Często zastanawiam się dlaczego Bóg chciałby żeby ludzie w Niego wierzyli, dlaczego w oczach Boga tacy ludzie będą zbawieni, a ci którzy dociekali, szukali,badali obecności Boga i nie potrafili Go znaleźć nie będą zbawieni? Dlaczego wiara dla Boga jest większą cnotą niż, nauka, badanie itd?

Spoko. Niektórzy uważają, że Bóg ojcuje wszystkim ludziom. I kocha swoje dzieci. I jest miłosierny. Czy wyobrażasz sobie takiego Boga, jak wtrąca swoje dzieci w ogień nieugaszony na całą wieczność? Toć nawet ziemscy rodzice nie są takimi okrutnikami

"Dociekali, szukali", czy chcieli naukowo dowodzić nieistnienia - bo to zasadnicza różnica.
Nikt z wierzących nie moze powiedzieć, że jego wiara jest wyczerpująca i nie potrzebuje szukać, dociekać.
Ktoś kto autentycznie szuka z zamysłem znalezienia, choćby nawet nie dostrzegł Boga, obcuje z Bogiem.
Tylko osoby, które odrzucają Boga, nie chcą Go znać, odrzucają zbawienie.

Dlatego że nauka i ludzkie dociekania są głupstwem dla Boga.

Gdzie jest mędrzec? Gdzie uczony? Gdzie badacz tego, co doczesne?
Czyż nie uczynił Bóg głupstwem mądrości świata?
(1 Kor 1:20)

Niechaj się nikt nie łudzi. Jeśli ktoś spośród was mniema, że jest mądry na tym świecie,
niech się stanie głupim, by posiadł mądrość.
(1 Kor 3:18)

Taka bowiem jest wola Boża, abyście przez dobre uczynki
zmusili do milczenia niewiedzę ludzi głupich.
(1 Piotra 2:15)
//głupich, czyli mądrych tego świata


A dlaczego tak jest? Bo Bóg tak postanowił - nie wolno ci tego kwestionować.

Człowiecze! Kimże ty jesteś, byś mógł się spierać z Bogiem? (...)
(Rzymian 9:20)

"Błogosławiony człowiek, który (...) w prawie Pańskim upodobał sobie i rozmyśla o nim dniem i nocą"

Bóg po to dał rozum człowiekowi, zeby z niego korzystał. Na Wiara.pl jest wywiad z ks. Grzywoczem, który nie tylko zachwala kłótnie z P. Bogiem ale także złoszczenie się na P. B. uważa za dobre uczucie.

W sumie to ludzie wierzą w Boga od ok. 2000 lat co stanowi może z 10% naszej historii a i obecnie, choć chrześcijaństwo jest niewątpliwie jedną z największych religii to jego wyznawcy w skali świata wciąż stanowią mniejszość. Więc wcale nie wygląda żeby aż tak bardzo mu zależało.


Nie da się ukryć, że jeśli Bóg ma jakieś uczucia to muszą się mocno różnić od tych ludzkich, powiedziałbym, że szczególnie tych rodzicielskich bo rodzic nie pozwala na krzywdzenie swojego dziecka, stara się je chronić zarówno przed zagrożeniami ciała jak i umysłu. Nie jest też obiektywny bo raczej zawsze będzie faworyzował swoje potomstwo, Bóg teoretycznie wszystkich powinien kochać i to równie mocno, niezależnie od zasług czy pochodzenia.

No nie. Gdyby wszyscy byli dziećmi Boga to piekło byłoby puste. Ale tylko ochrzczeni mają ten tytuł. A o niektórych nawet wiemy, że ich ojcem jest diabeł (J 8,44)

Ludzie wierzyli w Boga od poczatków zaistnienia.
Przydawali Mu imiona, przymioty, formy kultu, ale zawsze był to tylko Ten Jedyny.


I kocha wszystkich.
Tylko ludzie, jak niesforne dzieci wybierają swoje drogi, które często prowadzą na manowce, kaleczą, ranią.
Ale tak typowo po ludzku, za swoje błędy obwiniają wszystkich wokoło, głównie Boga, zwłaszcza za dar wolności.
Gdyby ograniczył wolność też byłby oskarżany.

Bóg dał człowiekowi wolną wolę po to, by mógł wybierać pomiędzy dobrem a złem; aby zaufał i uwierzył, albo odstąpił od zamysłu Bożego i poszedł własną drogą.
A wręcz jak codziennie widzimy i słyszymy, ludzie wybierają swoje drogi, według własnych upodobań i wygody.

Ja, generalnie, mam pretensję o to, że Bóg posadził drzewo poznania dobra i zła w raju i kazał nie jeść z niego Adamowi i Ewie, po czym sobie gdzieś poszedł. Trochę to tak, jakby dorosły rozpalił ognisko na środku polany, przeskoczył nad nim parę razy i zabronił tego robić dzieciom, po czym gdzieś by sobie poszedł.

Mówi się o grzechu pierworodnym, ale dziś mówimy, że do faktu zaistnienia grzechu potrzebna jest pełna świadomość tego, że się grzeszy (że się czyni zło). Czy ludzie nie odróżniający dobra od zła mieli tą świadomość, że jedząc jabłko popełnią zło?

Uzasadnione pretensje miałbys w wypadku, gdyby rozpalił ognisko, powiedział "róbta co chceta" i poszedł sobie.

Mieli świadomość, że sprzeciwiają się boskiemu przykazaniu. Wiedzieli, czego Bóg od nich chce, a mimo to powiedzieli: "Nie, nie będę Bogu posłuszny/a!". To nie jest ta nieświadomość, o której mówi Katechizm, gdy nie wiemy, co należy czynić, i popełniamy błąd, ale świadomy sprzeciw.

Cóż dla nich było ich przeważnie wielu o różnych charakterach i podejściu do moralności bo Bogowie w pogańskich religiach bywali mściwi i okrutni. Możesz wierzyć, że "ten prawdziwy" Bóg jakoś tam działał ale trudno sobie wyobrazić by przyjmował ofiary z ludzi składane na "jego" cześć czy ogólnie patronował rzeczom które kłócą się z chrześcijańską moralnością albo promował te wszystkie (często sprzeczne ze sobą) wierzenia dotyczące życia po śmierci i rzeczywistości jak choćby reinkarnacja więc jakkolwiek by nie patrzeć jeszcze do niedawna ludzie nie wiedzieli ani o twoim Bogu ani o tym jak powinni żyć by go zadowolić i być dobrymi ludźmi.


Nasza wolność i tak jest bardzo ograniczona. Wątpię by ktoś winił Boga za to, że nie może krzywdzić innych, szczególnie gdyby nie wiedział, że coś takiego jest w ogóle możliwe tak samo jak teraz nikt chyba nie wini Boga za to, że nie może być elfem i zabijać goblinów.

czyli nie, musze kultywowac nic, co wydaje mi sie naciagane, a i tak moge liczyc na zbawienie?

Kropka. Uff...

Zgadzam się; kult prawdziwego Boga istniał początkowo tylko w jednym narodzie, który został przez Boga wybrany. O ile kwestia imienia jest kwestią bez znaczenia - Jahwe, God, Dieu czy Bóg to jedna i ta sama istota - to Bóg nie wspiera dwóch sprzecznych postaw, nie przyjmuje ofiar mu niemiłych. Zapewne różne ludy mniej lub bardziej zdawały sobie sprawę z istnienia Boga, i włączały jego wyobrażenie do swego panteonu - ale nie był to prawdziwy Bóg. Co oczywiście nie powodowało, że Bóg nie słyszał zanoszonych przed ołtarzami fałszywych bóstw modłów, i nie spełniał próśb zgodnych z jego wolą. Ale produkt wyobraźni ludzkiej nie może być tożsamy z odwiecznym Bogiem.