witam
nie wiem czy piszę to w odpowiednim miejscu.
spotkałem się ostatnio z takim zarzutem: "Po co Rok Wiary?"
i w zasadzie nie wiedziałem co odpowiedzieć.
czy ten czas ma umocnić nasza wiarę? Jeśli tak to w jaki sposób?
Czy ma to być okazja do publicznego okazania wiary przez różne celebracje?

to jest odpowiedz na ateizm

Myślę że chodzi o to aby w tym czasie skupić się konkretnie na tym zagadnieniu. I może wynika to również z silnej potrzeby, bo dziś wiara stała dla wielu ludzi fikcją, czymś mechanicznie kojarzonym z zewnętrznymi gestami, które jednak żadnego sensu nie mają. Człowiek potrzebuje przypominać sobie na nowo z czego wyrasta i dokąd zmierza.

Myślałem, że wiara ma być odpowiedzią na wezwanie Boga, ale OK.

A czy rok wiary nie może być odpowiedzią na wiele rzeczy? Czy Bog nie może wzywać właśnie do określenia się wobec obecnych problemow, w tym utraty wiary przez wielu?

no własnie chodzi mi o to abyśmy sobie wzajemnie pomogli odpowiedzieć (albo żebyście mi pomogli odpowiedzieć) co właściwie znaczy moja wiara? co się kryje dla mnie pod tym pojęciem wiary? jak ja ja mam przeżywać w codziennym życiu?
bo domyślam się że mamy z tym problem jeśli Ojciec święty Benedykt XVI ustanowił ten rok.
Bo dla mnie ta wiara to więź z Bogiem którą muszę uzewnętrzniać w moim postawach.
ale jak to przedstawić osobie która nie wierzy lub powątpiewa.
Chciałbym również aby osoby które będą brały udział w tej dyskusji nie wskazywały mi braku konsekwencji w moim wywodzie lub braków w moim rozumowaniu - bo tego jestem świadomy ale coś wniosły do tej dyskusji co pomogłoby poszerzyć moje spojrzenie nie wiarę, lepiej ją rozumiał bo jak mi się wydaje taki jest cel tego Roku.

Rok wiary został ogłoszony stanowczo za późno, na początku tego roku to możne miałby jeszcze jakieś znaczenie ale teraz, za 5 dwunasta....?

Nie umiemy rozmawiać na temat wiary nawet w bardzo zaprzyjaźnionym gronie, cóż dopiero między obcymi. Nie umiemy nawet odpowiedzieć sobie na pytanie jaka jest moja wiara i czym ona jest.

Widzę, że ktoś jest głęboko uprzedzony w stosunku do koncernu z Mountain View . Zapewne eksperci od masonerii mają swoją teorię wyjaśniającą tą nieufność, wszak jak z Ameryki, to pewnie jakiś spisek, może NWOpodobny lub jego plagiat

Niemniej "drzewo poznania", znaczy się google dysponuje takimi informacjami:

List BenedyktaXVI w formie «motu proprio» Portam fidei ogłaszający Rok Wiary oraz streszczenie na stronie Archidecezji Warszawskiej dla Maluczkich, którzy skarżą się, że BXVI pisze za długie elaboraty.

Konkurencję stanowi strona deon z wytłuszczonym tematem: Dlaczego "Rok" Wiary?, a więc najbardziej topowy temat wyjaśniający po co w tym roku takie hasło wymyślono.

I wreszcie żona google wikipedia podaje wyjaśnienie dla opornych, a więc krótka notatka na zadane przez autora wątku pytanie.


Znaczy się, że papież wypowiedział wojnę wyznawcom Latającego Potwora Spaghetti ?

Krótko: "Rok Wiary" jest wyrazem nadziei i wiary, ze synod wymyśli cokolwiek sensowniejszego niz oglądanie na synodzie ksenofobicznych filmów o muzułmanach. Być może w obawie przed klęska demograficzna KK uchwalą ,wzorem Piotra i innych rytów, w ramach powrotu do tradycji powrót do małżeństw kapłanów rzymskich. Ci zaś dając przykład owieczkom mogliby dociągnąć do owych 8 pociech na małżeństwo.
W końcu przykład idzie z góry i katolicy zapatrzeni w swoich kapłanów być może znów by zaczęli dzieci płodzić w "obronie przed zalewem islamu".
Taka ewangelizacja i pomnażanie duszyczek na pewno wielu kapłanom katolickim (w wieku "produkcyjnym") by do gustu przypadła.

Rok Wiary ma sprzyjać w odnalezieniu na nowo drogi wiary i życzliwego przyjęcia przez tych którzy poznają wiarę.

Benedykt XVI
List apostolski PORTA FIDEI
ogłaszający Rok Wiary

fragment:

Podwoje wiary” ( por. Dz 14, 27) są dla nas zawsze otwarte. Wprowadzają nas one do życia w komunii z Bogiem i pozwalają na wejście do Jego Kościoła. Próg ten można przekroczyć, kiedy głoszone jest Słowo Boże, a serce pozwala się kształtować łaską, która przemienia. Przekroczenie tych podwoi oznacza wyruszenie w drogę, która trwa całe życie.

Jednocześnie pragniemy, żeby świadectwo życia ludzi wierzących było coraz bardziej wiarygodne. Zwłaszcza w tym Roku każdy wierzący powinien ponownie odkryć treść wiary wyznawanej, celebrowanej, przeżywanej i przemodlonej[15], i zastanowić się nad samym aktem wiary

Rok wiary jest choćby po to aby sobie zadawać takie pytania. Po co i dlaczego wierzę? I czy w ogóle wierzę czy tylko pielęgnuję tradycję...
Dla mnie jest to czas na zastanowienie się na ile moja wiara jest taka jakby chciał Chrystus i co zmienić aby była pełniejsza.
W dzisiejszym zlaicyzowanym świecie i tak bardzo antychrześcijańskim jest to czas na odnowienie tego co zgubiliśmy. Wg mnie też jest to czas na modlitwę szczegółnie za tych co walczą z Bogiem i Kościołem.
No i podstawa: w tym czasie musimy sobie zadać pytanie czy jesteśmy z Bogiem czy trzymamy stronę złego. Nie ma niczego pomiędzy tymi dwoma wyborami.
piona

To chyba miało być śmieszne

Dlaczego uważasz za śmieszne to, że
- na synodzie wyświetlono ksenofobiczny film i wzbudził on najżywsze emocje i gorącą dyskusję,
- wśród młodszych księży rytu łacińskiego jest duża (przeważająca) grupa zwolenników dobrowolnego celibatu, możliwości zawierania małżeństw i/lub święcenia żonatych księży,
- w innych rytach katolickich nie ma przymusowego celibatu,
- małżeństwa duchownych katolickich nie mają dużo dzieci,
- parafianie często biorą wzór ze swych duchownych, a przynajmniej oczekują, że będą oni dla nich wzorem?
Coś jest tu do śmiechu?

Dla mnie rok wiary jest okazją do podsumowania moich "osiągnięć" w dotychczasowym życiu. Od dawna czuję, że muszę wiele zmienić. Gdy w październikową niedzielę ksiądz przeczytał list o rozpoczęciu Roku Wiary wiedziałam, że to właśnie jest to. To jest ta okazja na analizę samej siebie, tego co złe w moim życiu, odcięcie się od tego grubą krechą i poprawę. Przygotowuję się właśnie do spowiedzi generalnej i jestem przerażona ile zła wydarzyło się w moim życiu, z głupoty, słabej woli, lenistwa....prosiłam Boga o pomoc w dobrym rachunku sumienia i muszę przyznać, że nie szczędzi mi niczego. Przypomniałam sobie wiele spraw, na które nawet nie zwróciłam uwagi i nie wspominałam o nich w spowiedzi, ale teraz wiem, jakie miały dla mnie fatalne konsekwencje... co gorsza, często konsekwencje ponosili lub mogli ponieść inni ludzie. To będzie bardzo ciężka dla mnie spowiedź, ale mam nadzieję, że sobie poradzę... muszę... Módlcie się za mnie...
Od razu wiedziałam, że chcę odnowić moje przyrzeczenie chrzcielne w parafii gdzie byłam chrzczona. To daleko od miejsca w którym mieszkam, ale czuję, że to będzie dla mnie powrót do źródła, do domu i początek czegoś nowego. Znalazłam księdza, który udzielał mi chrztu i zamierzam pojechać do niego i poprosić o błogosławieństwo. tak, mam obawy, czy sobie poradzę i dam radę wyspowiadać się, poprawić się i co najważniejsze- że wytrwam i więcej nie zostawię Boga za drzwiami, pomimo, że jestem praktykującą katoliczką. Podsumowując- dobrze, że mamy taki rok, że możemy zastanowić się nie tylko nad tym, czy wierzymy, ale też w co wierzymy i co najważniejsze JAK żyjemy.