnie postawić problem, należy rozmawiać o tym, o czym religie mówią, a nie np. mówić o bytach materialnych i udawać, że się mówi o Bogu.
Zastanawia mnie jakiej odpowiedzi oczekuje yaotzin i czy rozumie, że zupełnie bezsensowne jest oczekiwać, że uzyska się odpowiedź na pytanie co to jest Bóg tego rodzaju, jak na pytanie co to jest samochód. I nie trzeba wcale wierzyć, aby to rozumieć.
Przedmiotem poznania nauki są zjawiska i prawa przyrody. Każda nauka stosuje pewną metodę, do badania zjawisk i praw, które nimi rządzą. Powszechnie zaś we współczesnych religiach uważa się Boga za twórcą tychże zjawisk i praw. Bóg jest bytem o zupełnie innej naturze, niż to wszystko co bada nauka.
Jeśli ktoś zada pytanie: "co jest X?", to dziś przyjęło się poszukiwać odpowiedzi zgodnie z metodą naukową - tej czy innej nauki. Natomiast pytanie "co to jest Bóg?" nie może być rozwiązywane w tych samym kategoriach, gdyż Bóg nie należy do przedmiotu poznania nauki.
A zatem czy aby na pewno yaotzin stawia problem merytorycznie poprawnie?
W kwestii istnienia Boga, musi być stosowana zupełnie innego rodzaju metoda poznania, niż ta, którą stosują nauki przyrodnicze.
Przez ostatnie tysiąclecia trwa długi i powolny proces zwany wiarą. Nie można go przekreślić przeciwstawiając mu pytanie, które chce pomieszać metodę poznania nauki z wiarą, gdyż przedmiot poznania nauki nie obejmuje Boga.
Można więc rozważyć, czy nie jest tak, że mamy tu dwie gry. I tak jak to jest w grach każda ma swoje reguły. To co jest słuszne i poprawne w jednej, nie jest słuszne i poprawne w drugiej.
To również nie przekreśla ateizmu, ale z ateizmem scjentycznym kończy. Przeciwstawianie nauki wierze, nie zupełnie sensu.
Natomiast takie stawianie problemu jak to czyni yaotzin to strata czasu. Przez długi czas stykając się z tak postawionym problemem, próbowałem własną wiarę odnaleźć w tych kategoriach, co nawet Wittgenstein by uznał za bezsensowne.
Wittgenstein uznał, że nie tyle uważa ludzi wierzących za bezrozumnych, co raczej za nie rozumnych. I z tym zapewne zgodziłby się (co najmniej do pewnego stopnia) św. Paweł, który sam pisał w swych listach, że to co głosi jest "szaleństwem".
Epistemologia wiary to słowa Jezusa z 17 rozdziału Jana: "A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, Jedynego i Prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa". Więc życie wieczne to poznanie Boga, ale nie "udowadnianie" Boga.
Czy zatem wiara jest irracjonalna? Tajemnica nie oznacza irracjonalności. Nie jest wiara na pewno rozumna w znaczeniu nauk przyrodniczych. Jest zaś rozumna, ale nie w znaczeniu nauk ścisłych. Zresztą w naukach ścisłych też rozum wysiada, bo z reguły odpowiedź na jedno pytanie jest furtką dla dziesięciu następnych. Przedmiot poznania nauk przyrodniczych to zjawiska i prawa przyrody. Nauki humanistyczne zaś opisują. Poznając nie ustanawiają żadnych praw i nie przeprowadzają dowodów.
Wstępnie należałoby podumać co znaczy, że coś "jest" w kontekście pytania yaotzina.

Ja nie mieszam wiary z nauka.Zadalem ci tylko pare pytan.

Tak, poprosiłeś o dowody w takim ujęciu, że pomieszałeś naukę z wiarą.
Religie współczesne uważają, że Bóg jest twórcą świata.
Otóż nauka bada świat. Zanurzeni w jakiejś rzeczywistości badamy obserwowane zjawiska i związki zachodzące pomiędzy tymi zjawiskami. To jest przedmiotem poznania nauki. Tu możemy sobie budować hipotezy, teorie i przedstawiać dla takich obserwowanych bytów dowody.
Ale już wobec solipsyzmu nauka jest bezradna.
Inaczej, wyobraź sobie, że postawi Ci problem ktoś następująco, że proszę udowodnij mi, że cokolwiek co widzisz rzeczywiście istnieje. Ujmując jeszcze inaczej, wszystko co wiemy o rzeczywistości wiemy za pomocą zmysłów. Tego czy nas okłamują nie wiemy. Wymagałoby to dowodu, ale jakikolwiek by dowód się nie pojawił w tej kwestii, będzie on błędny, gdyż nigdy nie uniknie się tego, że w tym dowodzie będzie się wykorzystywało zmysły, a dopiero co mamy udowodnić sobie, że zmysły nas nie okłamują.
Może być więc tak, że tak na prawdę istnieją jedynie umysły (ale nie biologiczne mózgi, ale umysły), a to co widzimy, to hm... może ułatwiający funkcjonowanie interfjes, albo kłamstwo jakiejś potężnej istoty (niekoniecznie Boga).
Czyli rozumiesz nauka wszechwładna nie jest. Ma swój przedmiot poznania i operuje w ramach niego pewną metodą poznania.

W wyniku procesu zwanego wiarą zaś, została zbudowana informacja, być może w wyniku intuicji, która być może jest prawdziwa jeśli jesteśmy jakoś skorelowani ze światem, że istnieje Bóg, a też że istnieje nieśmiertelna dusza.

Stąd też jeżeli chcemy uzyskać pewność na drodze "naukowej" co do kwestii istnienia Boga, to raczej wątpię nie to, że jest to niemożliwe, ale że w ogóle jest to źle postawiony problem.
Można jeszcze z innej strony na to patrzeć. Nauka opisuje jedne zjawiska innymi zjawiskami i jedne prawa przyrody innymi prawami. Gdybyśmy nawet wiedzieli wszystko, to Bóg nie zostałby opisany, bo jakimi szerszymi od Boga zjawiskami i jakimi dalszymi niż Bóg prawami można opisać Boga, skoro to On ma być twórcą zjawisk i praw.

Natomiast ja nie jestem pewien co w ogóle wiesz o dowodzie.
Definicję mamy taką:
Dowód to skończony ciąg zdań lub form zdaniowych (czyli po prostu kolejnych kroków dowodu), który rozpoczyna się od twierdzeń przyjętych jako założenia (czyli od aksjomatów lub tych twierdzeń teorii, które już w niej udowodniono) i zawiera zdania lub wyrażenia uzyskane z tych założeń zgodnie z prawami logiki (takiej, którą akurat stosujemy - niekoniecznie klasycznej dwuwartościowej). Dowód kończy się zdaniem dowodzonym (czyli tezą), które staje się w ten sposób twierdzeniem teorii.
Nawet dowody opierają się na aksjomatach, a Ty oczekujesz właśnie czegoś wręcz pozbawionego aksjomatów.

wobec ludzkiej potrzeby ucieczki w iluzje nauka jest i zawsze będzie całkowicie bezradna.

Powiedzmy sobie szczerze PTR, wierzysz nie dlatego, że to logiczne, czy prawdopodobne czy piękne ... wierzysz dlatego, że potrzebujesz tej wiary

wszystko to piękne iluzje

Nauka nic tu nie pomoże. Nauka to system zbierający i magazynujący wiedzę. A przecież ludzie nie chcą wiedzy. Chcą snu ...