Jest tu duzo tematow o istnienie Boga, o Jego dzialanie i tym podobne.
Proponuje reflekcje poprzedajaca te pytania.

W jaki sposob pytamy?
Gdy sie pytamy dlaczego, to robimy to jak dziecko ktore pragnie poznac wszystko, jak naukowiec ktory jest zafascynowany przyroda, swiatem i pragnie zgebic wiedze na ten temat, nawet przez bledne teorie pozniej odrzucane?

Czy tez pytamy by udowodnic ze ja mam racje, i jednoczesnie ze pozostali sie myla?:lol:

Czy sami sie zastanawiamy nad odpowiedzia, czy tylko zadajemy pytanie by innym pokazac ze bladza?

Czy czekamy wreszcie na odpowiedz?:shock:
Czy probujemy zrozumiec co inni maja do powiedzenia?:x

Zapraszam do reflekcji o sposob stawiania pytan, o ich sens, o sposobie prowadzenia dalszej dyskusji.

Ten tyemat nie wynika z checi pokazania konkretnej osobie ze nie da sie z nim/nia dyskutowac, nie zwrocona przeciwko nikomu ( i prosze by tak pozostalo). Tylko ogolne refleksja.

Może należało by jeszcze zwrócić uwagę o co pytamy. Jest na forum wątek, który nazywa się "czy Bóg istnieje", figuruje jako jego autor, ale to nieprawda. Ja na ten wątek tylko opierwszy odpowedziałem, a autora potem zbanowano z forum. Następnym w kolejce postów byłem ja i tak już zostało.
Nigdy nie pytałem o to czy Bóg istnieje, zawsze pytałem dlaczego ludzie chcą w coś takiego wierzyć, i co nimi powoduje. Mam swoją tezę, którą kształtuję od dłuższego czasu właśnie w czasie takich dyskusji.



Udowodnić? W dyskusjach na temat istnienia "Boga" i w podobnych, raczej nie ma mowy o udowodnieniu czegokolwiek. Ale na pewno weryfikacja własnych poglądów jest cenną cechą każdej dyskusji, a przecież nie zaczynamy wyrażac własnych poglądów jeżeli ich dobrze nie przemyśleliśmy ... czy może się mylę ?



To zależy od dyskusji na jaką mamy ochotę ... forma prowokacji jest jedną z tych które dają najbardziej interesujące efekty, pytanie nie zawsze musi być bezpośrednie ...



W przeciwnym wypadku naprawdę tracimy tylko czas ... czyż nie ?

Mysle, ze nalezaloby zaczac, dlaczego w ogole pytamy. Ano chyba dlatego, ze jestesmy istotami rozumnymi i lezy to w naszej naturze, by pytac, szukac, dazyc do prawdy, o ktorej gdzies w glebi serca wiemy, ze jest, ale jest zakryta przed nami. Swiety Tomasz z Akwinu okreslil to, jako naturalne pragnienie Boga. Jestesmy stworzeni na Jego obraz i podobienstwo, a wiec nasza tesknota do zrodla Prawdy jest czyms naturalnym, wrodzonym.
Jak pytamy? To zalezy, co w danym momencie nas fascynuje, pociaga, gnebi. Pytamy o zycie, bo Bog jest zyciem, pytamy o egzystencje, bo Bog jest Egzystencja, pytamy o prawde, o dobro, o piekno, bo tylko Bog, ktory jest Prawda, Dobrem, Pieknem moze na te pytania udzielic odpowiedzi. I udzielil, kiedy "w tych ostatecznych dniach przemowil do nas przez Syna" Hbr 1:2. O jednym jednak nie wolno nam zapominac, Bog objawil sie w pelni w Jezusie, ale i tak pozostaje tajemnica, gdyz nie jest krzyzowka do rozwiazania, wiec te nasze pytania sa ograniczone. Nie przeskoczymy bariery tajemnicy, ktora poznamy dopiero wtedy, gdy staniemy przed Bogiem twarza w twarz.


Tak wiec nie chodzi tu o udowadnianie, kto ma racje, tylko o to, by znalezc odpowiedz na te najwazniejsze dla nas pytania o sens zycia, cierpienia, czy chociazby dlaczego mam wstawac z lozka kazdego dnia, dlaczego mam kochac drugiego czlowieka co najmniej tyle, co siebie, itd., a kiedy Bog mnie doprowadza do misterium Wcielenia, Meki, Smierci i Zmartwychwstania, to tylko moge ukleknac w pokorze przed wielkoscia Boga i Jego bezinteresownej milosci i tak trwac w adoracji i zachwycie.

To duży błąd Pugu. Bardzo duży błąd. Ale szanuję Twoją wolność. Na jej gruncie "masz prawo" dokonywać dogmatycznych założeń rozstrzygających kwestię istnienia Boga.

PS.
Czekam na Twoją odpowiedź w temacie "Nauka, a ideologia"

By zadać takie pytanie musiałbym mieć do tego jakąś podstawę, a tej nigdy nie znalazłem ... mam pytać o coś tylko dlatego, że inni tak czynią?

Pytam, żeby pobudzić w sobie intuicję, która mnie poprowadzi do odpowiedzi. Pytam, żeby usłyszeć czyjąś odpowiedź, która pokazuje spojrzenie z innego (niż mój) punktu widzenia. Pytam, żeby poznać sposób myślenia innych ludzi.

Zadaję pytania po to zeby sie czegos dowiedziec, zeby poznac stanowisko innych ludzi ... ale zadaje rowniez pytania po to zeby sprowokowac dyskusje i aby ja (oraz inni) mogli wycoagnac dla siebie jakies wnioski.