Zatem, skoro Bóg wiedział, że szatan się mu sprzeciwi i zostanie wyrzucony z nieba i że Adam z Ewą zgrzeszą, a mimo to ich stworzył, to musi to oznaczać, że częścią Bożego suwerennego planu od początku stworzenia był upadek ludzkości. Żadna inna odpowiedź nie miałaby sensu, biorąc pod uwagę wszystko to, co udało się nam do tej pory ustalić.

1) Bunt szatana i upadek ludzkości były przewidziane i zaplanowane przez Boga
2) Ci, którzy staną się ludem Bożym, są wybrani i przeznaczeni do tego przez Boga
3) Ukrzyżowanie Chrystusa, jako odkupienie Bożego ludu, zostało przewidziane i zaplanowane przez Boga

Jedyny wniosek, jaki możemy wysnuć na podstawie wcześniejszych przemyśleń jest taki, że celem Bożym było stworzenie świata, w którym jego chwała będzie w pełni objawiona. Chwała Boża jest nadrzędnym celem całego aktu stworzenia. W rzeczywistości, jest to nadrzędny cel wszystkiego co czyni. Wszechświat został stworzony, aby ukazać Bożą chwałę (Psalm 19.1), a gniew Boży został objawiony względem tych, którzy nie chcą oddawać Bogu chwały (Rzymian 1.23). Nasz grzech oddziela nas od Bożej chwały (Rzymian 3.23), a w nowym niebie i w nowej ziemi, chwała Boża będzie źródłem światłości (Księga Objawienia 21.23). Chwała Boża objawia się, gdy jego cechy są w pełni ukazane, a historia odkupienia jest jej częścią.

Precz z głupimi herezjami, które są jak pryskanie cuchnącym kałem w Miłość!

Człowieku, poważnie? To się nazywa niestosowny styl wyrażania się...

Skończysz owinięty przestrzenią i schowany pod horyzontem zdarzeń w kompletnym oderwaniu intelektualnym od reszty ludzi.

wydaje mi się, że zgodnie z zasadą wyłączonego środka musisz opowiedzieć się albo za boską wszechmocą albo za brakiem odpowiedzialności za grzech

albo za boską wszechmocą albo za brakiem odpowiedzialności za grzech

czy to aby nie jest fałszywa alternatywa...?

Zważmy po wtóre, że z dwóch sposobów, jakimi człowiek mógł odbyć swą próbę życiową, tj. drogą szczęścia doczesnego bez żadnej przymieszki cierpienia, oraz drogą walki i cierpienia, i pierwszy sposób miał swoje korzyści, lecz drugi także. Pierwszy miał nie tylko tę korzyść, że zwalniał człowieka od cierpień doczesnych, ale też tę inną, że w takich warunkach najprawdopodobniej daleko więcej ludzi doszłoby do zbawienia (a może nawet nikt by nie upadł, A TO JEST NAJWAŻNIEJSZE!). Droga walk i cierpień ma znów tę korzyść, że daje pole do wyższego uświątobliwienia się; jest to bowiem prawdą psychologiczną, że czynność woli, powstającej mężnie przeciwko trudnościom, jest daleko intensywniejszą, a wskutek tego cnota, tj. dobry nałóg, rodzący się z tych czynów, wyrabia się daleko potężniej. Dalej, na tej drodze ciernistej pobudki do cnoty są daleko czystsze. W pierwszym bowiem wypadku spełnienie obowiązku zawsze, lub przynajmniej bardzo często, byłoby połączone z przyjemnością, przeciwnie zaś w drugim wypadku; tu zatem pobudka cnoty bywa nierównie czystsza, bo się odnosi do samego obowiązku. Po trzecie, ta droga cierpienia daje sposobność rozkwitu rozmaitym cnotom, które by miejsca nie miały, gdyby złego nie było, jak np. pokuta, dobrowolne ubóstwo, umartwienie, miłosierdzie, cierpliwość posunięta aż do heroizmu męczeństwa. Przypomnijcie sobie, Panowie, ten wzniosły szereg cnót, które Chrystus nazywa błogosławieństwami, niemal wszystkie do tej właśnie kategorii cnót należą. – Nareszcie dla tych, którzy zbawienia na tej drodze dostąpią, będzie ono daleko cenniejsze i droższe, jako to, co się zdobyło trudem i walką wśród niebezpieczeństw, a co się łatwo utracić mogło. Tak więc i ta druga droga miała swoje znaczne korzyści. (zwróć uwagę!) – Pan Bóg wybrał dla ludzi drogę pierwszą, póki człowiek nie był zła na świat wprowadził; po upadku zaś Pan Bóg nie powrócił już człowiekowi drogi pierwszej, ale obrał dlań drugą drogę, bo ta nie tylko jest lepszą dla tych, którzy będą zbawieni, lecz nadto jest chwalebniejszą dla Pana Boga. Droga bowiem cierpienia daje nie tylko pole dla objawienia się Jego mądrości, dobroci itp. doskonałości, które jaśniały w pierwotnej szczęśliwości człowieka, ale także Jego miłosierdzia, które sobie upodobało w dźwiganiu nędzy i w naprawie zła.

Zresztą droga walki i cierpienia najbardziej odpowiada dziełu Odkupienia; skoro bowiem Syn Boży miał przyjść na świat nie tylko jako Głowa rodzaju ludzkiego, ale także jako Odkupiciel, mający naprawić grzech i jego skutki, wypadało, aby to Odkupienie miało charakter bolesnego zadośćuczynienia, aby było połączone z cierpieniem i upokorzeniem; skoro zaś Syn Boży przyszedł w tym charakterze, tym bardziej godziło się, aby ci wszyscy, którzy mieli przez Chrystusa odzyskać synostwo Boże, byli prowadzeni tą samą drogą, którą On szedł, tj. drogą krzyża.

Tak samo, jak Bóg jest jeden i jest w trzech osobach, tak samo też wolą Bożą nie było, aby w jego stworzeniu pojawiły się grzech i zło. To są najgłówniejsze treści wiary. Teoamalizm (Pan nie potrzebował zła, aby w pełni objawić swą chwałę). My tak podziwiamy męczenników, ale o wiele większy podziw należy się trójcy Świętej! Trójca Święta jest najpotężniejsza i najszczęśliwsza bez przezwyciężania jakiejkolwiek pokusy (Bóg po prostu jej nie podlega, więc tym bardziej nie może chcieć grzechu).

Jeżeli cierpimy, to niech żadne cierpienie nie będzie nadaremne! Daremne cierpienie to "zwycięstwo grzechu". Chcę, żeby każdy umierał i żył w łasce uświęcającej, nie popełniał jakiegokolwiek grzechu, podobał się Stwórcy jak najbardziej, pełnił tylko Jego wolę.

Prokreacja odbywałaby się dzięki wolnej woli obydwu małżonków na rozkaz Pana z godziwym zjednoczeniem duchowym i cielesnym małżonków, co byłoby dla nich źródłem wielkiej zasługi, gdyż dobrowolnie (nie z przymusu) wypełnili rozkaz Pana.

NPrzykłady kłamstw protestanckich:

gdyby stworzenia nie wykorzystały źle daru wolnej woli.