Co sądzicie na ten temat. Fundamentem nowej religii ma więc stać się substancja, którą opisać można jedynie poprzez jej negatywność. Substancja bez właściwości, pozbawiona jest smaku i barwy, bez zapachu i kształtu - gotowa przyjąć postać każdego naczynia, w którym się znajduje.

Czy to by znaczyło, że podstawą religii ma być negatywność?

Fakt faktem, że woda, która znalazła się w tytule wiersza o powstawaniu religii, to symbol wyjątkowo nośny. Dla Talesa z Miletu była prapoczątkiem wszechrzeczy, z niej wyłoniły się wszelkie istoty. Biblijne tohuwabohu, bezmiar, nad którym unosił się Duch, zanim wyłonił z siebie światło, był bezmiarem wody.
Woda to symbol życia, oczyszczenia, sił podświadomości, żywioł zjednoczenia przeciwieństw.

Czy nie macie wątpliwości, do czego zmierza tekst.
Może Larkin nie chce jednoznaczności, sugerując z jednej strony arbitralność i negatywność każdej religii, a z drugiej nawiązując do jednego z najbardziej obciążonych symboli religijnych?

Proszę o przemyślane komentarze.

Artykuł napisany na podstawie Tygodnika Powszechnego.

wygląda na to:

cyt
"Gdyby mnie powołano
Do wymyślenia religii
Jej podstawą uczyniłbym wodę."

zakłada, że każdą religię wymyślono
a powołują niejako do tego ludzie swoją głupotą
a autor "taki dobry", że lubi dawać co dobre i czego chcą ludzie

cyt
"Przeprawiano by się w bród przez rzekę,
Po czym przebierano w suchą odzież; "

czyli wymywanie brudów, by czuć się czystym
tyle , że to kult ciała

cyt
"Oparłbym całą liturgię
Na symbolice przemoknięcia do nitki
W dzikim akcie strzelistym ulewy, "

tutaj raczej poniosła autora wena twórcza
z ironią

cyt
"Mógłby w swoich zmiennych załamaniach
Mrowić się bez końca jak tłum wiernych. "

dla każdego coś miłego, inny promyk
ciągle nowy, czysty bo nieuchwytny na dłużej
albo samo wystarczalny bożek
taki "bałwan" , jako kpina zapewne z Trójcy Św.


cały wiersz zmierza raczej do negacji wszelkiej wiary jako takiej
kpina z katolicyzmu łączy się z kpiną z Islamu bodajże("...na wschód..")

w wierszu ukryta jest nienawiść do religii
autor najwyraźniej nierozróżnia ducha od ciała
(Domyślnie dla mnie więc jest tu nalot myśli cywilizacji bizantyńskiej
jako że ona panuje wszędzie już prawie)
dlatego łączył bym jego wypowiedź przez ten wiersz z wypowiedzią ludzi na temat ducha , iż jest to rozum wytwór , produkt mózgu
ale duch pojmowany materialnie dojście do niego (ducha jako rozumu, może wiedzy)oznacza w konsekwencji zauważenie , że jest sie samemu bogiem co z kolei odrzuca ideę
wzrastania i narzucania sobie kolejnych celów-poprzeczek(ideowych)
na temat Boga
człowiek który staje się sam sobie bogiem, sterem w etyce
będzie walczył z niższą rasą ...bogów, którzy są zbyt głupi by mu dorównać i jescze potrzebują ... wody(boga)

dodam, że niektórzy zauważają , iż nie są bogami więc rozglądają się wokoło za bogiem.Ci mędrczykowie wielce poszukujący w swej pysze i wyniosłości , dlatego niebędzie im dane znaleźć , to co odrzrzucili a mają tak blisko siebie(Miłość).Bo Boga nieobejmie się rozumem.Kiedyś skończy się to oszustwem antychrysta. Widzą przez swój pryzmat "boskości", że niema boga żadnego i przestają wierzyć w jego istnienie.

jesli szklanka byla by obiektem kultu to juz nie sama woda, ale jakis ksztalt nadany tej wodzie, jest to wiec juz jakies ograniczenie. Pokazuje to ze sam wierszyk jest wewnetrznie sprzeczny, gdyz zaczynalo sie od bezksztaltu wody, a sama szklanke mozna wypelnic czym kolwiek.

Gdy woda stoi, tak jak w stawie, metnieje i po pewnym czasie smierdzi, tak jest tez z wymyslanymi religjami, metnieja, gdyz nie wiadomo o co chodzi, jak New Age i potem smierdza jak np. ataki w metrze japonskiej sekty, lub zbiorowe samobojstwa.