Nudzą Cię Twoje grzechy?

Wiesz, faktem jest, że sytuacja, w ktorej okazuje się, iż wierzący nie grzeszą wcale mniej od niewierzacych, stawia pod znakiem zapytania ich religię, łaskę Bożą, moc sakramentów i innych zachowań magicznych, skuteczność głoszonej moralności (ponoć jedynego gwaranta zachowania etyki) itd. To, ze wiara nie czyni ludzi lepszymi, jest silnym argumentem przeciwko niej.

To jest wykluczone. Przykładowo, ślub sakramentalny zmniejsza statystyczne szanse na rozejście się małżonków. Analogicznie musi być też w innych przypadkach.

Kiedy akurat jest odwrotnie...
Ateiści rozwodzą się rzadziej od wierzących:
http://www.religioustolerance.org/chr_dira.htm

Może Tobie chodzi o to, że wierzący, po ślubie sakramentalnym, rzadziej się rozwodzą? Może tak (poporszę te badania), ale to trochę inny problem.

http://adonai.pl/malzenstwo/?id=139 (Uratowani przez rozwodem)
"Inne badania, amerykańskich z kolei uczonych, potwierdzają,
że rzadziej rozwodzą się ludzie głęboko wierzący i małżonkowie, którzy razem się modlą."

viewtopic.php?p=507819#p507819 - Seks przedmałżeński a występowanie rozwodów i zdrad
http://tradycyjnarodzina.pl/dlaczego-slub
"Wartość łaski Bożej dla małżeństwa to nie tylko hipotezy teologów, lecz poparte badaniami teorie naukowe.
U małżonków, którzy razem się modlą i chodzą do kościoła, ryzyko rozwodów jest tysiąckrotnie mniejsze niż u innych.
Ryzyko to może być dwa tysiące razy mniejsze, jeżeli obierzecie drogę życia w pełnej trzeźwości."

http://www.tyniec.benedyktyni.pl/ps-po/?p=989#comment-1764
~Paweł 16-kar... | 26 lutego 2011 o 12:24
"Małżonkowie którzy codziennie wieczorom RAZEM się modlą to 0.07% rozwodów,
to z statystyk ,na ten temat polecam wykłady Pana Jacka Pulikowskiego"

Chodziło o to, że podparcie deklaracji symbolicznym działaniem zwiększa szanse wypełnienia deklaracji.

Ateiści (2,3%) nie powinni być porównywani do szarych mas wierzących (bezmyślnie i z rozpędu), bo nie stanowią swoich odpowiedników.

Hmm...Wydaje mi się, że może ich być tak niewiele z tej samej przyczyny, dla której rudzi stanowią (najprawdopodobniej) niewielki procent wszystkich rozwodników

No tak - jak się razem modlą, to znaczy, że sa silnie związani ze sobą. Pewno podobnie wyszłoby dla par, które razem jadają i przygotowują obiady, dużo rozmawiają itd.


Eee - a kto jest antonimem ateisty jak nie wierzący? Czemu nie 'szara masa"? Ateiści tez mogą nie wierzyć "bezmyślnie i z rozpędu".

Zależy jak zdefiniujesz ateistę, czy szeroko, jako ludzi odrzucających jakąkolwiek religię, czy wąsko, jako tych, którzy sami się deklarują jako ateiści. Tych pierwszych jest ok. miliarda, ty ostatnich kilka razy mniej.

Wydaje mi się, ze definicja ateisty jest konkretna: osoba niewierząca w Boga/bogów. Religia, to pojęcia szersze, np stalinizm czy hitleryzm były parareligiami (miały wszelkie cechy poza wiarą w Boga-stwórcę).

W zestawieniu, które zalinkowałem wcześniej, ten ponad miliard niereligijnych nie może być utożsamiany z niewierzącymi,
bo half of this group is "theistic" but nonrelig., czyli jednak wierzą,
tylko nie uważają, że potrzebują do tego jakichś specjalnych praktyk czy zrzeszania się we wspólnotach.

Jasne. Dlatego niewierzący =/= niereligijny. Można być wierzącym i niereligijnym równocześnie.

Można być też niewierzącym i religijnym równocześnie.

Zgadza się - dlatego sa to definicje, definiujące różne rzeczy.

Czyżby ?
Chyba coś jest nie tak z tymi definicjami .

Przypuszczam , że chodzi ci o sytuacje gdy niewierzący bierze udział w celebrze kościelnej .

Czy można nazwać religijnym niewierzącego , który bierze udział w rytuale religijnym ?

Przecież on tam jest nie ze względu na ów rytuał tylko z zupełnie innego !
Może żona go zmusza [ więc dla niej ] , może chce żeby babci nie było przykro , może na polu pada , itd , itp .......

No chyba , że mówimy o przypadku szaleństwa objawiającego się brakiem logiki w postępowaniu [ czyli zdolności myślenia ] . Czyli rodzaju WIARY w magiczną moc rytuału .

Może być przesądny i zabobonny. Może też być zwykłym konformistą bez kręgosłupa moralnego, cynikiem itp. Kiedyś dla kariery arystokraci zostawali biskupami, choć religię olewali zupełnie. Dziś można popatrzeć na polityków w kościołach, wciąż jeszcze niektórzy udają wierzących, żeby zdobyć głosy.