Bóg jest też mądrością, więc wierząc w mądrość wierzysz w Boga
Bóg jest szacunkiem, jeśli czujesz szacunek czujesz Boga
Bóg jest akceptacją, czując akceptacje czujesz Boga.
Bóg jest życiem, czujesz je czujesz Boga.
Bóg jest harmonią, czujesz ją więc czujesz Boga.
Bóg jest sprawiedliwością,
rzeczywistością,
pięknem,
prawdą
prostotą,
światłością,
czystością,
dobrem,
mocą,
bogactwem,
hojnością,
życzliwością,
Więc nie ma znaczenia Twoje słowo wiary jeśli to co wymieniłem nie istnieje w Twoim życiu.
A jeśli istnieje a twierdzisz że w Boga nie wierzysz to se możesz mówić, Twoje słowa nie świadczą o Twej wierze ale czyny i to co czuje serce.

Mówiąc że "Bóg jest miłością" musisz przyjąć założenie, że tak właśnie jest.
Inni przyjmują inne założenia, a i tak każdy może się mylić.

Są ludzie, którzy realizują w życiu wszystkie te wartości lub ich część i nie przychodzi im do głowy żeby je powiązać z istnieniem Boga. Życie bogate w dobro i piękno nie oznacza automatycznie świadomego uznania istnienia Boga.
Tak więc jeśli chodzi o wiarę, to jak najbardziej ma znaczenie "Twoje słowo wiary" czyli uznanie istnienia Boga. Ponieważ z drugiej strony można też wierzyć w Boga okrutnego i przeciwstawiać mu wszystkie pozytywne wartości.

.
A mnie się podoba. Ładnie powiedziane.

Bóg jest wszystkim, więc jeśli wierzysz w cokolwiek (nawet możesz być ateistą), to jesteś praktycznie pan(e)teistą.

Hm... Chyba nie. O ile się orientuję, panteizm nie zakłada osobowego Boga. Jeśli czytasz to dosłownie, to tak, ale ja to odbieram jako metaforę: dostrzeganie przejawów Boga w wymienionych cechach jako aspektach jego osobowości, a nie utożsamianie Go z nimi.

Nie ważne jak nazwiesz swojego Boga, jeśli kierujesz się dobrem i miłością to nie skrzywdzisz ani siebie ani innych i o to chodzi. pamiętacie przypowieść o synu marnotrawnym ? jeden powiedział że zrobi a nie zrobił, Drugi powiedział że nie zrobi a zrobił to o co go prosił Ojciec. Dlatego spełnia wole Ojca nie ten który w niego wierzy ale ten kto wykonuje jego wole nawet jeśli twierdzi że w niego nie wierzy. Bóg wierzy w siebie i potrzebuje by ludzie również uwierzyli w siebie, we własne dobro i miłość i harmonie.
Rozwijanie cech Boskich w sobie jest wypełnianiem woli Boga, o nic innego mu nie chodzi, On się przejawia przez cechy które ludzie rozwijają. Im więcej jest ich w człowieku tym pełniej widać i czuć w nim Boga. Takim przykładem może być Ojciec Pio i wielu innych.

Dlatego napisałem podwójnie pan(e)teizm - czyli świat jest częścią Boga.

Zakładając, że jakiś element jest emanacją/przejawem działania Boga,
można wmówić dowolnej osobie, że wierzy w takiego boga, w jakiego chcemy.
//również osobie niewierzącej

Heh! No tak, można, tylko... po co? Spodobało mi się po prostu to, co Ja?! napisał. Nie jako sztuczka demagogiczna - bo na to wrażliwy nie jestem - ale jako metafora właśnie.

A świat jest częścią Boga. O ile się nie mylę dla katolików także. Choć spory o to, ile diabłów zmieści się na łebku szpilki potrafią nieźle ten obraz zaciemnić.

Ale należy pamiętać,że rozwijając te cechy Boga w sobie(dobro, miłośc itp) nie wolno zapominać o Bogu w którym są one najdoskonalsze. Bóg stworzył nas jako istoty niedoskonałe, i chce nas prowadzić do doskonałości jaką osiagniemy w Niebie- ale trzeba w tej materi z Bogiem współpracować. Bóg nas na siłe nie zbawi, bo sznuje naszą wolną wole. PZDR

Więcej radości daje dzielenie dobra niż złości, choć jedno i drugie mnoży się przy rozdawaniu. Nic piękniejszego nad życie, w życiu nic ponad miłość, bo Bóg jest miłością.

kazdego wierzacego chrzescijanina podstawa wiary jest Biblia i tam wlasnie jest wskazane ze Bog jest miloscia jest wiele na to dowodow wiec nie ma co przyjmowac tylko uznac to za fakt wszelkie dyskusje pseudoteologiczne chyba sa zbyteczne....

A nie Jezus ? Bibliolatria ? Bibliofilia ? Znam byłego protestanta, który sporo mi opowiadał o praktykach Bibliolatrycznych rodem z pogaństwa w protestantyzmie..



Wszelkie poza tymi, które dowodzą, że Kościół katolicki jest be - bo te akurat uwielbiamy prowadzić, prawda ?

Nie są zbyteczne.
Niektórzy wierzą w miłość, a nie wierzą w Boga - czy myślą nielogicznie?

Miłość! Czyja w tym zasługa? - To zasługa łaski Bożej, to trud, cierpienie, ofiara i poświęcenie, co na Nich spłynęła - czy Oni myślicie nielogicznie?

www.evici.pl