W Internecie można doszukać się wszelakich informacji o duchach- historie, zdjęcia a nawet filmy. I tu zdania są podzielone: jedni twierdzą że to bujda, dobry fotomontaż itd, drudzy że to ie jest możliwe do podrobienia.

Uważacie że wiara w duchy= wiara w życie pozagrobowe?
A może ktoś z Was miał spotkanie 1. stopnia z duchem?:D

poczytaj sobie książki ks Gabriel Amorth
i on tam sie wypowiada o duchach

Nie, to nie to samo. Niektórzy wierzący w duchy uważają je za projekcje cudzych myśli, emocji, uwięzionych w nieznanej "materii" - np. ektoplaźmie.

Jak coś może być dowodem, skoro istnienia dowodu nie można udowodnić? Wskażcie mi choć jeden przykład, który nie można wytłumaczyć naturalnymi okolicznościami?

Gdybyś choć raz doświadczył obecności istoty duchowej, nie zadawałbyś takich pytań. Wiedziałbyś.
Chociaż to nie są wcale rzadkie wydarzenia, nikt się z Tobą nimi nie podzieli.
Jesteś w trudnej sytuacji, ~Zoll, bo niedowiarkom o takich sprawach się nie opowiada.

Dowód to obiektywny argument, wniosek logicznego rozumowania świadczący o tym, że coś jest prawdą.

oleksa57 - gdybyś choć raz spotkała irlandzkiego rudego skrzata mierzącego 70 cm pilnującego garńca złota na końcu tęczy nie odrzucałabyś jego istnienia.
Raczej sie niewiele osób podzieli, po co mają słyszeć po raz n-ty, że to co przeżyli to tylko urojenie. Opowiadający gdyby był pewny swego, nie bałby się powiedzieć.

Żądasz dowodu tam, gdzie go być nie może, więc nigdy nie udowodnisz ani, że coś jest, ani, że tego czegoś nie ma.
Albowiem nauka nie jest ponad Bogiem, tylko Bóg jest ponad wszystkim, co jest.
Więc te wszystkie kunsztowne dyskusje - o tym, czy Bóg jest, czy Go nie ma, i jaki powinien być, gdyby był - przydać się mogą jedynie jako ćwiczenia umysłowe, pozwalające długo zachować sprawność intelektualną.

Nie przyjmiesz natomiast dowodu tam, gdzie on jest, bo po odrzuceniu tezy niczego już nie trzeba dowodzić.
W ten sposób dyskusja się zakończyła, zanim się rozpoczęła.

Masz rację,


Ale nie tylko dlatego. Wierzącym to nie jest potrzebne, libertynom zaś w niczym nie pomoże.
Czyli może zostać tak, jak było.

PS.


Gdybym spotkała takiego skrzata, to bym nie odrzuciła jego istnienia. Ale nie spotkałam, i nie znam nikogo, kto by spotkał.

Po co komu "duchy" . Biblia podaje jednoznacznie , że Bóg istnieje i że po śmierci jest zmartwychwstanie do życia i na potępienie . Każde prywatne objawienie można zanegować .

Aczkolwiek Ziarno Piasku- jeżeli jako "duchy" rozumiemy dusze zmarłych to znam conajmniej kilka przypadków kontaktu żyjących osób z duszami zmarłych ich bliskich (niekoniecznie bliskich), nic spektakularnego, kiedyś np był to sen z ostrzeżeniem, głośna sprawa w mojej rodzinie, moja babcia została we śnie ostrzeżona przez zmarłego teścia o nadchodzącej II wojnie (a było to długo przed wojną!) odnośnie ich planowanej przeprowadzki która prawdopodobnie źle by się skończyła biorąc pod uwagę wojnę i to co się działo po niej. Plastyczny wyraźny sen, w którym teść poporstu mówił do niej jasno i konkretnie, czego nie powinni robić i co ma się stać, o wejściu radzieckiej armii konkretnie (nie mogła ani tego wiedzieć ani sobie wymyślić). Ludzie dawniej chyba bardziej naturalnie podchodzili do takich kwestii i po naradzie rodzinnej decyzję zmienili (na szczęście).
Znam niedawną przedziwną historię (to była ostatnia albo poprzednia zima) która opowiadał człowiek naparwde bardzo konkretny i chodzący po ziemi- jechali samochodem wieczorem w pustym terenie, w lesie. I nagle na drogę wyszła ranna kobieta wzywająca pomocy. Oczywiście zatrzymali się, ale kobieta znikła. szukając jej znaleźli samochód który spadł ze skarpy. W samochodzie była kobieta.... nie żyła. A na tylnym siedzeniu płakało małe dziecko w foteliku.... był las, zima, mróz, samochodu nie było widać z drogi, dziecko bez pomocy by zamarzło........

większość osób ma podobnie z duchami.

JA bym w to Boga nie mieszał, uznanie że duchy istnieją czy nie jest tylko uzananiem ich istnienai, nieistnienia - nie idzie za tym obietnica zbawienia, nakaz przestrzeganai przykazań moralnych, pocieszenie w trudnych chwilach i inne rzeczy zwiazane z wiarą w Boga.

Jak obłok przeleci i zniknie, kto schodzi do Szeolu, nie wraca,
by mieszkać we własnym domostwie; nie zobaczą go strony rodzinne.
(Hioba 7:9-10)

tylko że dzięki Chrystusowi dusze zbawione nie schodzą już do Szeolu jak zapewnie wiesz:) Żyją wiecznie w Domu Ojca.

A dusze czyśćcowe gdzie się znajdują?
A dusze z piekła - świadectwo osób kontaktujących się z potępieńcami też mamy uznać za wiarygodne?Dom Ojca znajduje się na Ziemi?

W swoim czasie wielokrotnie spotykałem się, niestety, z duchem internacjonalizmu. Ostatnio wiadome siły wywołały ducha nacjonalizmu, sprawiedliwości tzw społecznej oraz nietolerancji. Jedynie poseł Dy-duch ostatnio jakoś się nie objawia...

Po co komu samoloty przecież w Harrym Potterze wyraźnie pisze że można latać na miotle...
---------

Gdybym ja spotkała "ducha" bądź "skrzata" to pierwsze co bym zrobiła to poszła do psychologa/psychiatry/neurologa by sie zorientować czy ze mną wszystko w porządku. Jeśli tak, to dopiero wtedy szukałabym innych ewentualności czy interpretacji tego zjawiska...

~ZiarnoPiasku w tytule wątku umieścił/a pytanie:
DUCHY- czy są dowodem na istnienie życia po życiu?

Tak, duchy zdradzają nam istnienie życia po śmierci.
Zarówno duchy zbawionych, jak i niezbawionych.

Mdr 3, 1-5 "A dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka. Zdało się oczom głupich, że pomarli, zejście ich poczytano za nieszczęście i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności. Po nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich, Bóg ich bowiem doświadczył i znalazł ich godnymi siebie".

Odnośnie grzeszników Księga Mądrości stwierdza:

Mdr 4, 19-20 "I staną się potem wstrętną padliną i wiecznym pośmiewiskiem wśród zmarłych. Strąci ich bowiem na głowę oniemiałych, i wstrząśnie nimi od posad, i zostaną do szczętu zniszczeni, i będą w udręczeniu, a pamięć o nich zaginie. Z bojaźnią przyjdą zdać sprawę z win swoich, a w twarz ich oskarżą własne nieprawości".

Zarówno jedne, jak i drugie duchy mogą niekiedy ujawnić swoją obecność.
I nie jest to żadną herezją, skoro:

>>Potem Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: "Za kogo uważają Mnie ludzie?" Oni Mu odpowiedzieli: "Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków".<<

Nie zganił Jezus uczniów swoich, tylko pytał dalej:

>>On ich zapytał: "A wy za kogo Mnie uważacie?" Odpowiedział Mu Piotr: "Ty jesteś Mesjasz". Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili.<<
Mk8,27-30