Nurtuje mnie to pytanie i uważam, że tak może być. Może ktoś szerzej opisze jaka była działalność faryzeuszy i jaka jest działalność wierzącego współcześnie. Ja dostrzegam duże podobieństwo

Na jakiej podstawie tak uważasz?
Podstawową różnicą jest to, że faryzeusze byli praktykujący,
a większość wierzących katolików - nie bardzo.
Musiałbyś skonkretyzować o jakich wierzących ci chodzi, bo to zbyt ogólnie określenie.

viewtopic.php?f=51&t=25501 - Współczesni faryzeusze....?
viewtopic.php?f=1&t=9692 - Faryzeusze i uczeni w piśmie
viewtopic.php?f=48&t=17340 - Faryzeusze i ich grzech
viewtopic.php?f=1&t=14375 - Słowa Chrystusa do faryzeuszów a postawa chrzescijanina.

Chodzi mi o ogół wierzących. U wierzących najważniejsze są zasady, niekiedy wyssane z palca, przeinaczanie to co jest napisane w Bibli. Coś usłyszy i już chce pouczać innych, dla własnych potrzeb, dla uznania, na pokaz. Niestety taka jest prawda. Spotkałem wielu wierzących i zawiodłem sie na nich, dlatego zastanawiam się czy jest sens wnikać w to wszystko. Fanatyzm religijny tu się kłania, który niszczy całe otoczenie. U wierzących za mało rozumienia, za dużo mądrzenia się, a z tego wynika tylko szkoda, obraza innych. Wielu moich znajomych odeszło od wiary z powody fanatyków religijnych, dla których zasady są ważniejsze od drugiego człowieka. Wira to współgranie uczynków i modlitwy a nie inaczej

Uogólnianie w tym przypadku tworzy zafałszowane wrażenie jednolitości.
Katolicy opierają się także na Tradycji,
a Pismo powinno być interpretowane w zgodzie z wykładnią Kościoła.
Chyba że jest się protestantem (uznając prywatną interpretację i odrzucając Tradycję)
lub niechrześcijaninem, który nie uznaje Biblii za natchnioną.
Tak, tak - w Polsce wierzącymi są nie tylko chrześcijanie.
Taki sens, że spotkałeś kogoś i od razu tworzysz projekcję całej grupy
sądząc, że to prawda, no bo jakżeby inaczej, ale tak wcale być nie musi.
Szukanie prawdy ma sens.
Całe otoczenie to w większości wierzący, którzy według ciebie są fanatykami.
A nie zastanowiłeś się nad tym, że przez twoje uogólnianie obrażasz niefanatyków,
nie wykazujesz zrozumienia, mądrzysz się nie uznając tego, że możesz się mylić?
Ale dlaczego odeszli od wiary,
skoro fanatycy religijni z prawdziwą wiarą nie mają nic wspólnego?

Z Chrześcijańskich Pism Greckich wynika, że faryzeusze pościli dwa razy w tygodniu, skrupulatnie składali dziesięciny (Mt 9:14; Mk 2:18; Łk 5:33; 11:42; 18:11, 12) i nie podzielali zdania saduceuszy, iż „nie ma ani zmartwychwstania, ani anioła, ani ducha” (Dz 23:8). Chełpili się swą prawością (którą w gruncie rzeczy sami sobie przypisywali) i patrzyli z góry na prosty lud (Łk 18:11, 12; Jn 7:47-49). Aby zrobić na drugich wrażenie, poszerzali pudełeczka z fragmentami Pisma, noszone dla ochrony, i powiększali frędzle swych szat (Mt 23:5). Kochali pieniądze (Łk 16:14) oraz pragnęli prestiżu i pochlebnych tytułów (Mt 23:6, 7; Łk 11:43). Naginając Prawo Mojżeszowe i żądając przestrzegania go zgodnie z ich poglądami i tradycjami, uczynili je dla ludzi ciężarem (Mt 23:4). Zupełnie stracili z oczu to, co istotne, mianowicie sprawiedliwość, miłosierdzie, wierność i miłość do Boga (Mt 23:23; Łk 11:41-44). Poza tym byli bardzo gorliwi w pozyskiwaniu prozelitów (Mt 23:15).
Do głównych kwestii, o które faryzeusze spierali się z Chrystusem Jezusem, należało przestrzeganie sabatu (Mt 12:1, 2; Mk 2:23, 24; Łk 6:1, 2), hołdowanie tradycji (Mt 15:1, 2; Mk 7:1-5) oraz utrzymywanie kontaktów z grzesznikami i poborcami podatkowymi (Mt 9:11; Mk 2:16; Łk 5:30). Najwyraźniej uważali, że można się skalać już samym przebywaniem w towarzystwie kogoś, kto nie stosuje się do ich wykładni Prawa (Łk 7:36-39). Dlatego nie podobało im się, że Jezus przestaje, a nawet jada z grzesznikami i poborcami podatkowymi (Łk 15:1, 2). Krytykowali też jego i jego uczniów za nieprzestrzeganie uświęconego tradycją obmywania rąk (Mt 15:1, 2; Mk 7:1-5; Łk 11:37, 38). Ale on obnażył ich błędne rozumowanie i wykazał, że trzymając się ludzkich tradycji, naruszają prawo Boże (Mt 15:3-11; Mk 7:6-15; Łk 11:39-44). Zamiast cieszyć się i wychwalać Boga z powodu cudownych uzdrowień, jakich Jezus dokonywał w sabat, faryzeusze się oburzali; w ich mniemaniu łamał w ten sposób prawo o sabacie, dlatego postanowili go uśmiercić (Mt 12:9-14; Mk 3:1-6; Łk 6:7-11; 14:1-6). Niewidomemu, którego Jezus uzdrowił w sabat, tak o nim powiedzieli: „Ten człowiek nie jest od Boga, ponieważ nie przestrzega sabatu” (Jn 9:16).
Swoją postawą faryzeusze zdradzali, że w rzeczywistości nie są prawi ani czyści (Mt 5:20; 23:26).