W tytule wątku postawiłem dość przewrotne pytanie, bo coraz bardziej doświadczam niewiary wśród wierzących i swoistego zawierzenia wśród tych, którzy mają się za agnostyków lub wręcz ateistów. Nie chcę przez to rozwadniać wiary w jakimś roztworze relatywizmu, ale pragnę do każdego z Was zwrócić się z zapytaniem, czym dla Ciebie jest wiara? Nie interesują mnie żadne oficjalne definicje, a tylko wewnętrzne, bardzo osobiste doświadczenie.

Zadając to pytanie, jestem Wam winien sam podzielić się swoim rozumieniem wiary. Wiara jest dla mnie przede wszystkim OTWARCIEM - czyli zdolnością do ZASŁUCHANIA, usiłowaniem ZROZUMIENIA innego, gotowością do DZIELENIA SIĘ każdym wewnętrznym "olśnieniem" i - co chyba najważniejsze - postawą ZAWIERZENIA, czyli podejmowania wyzwań tego życia w taki sposób, jakby ono było dla mnie zaplanowane. A w tym celu muszę odrzucić wszelkie poczucie chaosu i przypadku jako siły sprawczej.

Czym zatem wiara nie jest? Z pewnością nie jest żadnym zbiorem wyobrażeń lub przekonań, choćby dotyczyły one tego, co najświętsze. Wiara według mnie nie daje odpowiedzi na temat metafizycznej natury świata. Nie mieć w sobie wiary, to nie dysponować zdolnością i wolą postrzegania świata w kategoriach DIALOGU. Bo tylko dialog może być odpowiednią przestrzenią dla SŁOWA (tego zwykłego i tego pisanego z dużej litery).

Tak więc WIARA i NIEWIARA to dla mnie dwa bieguny, ale w innym zakresie, niż powszechnie zwykło się sądzić - to otwarcie i zamknięcie, dialog i monolog, poszukiwanie i ideologia. Wiary nie budujemy więc przez wchłanianie kolejnych prawd katechizmowych, ale przez otwarcie na ich rozważanie i zadawanie im odważnych pytań. Bo chrześcijanin winien być jak poszukiwacz skarbów - tyle, że nie szuka ich na odległych wyspach, lecz w głębi samego siebie, czerpiąc nadzieję z pełnego zanurzenia w Jezusie Chrystusie - Człowieku, który ukazał mi oblicze Boga ...i Bogu, który wszedł w egzystencjalną kruchość ludzkiego życia.

Czym dla Ciebie jest wiara - taki wątek już jest i ma się dobrze:
viewtopic.php?f=27&t=10831

Tytuł wątku jest sprzeczny z tym pytaniem.

Czy "niewierzący" może mieć wiarę? - Czym dla Ciebie jest wiara?

Trzeba byłoby się na coś zdecydować, inaczej temat grozi offtopami i brnięciem w inne tematy.
Mnie bardzo śmieszy słowo wytrych używane przez katolików "wierzący".
To słowo po prostu nic nie mówi a jest faktycznie wytrychem do otwierania duchowych drzwi "na chama".
Ludzie chyba się wstydzą swego katolicyzmu i dlatego uważają się za "wierzących", a nie za katolików. Bo słowo to używają tylko katolicy dla nazwania katolików.
Normalni niewierzący, w normalnym znaczeniu są po prostu ateistami. Dopóki są ateistami, to ich rozwój duchowy stoi w miejscu. Nie ma i nie będzie żadnej wiary, żadnej duchowości, jeśli dany człowiek nie odkłamie swej duszy i nie zezwoli jej oglądać / odczuwać Boga - jeśli Bóg jest.
Wielu ateistów (nie wszyscy) grzeszą przeciwko Duchowi Świętemu.

A moja wiara jest bardzo prosta - ona jest nieustannym kontaktem z Bogiem.

Dostrzegasz więc problem jako schematyczne uproszczenie - i w tym się z Tobą zgodzę. Mało tego - myślę, że to własnie ów schematyzm staje się dla chrześcijaństwa największym zagrożeniem. Jednak nie rozumiem, dlaczego stosowanie tego błędnego szablonu przypisujesz tylko katolikom? Może tylko w takich kręgach sie obracasz? Osobiście odczuwam to równie mocno w każdej innej społeczności wyznaniowej.



I znowu zgadzamy się, ujmując wiarę przede wszystkim w kategoriach żywych RELACJI. Jednak czegoś mi tu brakuje i o to muszę Cię zapytać. Czy uważasz, że wiara katolików nie może być równie prosta, jak Twoja? Nie wiem, jakiego jesteś wyznania, ale mam wrażenie, że wskazując na problem owych uproszczeń, sam im w pewien sposób uległeś. Chyba, że się mylę i opacznie zrozumiałem Twoją wypowiedź?

Obracam się tam gdzie posyła mnie w swej dobroci mój Pan.
Temat, jaki uruchomiłeś, jest o naszej wierze i o "niewierzących".
Zacząłem więc nie tyle od ocen, co od uporządkowania słownictwa. A schematyzm jest i panuje wszędzie. Najbardziej chyba wśród tych, którzy oglądają telewizję i zamiast Bogu wierzą telewizji i innym mediom. Rozmowa z nimi przypomina dawniejsze rozmowy z ateistyczno - racjonalistycznymi wykładowcami i absolwentami WUML. Zakute łby nie do przejścia.
Ciekawe, że ci ludzie ulegając schematyzmowi właśnie, co niedzielę bywają w kościele, a zaraz potem narzekają na księży, na Kościół, na Watykan i na Papieża.
Dla mnie jest to szokująca schizofrenia. Jej objawy widać na tym forum także.



Wkładasz w moje usta coś czego nie powiedziałem, po czym to krytykujesz.

Jest to metoda działania, uprawiana na tym forum przez pewne osoby.
Jeśli ta metoda jest świadomie użyta to działa jako psychomanipulacyjne narzędzie do zohydzania osoby, o której się mówi. Mam nadzieję, że to jest używane nieświadomie.

Jestem katolikiem. Moja wiara i wiara innych katolików nie podlegają ocenie, wypływają z głębi duszy każdego z nas. Prostota wiary stanowi dla mnie o jej wielkości, bo postrzegam Boga jako niezwykle prostego. Taka wiara bardzo mnie do Boga zbliża.

Każdy katolik patrzy na swoją wiarę według siebie. Tobie też radziłbym patrzeć do swojego lustra, a nie do czyjegoś. Nie da się bowiem przejąć wiary od kogoś. Wiarę się doświadcza zawsze osobiście. Albo nie doświadcza.

Przepraszam, jeśli coś przekręciłem. Trochę to smutne, że zamiast zwykłego sprostowania tak ostro reagujesz - taka postawa zamyka na dialog, bo zachodzi obawa, czy aby dobrze rozumiem i czy nie zostanę posądzony o "psychomanipulację". Myślę, że w każdej rozmowie warto jest otworzyć pewien kredyt zaufania.

Jesteś na forum od kilku dni, a ja od 4 lat.
Gdy spotka Cię na forum manipulacyjne postępowanie, sam zobaczysz jak to działa.

Funkcjonując na forum, postępuję zgodnie z wypracowanymi metodami współpracy i komunikacji z innymi piszącymi. Gdybym tego nie robił, pewnie utonąłbym już w totalnym banie na stałe, sprowokowany do nieregulaminowych zachowań, co wspomniane osoby czyniły z całą bezwzględnością.

Życzę Ci pomyślności w tym, co dla Ciebie najlepsze

A to dlaczego? Macie jakiś immunitet nietykalności?

No właśnie, często traktujemy wiarę jak muchę zatopioną w bursztynowym klejnocie: niby żywa - a jednak nieruchoma, niby otwarta - a hermetycznie opakowana, niby zachwycająca - a jakoś tak smutna...

Czy wiara nie jest raczej DROGĄ, która zmierza ku nieznanym horyzontom? I w której wszystko może się jeszcze wydarzyć?...

Wiara płynie z serca i jest porozumieniem z Bogiem.
Nikt nie ma prawa tam włazić z buciorami.

Pytanie tylko, co uważamy za owe "buciory". Czy pytania również? W moim odczuciu współcześni chrześcijanie panicznie boją się pewnych pytań, które mogłyby rozchwiać misternie budowaną wieżę własnych wyobrażeń. Stąd biorą się problemy z dawaniem autentycznego świadectwa.

Sobór Watykański II wskazał nam faktyczne źródło postępującej ateizacji świata - odpowiedzialni za to są sami chrześcijanie, którzy winni dawać więcej świadectwa, a to z kolei wymaga pewnego "odsłonięcia się" - również na potencjalne zranienia.

Nie wyłączając chrześcijańskich ewangelizatorów i misjonarzy?

Jeśli można, prosiłbym o rozwinięie własnej myśli - choćby w jednym zdaniu, ale wyrażającym własne zdanie lub odczucie. Nie chciałbym, aby wątek zamienił się w czat, najeżony od wzajemnych przytyków...

Beszad, założyłeś wątek i zadałeś bardzo wiele pytań. Na jedno odpowiem Ci bez potrzeby długiego namyślania się nad odpowiedzią.
maly_kwiatek ma rację.
Swojej wiary w Boga nie powinno się wystawiać na widok publiczny.
A już na pewno nie na tym forum.
Założeniem tego forum jest duży zakres swobody wypowiedzi oraz otwartość na wszelkie poglądy. Zasada skądinąd chwalebna, gdyby nie to, że prowadzi niekiedy do sytuacji absurdalnych. Na przykład takich, że ateiści pouczają katolików, jaki powinien być Kościół, bezbożnicy drwią z Boga i z modlitwy, a politykierzy próbują dyrygować i dyktować wierzącym, o co mogą się modlić . Czemu to ma służyć?
Poza tym moja intuicja mi podpowiada, że snuciem fantazji o wierze nie można i nie należy zastępować wiary. To są rzeczy odległe o lata świetlne, różnica mniej więcej jak pomiędzy obiadem dla zgłodniałego a opowieściami o tym obiedzie.
Chociaż Twój wątek może mieć jednak sens, jeśli o swojej wierze opowiedzą ateiści, czy szerzej - niewierzący.

Krzyże do kaplic, modły do Kościoła, księża na plebanie?
Niedoczekanie wasze!!

Do powodów, dla jakich nie należy obnażać swojej wiary na tym forum zapomniałam dodać przewrotność i manipulację.
Bo napisałam, co napisałam o prywatnym przezywaniu wiary, a Elbrus znalazł pretekst , żeby przeskoczyć do ulubionego tematu rugowania symboli religijnych z przestrzeni publicznej.

Elbrusowe Niedoczekanie wasze ! ! to zasłona dymna, bo i tak wszyscy wiemy o co chodzi, w końcu temat był tłuczony w niezliczonych wątkach.
Beszad, próbuj ciągnąć swój temat, jeśli chcesz, ale każdy , kto odrobinę dłużej pobył na tym forum wie, że ta otwartość tutaj funkcjonuje, ale nic nie daje w pozytywnym sensie.
Daje dostęp do ludzi wierzących tym, dla których Kościół i wiara są solą w oku i niebywałą okazję do " poużywania sobie " do woli na tolerowanych z musu symbolach i praktykach.
Nie zauważyłam, żeby od tego przybyło wzajemnego szacunku czy zrozumienia.
Pouczanie wierzących przez ateistów w sprawach dotyczących wiary jest chore.
Odsyłanie do psychiatry ludzi szukających religijnego wsparcia , nadziei i rady to wisienka na piramidzie tego absurdu.
Jeśli czegoś nie wiedziałeś, to teraz już wiesz.