Witajcie . Mam dziwny dylemat . Już od dawna ciągnie mnie do kościoła. Swego czasu bardzo chciałam być misjonarką. Później usłyszałam o dziewicach konsekrowanych.Jestem jeszcze młoda ale bardzo podoba mi się ta forma życia konsekrowanego i zaczynam o niej naprawdę poważnie myśleć. Problem w tym, że mam wielkie marzenie- adoptować w przyszłości dziecko To nie tyle moje marzenie, co plan na przyszłość. Nie wiem tylko czy można to pogodzić? Czy dziewica konsekrowana może adoptować dzieci??
I jeszcze jedno- w jakich zawodach, waszym zdaniem (poza typowo kościelnymi) powinnam szukać, jeśli chcę być os. konsekrowaną?
Z góry dziękuję za odpowiedzi.

Swojego czasu myslalam ze osoby samotne nie mogą adoptowac dzieci,okazuje sie,że nie ma takiego przepisu..tak wiec single tez mają szansę tylko nie wiem czy równą tej, którą ma małżeństwo.Każdy z ośrodków adopcyjnych ma nieco odmienne kryteria selekcji -może najprosciej byłoby zapytać u zródła?

Ja zadał bym sobie inne pytanie. Czy chce sama wychowywać dziecko, przede wszystkim w sensie oderwania od tego drugiego rodzica?

Siostra M. Chmielewska adoptował czworo dzieci.

Jesdteś jak pisałaś młodą osobą. Poczekaj jeszcze, dużo się módl, co zapewne robisz, poszukaj informacji o zakonach misyjnych i ich charyzmie. Można też należeć do zakonu sióstr bezhabitowych,jeżeli oczywiście ma sie powołanie. Co do przyszłego zawodu myślę, że dobry dla ciebie byłby zawód opiekunki dziecięcej, nauczycielki, pielęgniarki, pedagoga. Na razie możesz spróbować pracy wolontariacie w placówkach, gdzie przebywają dzieci. Pozdrawiam

tzn, jeśli chodzi o zawody, to sama bardziej zastanawiałam się nad zajęciami bardziej... twórczymi(nie wiem czy to trafne określenie:)) aktorka teatralna, dekoratorka wnętrz, itp, ale, jak zauważył kolega WIST skoro decyduje się "sama wychowywać dziecko" powinnam szukać zawodu, który pozwoli mi to robić jak najlepiej, tzn, mieć czas na modlitwę, dziecko, i karierę, rozwój osobisty, co nie każdy zawód może mi zagwarantować...

No to całkiem uderzyłaś w inną stronę, raczej dziewica konsekrowana grająca role delikatnie mówiąc wyzywające mi nie leży. Nawet jak nie pokażesz biustu i zmontują to z udziałem dublerki - media napiszą, że się rozebrała i będzie afera. Dopiero jak będesz gwiazdą, będziesz mogła wybierać role. Wszystkie znane gwiazdy zaczynały od scen rozbieranych, lub wręcz nagich zdjęć. Ale może Ciebie to nie spotka nigdy nie wiadomo....Pozdrawiam

Czyli kościół tego nie zabrania??

Wspólnota "Chleb Życia" wyraziła zgodę.

Mnie do filmu, telewizji nie ciągnie, bo tam jest zgorszenie, w którym nie chcę uczestniczyć. Teatr to coś innego, bo jest na żywo, bez dublerek i źle użytej technologi. Liczę że wiecie o co mi chodzi... Ale praca w teatrze bardzo ogranicza czasowo, a ja szukam takiego zajęcia, które pozwoli mi robić to o czym mowa w tym wątku..

I najlepiej jeszcze spore pieniądze, co? Wychowanie dziecka to zgoda na obumieranie, podjęcie powołania do konsekracji (wszystko jedno, czy w świecie, czy w zakonie) to zgoda na obumieranie. Dziewica konsekrowana ma służyć swojemu Kościołowi lokalnemu, a nie swojej karierze i rozwojowi osobistemu. To zupełnie inna perspektywa.
Kiedy ma się te kilkanaście lat łatwo uwierzyć, że da się osiągnąć wszystko, nawet wszystko równocześnie. Ale zejdź na ziemię. "Kariera", o której marzysz, może być nie do pogodzenia z resztą planów. Adopcja dziecka (osoba samotna ma jakieś szanse na adopcję, ale raczej nie będzie to zdrowy niemowlak, a raczej starsze dziecko z problemami) przeszkadza w "rozwoju osobistym" w pojęciu dzisiejszego świata i mainstreamowych mediów.
Nie mówię, że nie jest to piękne. Jest. Tylko trzeba sobie najpierw mądrze przedefiniować priorytety.

tak,ale jest to obumieranie połączone z wydaniem pięknych owoców,żeby się ktoś nie przestraszył .

chyba nie zrozumieliśmy się... Jestem świadoma obowiązku jaki chcę na siebie nałożyć. Chyba źle to ujęłam. Chodziło mi nie tyle o karierę, co ogólnie o pracę, bo przecież pracować muszę a pod pojęciem rozwój osobisty rozumiem rozwój duchowy. Chciałabym poświecić swoje życie kościołowi, zarówno lokalnemu, jak i kościołowi ogólnie, ale nie potrafię odmówić sobie planowania zwyczajnego życia tz. posiadania własnego domu, pracy itp. pieniądze... na pewno się przydadzą, ale celowo ich nie wymieniłam, bo nie o nie ma w moim życiu chodzić.
Ahh i nie myślę raczej o adopcji dziecka w wieku niemowlęcym, bo to mogłoby mnie przerosnąć... chodzi i o początki, krótko po adopcji, myślę wręcz że łatwiej byłoby mi się dogadać z dzieckiem z problemami niż zajmować się niemowlakiem (psychologia to jedna z dziedzin którą rozpatruję)
Bardzo dziękuję za tę surową krytykę, polanie zimną wodą, bo dało mi to sporo do myślenia, napewno się nad tym zastanowię i umieszczę swoje spostrzerzenia.
ps. mając kilkanaście lat naprawdę wszystko wydaje się łatwiejsze

Ale przecież to jest organizacja charytatywna, jaki ma związek z adopcją( z tego co wiem nie tym się zajmuje) lub z dziewicami konsekrowanymi??