Witam serdecznie,

Znalazlam to forum dziś przypadkiem poszukując odpowiedzi....

mój jedyny i ukochany brat zmarł 5 dni temu, śmiercią nagłą, gwałtowną i bardzo niespodziewaną w młodym wieku. A 2 lata temu odeszła moja ukochana mama. zostałam sama.

Nie potrafie sobie poradzić, ale ja nie o tym...

szukam odpowiedzi na pytania, co dzieje sie z duszą po śmierci. W moim otoczeniu często słyszę, że On jest blisko mnie, że mnie słyszy i widzi itd. że może odwiedzi mnie we snie i tym podobne.

że taka była wola Boga, że jest mu tam lepiej. (to najczęściej).

Nie wiem co mysleć, zostałam wychowana w wierze katolickiej, ale jestem osoba małej wiary.

Dlatego chciałam zapytac, jak Wy-ludzie wielkiej wiary i dużej wiedzy (tak wnioskuję, z tego co przeczytalam dziś na forum) sądzicie o śmierci, kto o niej decyduje, co POTEM?może są tu osoby, które przeżyły podobną statę bliskiej osoby.

Przepraszam za chaos w moim wątku i bardzo proszę o wyrozumiałość jeśli te pytania są naiwne i niezbyt mądre....

pozdrawiam

Bardzo mi przykro Lucy z powodu Twojej żałoby.
Co do życia po śmierci..... Ewangelia z wczorajszego dnia:
(J 6,40)
Każdy, kto wierzy w Syna Bożego, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.

(J 6,35-40)
Jezus powiedział do ludu: Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. Jest wolą Tego, który Mię posłał, abym ze wszystkiego, co Mi dał, niczego nie stracił, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
Tak ja przeżyłam śmierć bliskiej osoby, nagłą i w niezbyt dobrych okolicznościach
Tylko Bóg zna duszę człowieka a nam pozostaje wierzyć w Jego miłosierdzie dla nas i dla naszych bliskich. Napewno się nie dowiesz co się stało z duszą Twojego brata, pozostaje Ci nadzieja że jest zbawiony i szczęśliwy...
wieczny odpoczynek dla niego..

dziekuje bardzo za odpowiedż....

no własnie, ja to bym chciała tak namacalnie....żeby chociaż raz do mnie przyszedł, np we śnie....

mama chorowała wiele tt, ale on nie mógł spodizewac się smierci, miał tyle planow, byl zdrowy i silny...

ale czy to w ogóle mozliwe żeby zmarłi nas odwiedzali?czy wiedzą jeszcze o naszym istnieniu?

czy też może odeszli gdzies daleko i o nas zapomnili (płacze)....a tylko my tu ułomni na ziemi tworzymy teorie i historie o bliskości zmarłych, którzy rzekomo krążą blisko, moga nas widzieć, wspierać i pkmagac nam...

ależ to jest trudne...

Lucy ja wierzę że dusza naszych bliskich są wiecznie młode i szczęsliwe w Niebie, w bliskosci BOga, że żyją razem z Nim.
Poczytaj sobie o Niebie:) Polecam C.S Lewisa, mało kto tak pieknie potrafi o Niebie pisac

http://www.gandalf.com.pl/b/podzial-ostateczny/

viewtopic.php?f=24&t=26596 - Czy umarli nas słyszą?
viewtopic.php?f=9&t=5378 - Umarli w naszych snach
viewtopic.php?f=27&t=24953 - Dlaczego nie nawiedzają nas masowo zmarli krewni?

Lucy- rzeczwiście spotkało cie coś b.przykrego i trudnego.Trudno pocieszac i doradzać w takiej syutuacji i to przez innternet.Poznałem ostatnio w niedziele mlodego męzczyzne ,któremu w ciągu ostatnich pięciu lat zmarli rodzice i on został z młodszym bratem. Opowiadał ze czytanie Nowego Testamentu o Jezusie dało mu wiele Pokoju w zyciu i sercu. Myślę też ze dobrze jest komuś bliskiemu wylać ból z serca albo modlic sie w ciszy do Boga własnymi słowami tak jak rozmawiasz z bliskimi. Nie zamykaj sie przed ludźmi.Bóg zna Twoj problem i ból czeka zebyśmu to wszystko powiedziała,Bóg cie Kocha On ciebie stworzył jestes jego dzieckiem.

dziekuję za linki....

no tak Bóg mnie kocha, ale wszystko mi zabiera, wszystko co było dla mnie wazne już mi zabrał.....

i chyba jednak mój brat nie przyjdzie do mnie we snie, ani też mnie nie widzi i nie słyszy:((((((((

pozostaje ból i tęskonta.

Każdy atom naszego ciała, każda najdrobniejsza cząsteczka była kiedyś gwiazdą. Powstaliśmy z gwiezdnego pyłu i w ten sam proch się obrócimy.

Wierzę, że w przyrodzie istnieje coś w rodzaju zasady "zachowania energii", że całkiem nie zginiemy, a nawet jeśli, to i tak nie będzie miało większego znaczenia.

Wszystko we wszechświecie dąży do stanu spoczynku - śmierć jest więc czymś naturalnym, jakby zakończeniem jakiegoś procesu.

Pomódl się za brata, to najlepsze co możesz zrobić.

A potem, wykorzystaj swoje życie do granic możliwości - żyj póki możesz, pamiętaj że przez ten krótki moment, który dostałaś na Ziemi możesz zdecydować o swoim zbawieniu, możesz żyć tak, żeby Bóg cię wskrzesił.

Pociesz się myślą, że wszystkie problemy kiedyś się kończą. Zwykle, na długo wcześniej, przed naszą śmiercią.

Myślę ze napewno przyśni ci się nie raz bo sen powstaje z tego co dzieje sie w Twoim zyciu. Bóg Cie kocha i jestes dla Niego b. ważna On był gotów przyjść na ziemię w osobie Jezusa zeby pokazać jak bardzo nas miłuje i ze ludzie nie potrafią zapanować nad śmiercia a On Wszchmocny Bóg- Jezus pokonal ją i zmartwychwstał dając nadzieję dla nas zyjących. Jest nadzieja Bóg Cię kocha

a może te bardzo trudne i smutne doświadczenia to Twoja droga do mocniejszej wiary...?

tu jest wszystko opisane co dzieje sie z dusza po śmierci
http://www.taw1.republika.pl/horak.html

nie otwiera mi się link-niestety.

jeśli Bóg chciałby mnie do siebie przywołać w ten okrutny sposób, to niestety bardzo chybiony pomysł.

http://taw1.republika.pl/horak.html

Mój brat zginął jakieś pół roku temu. Był zdrowym, silnym, młodym facetem, który kochał życie, więc tym bardziej nam wszystkim było trudno się z tym pogodzić. Po tym wszystkim, co się w tamtym czasie działo, wielokrotnie zastanawiałam się, co też się z nim teraz dzieje.

Doszłam do wniosku, że gdziekolwiek by teraz przebywał, w takiej czy innej postaci - nie chciałby, abyśmy pogrążali się w rozpaczy i tracili nasze życie na rozpamiętywanie jego tragedii. Wierzę, że i on, i wszyscy nasi bliscy zmarli są gdzieś tam i trzymają za nas kciuki. Życzą nam powodzenia, bo choć ich droga już się skończyła, nasza nadal jest wciąż przed nami, a my musimy sobie poradzić najlepiej, jak umiemy. Może ta myśl przyniesie Ci choć trochę ukojenia - chociaż podejrzewam, że musisz sobie najpierw dać czas na przeżycie żałoby po tych, którzy odeszli.

Nie sądzę, żeby jakieś naukowe rozprawy teologiczne czy inne poważne wykłady na temat życia po śmierci były Ci teraz w stanie jakoś pomóc. Zresztą, jak tam jest naprawdę, nie wie nikt z żyjących tutaj, na ziemi. Pamiętaj o swoich zmarłych bliskich, pożegnaj ich, a kiedy poczujesz, że czas żałoby minął - weź głęboki oddech i pomyśl, że przecież wszyscy gdzieś, kiedyś się spotkamy. Pomyśl też o tym, że oni na pewno w Ciebie wierzą, życzą Ci jak najlepiej i chcieliby zobaczyć jeszcze kiedyś Twój uśmiech, Twoją radość życia - a wtedy będą uśmiechać się razem z Tobą. Trzymaj się!

Dziekuję za słowa otuchy.

na obecna chwile wydaje mi się, że nigdy sie z tym nie pogodzę, że tak brutalnie przerwano jego życie. zostawił dzieci, zone, tatę, wszystkich nas pogrążył w okrutnej rozpaaczy.

czuję na sobie jakies piętno, to taka straszna zgryzota do końca życia.