Święty Paweł w "Liście do Rzymian" pisze:

"Własne przekonanie zachowaj dla siebie przed Bogiem. Szczęśliwy ten, kto w postanowieniach siebie samego nie potępia. Wszystko bowiem, co się czyni niezgodnie z przekonaniem, jest grzechem."

Okej, jeśli całkowicie wierzę, że Chrystus jest Bogiem, oraz że zmartwychwstał, a jakoś nie mam przekonania do:

1) potępiania w czambuł par bez ślubu i homoseksualistów
2) archaicznej i niezrozumiałej liturgii
2) przystępowania do spowiedzi, która często sprowadza się do przykrej "formalności"
3) brania udziału w procesjach i innych masowych nabożeństwach, w trakcie których nie dam rady się właściwie pomodlić
4) przestrzegania dziwnych nakazów i upomnień kierowanych do mnie z ambony (np. kupowania świec Carritasu, abstynencji w sierpniu, zbiórki na nowe organy za 400 000zł /nie żebym był chciwy i małostkowy, ale myślę, że ta kwota bardziej przydała by się choćby szpitalowi i jego małym pacjentom/, słuchania Radia Maryja /tak, tak, kiedyś do tego namawiali/)

Wiele z tego, co narzuca mi Kościół budzi moje wewnętrzne opory i wiele rzeczy czynię niezgodnie z przekonaniem.

- niezgodnie z przekonaniem chodzę do spowiedzi, zaciskam zęby chodząc co niedzielę na mszę, wrzucając cegiełkę na organy za 400 000, tolerując duchownych którzy potajemnie założyli rodzinę i którzy uczą z ołtarza o wstrzemięźliwości seksualnej, bez przekonania spełniam archaiczne wymogi kościoła związane ze sferą życia intymnego - i wiele innych

Czy to znaczy, że w każdym przypadku grzeszę?

A jeśli tak, czy gdybym z przekonaniem nie chodził do spowiedzi, opuszczał msze, stosował środki antykoncepcyjne, pił, palił bez opamiętania - czy wtedy grzeszyłbym a) tak samo, b) mniej, czy c) bardziej?

W pierwszym przypadku starasz się czynić dobrze, szukasz dobrej drogi, chcesz znaleźć prawdziwego Boga. To zupełnie co innego niż założenie z góry że to wszystko nie ma sensu i i odrzucenia godnego i moralnego życia.

W dzisiejszym świecie trudno jest znaleźć Boga w Kościele - mówiąc o instytucji. Wiele osób odchodzi od Kościoła z tego powodu.
Jestem pewna że większość Tych, którzy mają tak jak Ty świadomość tych relacji w naszej rzeczywistości zadaje sobie te same pytania i jeśli odsuwa się od Kościoła jako Instytucji nie chce odsunąć się od Boga ani od innych.
Może to powinna być postawa każdego katolika - nieobojętność i asertywność?
Nie żeby ludzie powinni odejść od Kościoła ale, powiedzieć "dość"?
Wiem że to absurdalne życzenie z mojej strony bo Kościół musiałby zacząć znów stawiać stosy żeby społeczeństwo wyszło z tego cichego... ucisku.
Ale innego sposoby na to by Kościół się zmienił nie widze. Może tego dożyję

A mnie ciągle się marzy taki "podręcznik użytkownika", książeczka, która zgrabnie opisuje, co robić, żeby zostać zbawionym.

Nie chcę kolejnego katechizmu, który wyjaśniałby mi anielską hierarchię, ale jasno napisane: rób to, to i tamto....

Bóg nie mówił do ludzi pokrętnie, tylko jasno i zwięźle - używał metafor i porównań aby każdy wiedział, o co Mu chodzi. Zasady były jasne i proste, kawa na ławę - Ja was wyprowadzę od habisiów, wy zrobicie, co wam powiem.

Dzisiaj, szczerze mówiąc, nie wiem, czego Bóg chce ode mnie, Kościół mnie tego nie uczy - ugrzązł w pustosłowiu i ględzeniu o miłości, komunii, braterstwie i innych podobnych pojęciach, wziętych z języka jakim posługują się w telenowelach. A ja chciałbym wiedzieć konkretnie, co i jak: Biblia mówi: chcesz iść do nieba? Uwierz w Jezusa, a wypisze ci karteczkę, jak zwolnienie z wu-efu. Jasne i proste - wierz w Niego, a on Ci wszystko przebaczy i weźmie do siebie!

A Kościół na to:
- No tak, tylko że jeszcze to, i tamto, i jeszcze co innego. Pod warunkiem, że to, albo tamto - i jeszcze tysiąc innych rzeczy.

Pomijając już takie abstrakcje jak funkcje kapelana polowego, itp. Jak wojsko i zabijanie ludzi ma się do tego, o czym uczył Jezus????

Na dziś, Boga łatwiej znaleźć w małych, oderwanych wspólnotach, może to jest sposób?

Może Hołownia napisze coś podobnego???

Jeżeli wierzysz, że życie ma głębszy sens, jeżeli masz Boga w sercu, to wycisz się, uklęknij i szczerze z Nim porozmawiaj. Pownien udzielić Tobie odpowiedzi, co jest Jemu miłe. W skrócie; modlitwa i życie zgodnie z własnym sumieniem.
Ja, na ten przykład, z punktu widzienia KK, jestem zupełnym heretykiem, bo nijak nie mogę uwierzyć w coś takiego jak wieczne potępienie. Z jednej strony pianie dychownych jaki to Bóg dobry, że Bóg jest miłością, a z drugiej straszenie wieczną męką, toż to się wyklucza. No chyba, że moje i Boskie pojęcie miłości to dwie różne rzeczy. Pan jeden wie.
Biblii nie rozumiem i myślę, że mało kto ogarnia całość przekazu tej księgi, a historia pokazała nieraz, że KK dokonywał złych wyborów, i nie można ślepo ufać w nieomylność papieża. Tak więc ora et labora, prostota i życzliwość, a wszystko powinno być dobrze, ale to tylko moje zdanie.

Wątpliwości jest wiele - Bóg dał jakieś prawo, żądał od ludzi pewnych rzeczy, ale Kościół w kółko o pisie i prezerwatywach...

Czytałem "List do Rzymian", ale przyznam, że Święty Paweł wpędził mnie w zagwozdkę:
Z tego, co mówi wynika, że bez Prawa nie ma grzechu, że Prawo wzmaga grzech. Skoro Bóg jest dawcą Prawa, to równocześnie podsyca do grzechu? To bez sensu!

To jak w końcu mamy żyć, zgodnie z własnym sumieniem, czy z tym, co pisze w katechizmie?

Swoją drogą, jestem pewny, że jeśli pozwolą ludziom nie chodzić do kościoła, spowiadać się powszechnie, zaakceptują środki antykoncepcyjne i luźne związki partnerskie - liczba wierzących wzrośnie o 90%

Wzrośnie, ale tylko w statystyce

Tylko że gdyby taki podręcznik istniał, to sam byś się mógł zbawiać dzięki temu co zrobisz. A po co w takim układzie była cała ta szopka z ukrzyżowaniem i zmartwychwstaniem?

To nie ta religia...

Przywołujesz cytat św Pawła, a nie dostrzegasz, że w tym rozdziale ostrzega - "przestańmy więc wyrokowac jedni o drugich" - kto nakazuje Ci potępiać w czambuł???....bo napewno nie Chrystus.

Może i archaiczna, ale to Ty winieneś zapoznać się z liturgią, objaśnieniem znaczenia każdego gestu, modlitwy - a jeśli Ci się nie chce, to czemu masz pretensję?

Staraj sie zrozumieć czym jest sakrament pokuty a wtedy już nie będzie to pusta "formalnośc".

Nie ma takiego nakazu - w Boze Ciało mozesz skorzystać tylko z Mszy św.
O udziale w procesji sam decydujesz.
Trudno aby katolik nie brał udziału w liturgii tryduum paschalnego - icentrum wiary chrześcijan.

Nakazów czy próśb?.....a sam z siebie gdyby Ci nie przypomniano w nawale codziennego dnia, zawsze pamiętasz o ubogim bliźnim???
Jeśli nawet zachęcał do słuchania RM, to nie zmuszał


To zależy - 99,9% osób nie traktuje spowiedzi jako źródła rozkoszy, owszem konieczność, ale przydatna dla zdrowia psychicznego i duchowego.
Zaciskasz zęby bo nie postarałeś sie zrozumieć czym jest Msza św - spotkanie z osobowym Chrystusem.
Datek na organy też nikt Ci nie wyciąga silą z kieszeni
Jeśli znasz duchownych z rodziną a głosza kazania o wstrzemięźliwości, to miej na tyle odwagi cywilnej, że podejdź do owego kapłana i powiedz co czujesz, że dostrzegasz obłudę (o ile oni autentycznie mają te rodziny, a nie jest to tylko rzeczywistość, którą tworza "jedna pani drugie pani").




Sam sobie odpowiedz

A masz przekonanie do prawdziwości (pochodzenia z boskiego natchnienia) CAŁEGO Pisma?
Archaicznej? Niezrozumiałej?
Człowieku! Toć niedawno była reformowana i to w niemałym stopniu.
Czy wierzysz w apostolską moc Kościoła o związywaniu na ziemi oraz o odpuszczaniu grzechów?
Przecież Kościół ci nie zabrania się modlić.
Procesje i inne masowe nabożeństwa skłaniają do innego sposobu pobożności.
Ktoś tu na forum krytykował panie odmawiające różaniec podczas odprawiania mszy.
I całkiem słusznie, bo "swoje ulubione" modlitwy można odmawiać zawsze.
Na mszę przychodzi się w trochę innym celu.
Całe szczęście że co do tych rzeczy nie musisz mieć przekonania,
bo to tylko ludzkie napomnienia, które nie wypływają z bezpośredniej misji Kościoła.
//no, może poza świecami Caritasu
A może powinieneś bardziej dogłębnie poznać naukę Kościoła i jej uzasadnienie?Ale grzechy wyznajesz już z przekonaniem, czy też wolałbyś tego unikać?
Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych,
ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się dzień.
(Hebr 10:35)
Co nazywasz tolerowaniem?
Chodzenie na mszę odprawianą przez tych duchownych, czy brak działań związanych z jego stanowiskiem?
Jeśli to drugie, to możesz zgłosić swoje (i innych) zastrzeżenia do biskupa.
Dlaczego zwiesz je archaicznymi?
A nauki Jezusa jakie były? Jakie on miał zapatrywania na tę sferę życia?
//weź poprawkę na świadomość i wiedzę o świecie jego słuchaczy

Nowy Testament.
Nie zawsze.
Czasem ludzie go nie rozumieli i odchodzili,
a dopiero uczniom pewne sprawy wyjaśniał (choć też nie wszystkie).
Jest to więc sprawa tylko języka, bo dokładnie tego Bóg od ciebie chce.
Tylko że prawdziwe wierzenie wiąże się z pewnymi widocznymi przejawami.
Wierzysz, że Kościół jest jeden, święty i apostolski, czy nie wierzysz?
viewtopic.php?f=1&t=26786 (Żołnierz - zabójstwo)
Ale o jakich wspólnotach piszesz? Oderwanych od czego? Od Kościoła?
Bo wspólnoty katolickie mimo pewnej niezależności i "świeżości" nie mogą być oderwane od hierarchii i jej "wytycznych".

Znowu: popieranie PiS nie jest częścią apostolskiej działalności Kościoła, której nie można krytykować.
To jest właśnie problem jaki ma
pewna grupa chrześcijan pozwalających sobie na daleko idące refleksje.
Dla mnie to również bezsensu, ale z pewnością znajdzie się jakieś opracowanie (na takowe się jeszcze nie natknąłem),
które ten problem stara się wyjaśnić.
Św. Tomasz z Akwinu mówił o wyższości sumienia, ale jednocześnie popierał tępienie heretyków.
Kolejna zagwozdka dla ciebie.

Ale czy takie postępowanie poparłby Jezus?
Czy chciałby mieć takich wyznawców, którzy przychodzą do niego dopiero po pewnych korektach jego przykazań?
Co komu po ilości, skoro jakość będzie mierna?

Nie wiem,gdzie zapytać,więc pytam tutaj.
Czy Bogu jest miłe,gdy na Mszę niedzielną chodze z obowiązku,nie z głebokiego zrozumienia istoty Mszy św (do tego jeszcze nie doszłam,nie wiem,czy kiedys w ogóle).
Czy taka wymuszona Msza ma w ogóle sens?
Ide,bo...wypada,bo to zaliczone jako cięzki grzech,idę,bo co mi szkodzi,może to faktycznie dziala,więc lepiej iść.

A czy babcia by sie cieszyla, gdybys ja odwiedzala raz na tydzien "bo mama kazala"? Pewnie tak.
Choc na pewno by wolala, zebys sama z siebie potrafila chciec ja odwiedzic, wlasnie dlatego, ze to twoja babcia, ze dzieki niej (posrednio) zyjesz, ze jak bylas mlodsza a ona silniejsza, to zajmowala sie toba, dawala lakocie i rozpieszczala. A teraz chcialaby po prostu troche twojego czasu, troche zainteresowania, troche pomocy.

I z Panem Bogiem jest dokladnie tak samo. On ci daje zycie, chce ci dac jak najwiecej w Slowie Bozym, i przede wszystkim w Eucharystii - samego siebie, daje ci jeden dzien wolny w tygodniu od pracy (tak, tak, to zawdzieczamy wszyscy Zydom) zebys miala czas przystanac i odpoczac w tym codziennym kolowrotku. Chce sie z toba spotkac, a ty co? Tylko ponury obowiazek odbebniasz.

Jaki tam dzien wolny od pracy...w weekend jest najwieksza harówka.

Ale jakos to pocieszajace,co napisałaś.