Ponieważ człowiek nie został stworzony jako zaprogramowany robot, to mógł zarówno nie popełnić żadnego zła, jak i okazać Bogu nieposłuszeństwo.
Wolą Boga jest to, by człowiek Mu wierzył i postępował zgodnie z tą wiarą. A ponieważ wiara musi zostać wypróbowana aby człowiek przekonał się, czy rzeczywiście Bogu wierzy, to Stwórca dopuścił kuszenie ze strony szatana.Człowiek sprzeniewierzył się Bogu, przez co sprowadził na swe potomstwo panowanie grzechu i śmierci poprzez oszustwo, któremu sam uległ.

@ ga1robe

Niestety, ale sama wiedza odnośnie tego co dobre nie sprawia, że człowiek jest w stanie owo dobro czynić.
Potrzebne jest umiłowanie Prawdy i zrozumienie, że wszystkie Boże nakazy wynikają z Jego miłości do nas.
Bez tego, choćby człowiek zewnętrznie przestrzegał pewnych zasad, to jego wnętrze pozostanie niezmienione.
A przecież Bóg pragnie abyśmy Mu zaufali z całego serca.

Problem polega na tym, że nawet gdy wierzysz Bogu, to wiara nie wymazuje u Ciebie pożądliwości i skłonności do popełniania zła. Bo do tego, by zapierać się swojej cielesnej naturze potrzeba SIŁY, której wielu brakuje. Drogą krzyża i cierpienia w ciele podąża garstka. Większość ciągle "upada" albo w ogóle rezygnuje z religii.

Przepraszam bardzo serdecznie ale ja się nikomu nie sprzeniewierzyłem, urodziłem się po prostu ileś lat temu w takim a nie innym świecie, ja tego świata nie stworzyłem tylko Bóg gdzieś tam u zarania dziejów. No chyba, że Bóg obciąża ludzi pokoleniowo, że za grzech dwojga też pewnie Bogu Ducha winnych ludzi cierpią miliardy.

A sam jesteś bezgrzeszny?

A kto wymyślił w ogóle taką kategorię, taką rzecz takie pojęcie jak grzech, w kogo świecie coś takiego się w ogóle pojawiło ? To jest moje pytanie.

No ale właśnie z powodu tego, że człowiek nie był w stanie zbawić siebie sam, Bóg posłał swego Syna by stał się naszym Zbawicielem, wyzwalając nas z niewoli grzechu poprzez swój Krzyż i chwalebne Zmartwychwstanie.
Napisane jest : "Podobnie i wy zaliczajcie siebie do umarłych dla grzechu, a jednocześnie do tych, którzy żyją dla Boga w Chrystusie Jezusie" (Rz.6:11) oraz "Jesteśmy Jego dziełem.Zostaliśmy stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych czynów. Bóg przygotował je już wcześniej, by były treścią naszego życia" (Ef.2:10)
Bardzo istotną rzeczą jest więc przyjęcie nowej tożsamości i porzucenie starej tożsamości grzesznika. Jeśli bowiem uważamy siebie za grzeszników (pomimo dzieła odkupienia), to próbując walczyć z grzechem występujemy przeciwko temu, za kogo siebie uważamy.

Problem polega na tym, że nie zostaliśmy wyrwani z niewoli grzechu, bo nawet nawróceni chrześcijanie "upadają". Zbawienie nie jest też kwestią decyzji "od dzisiaj jestem nowym stworzeniem".
Do tego potrzebna jest siła woli i zdrowa, niezniewolona (np. nałogami) wola.

Błąd - jak nikt nie daje dziecku noża, tak Bóg nie przyczynia sie do grzechu dokonywanego przez człowieka.

Alus - błąd, otóż z moich obserwacji wynika, że się przyczynia z dwóch podstawowych przyczyn:
- stwarzając grzesznych, cielesnych ludzi, będących w "niewoli grzechu",
- napuszczając na nich szatana.

Oczywiście Jego wolą jest przebóstwienie człowieka ale zanim do tego dojdzie...

Gdyby wszyscy ludzie poddawali się niewoli grzechu, już dawno unicestwiliby życie na Ziemi.
Decyzja i wybór zawsze należy do każdego człowieka. Nie jesteśmy pacynkami pociąganymi za sznurki trzymane w ręku Boga i demona.

Alus, gdybanie nie zmienia faktów, które przytoczyłem.

Poza tym wybory jakie dokonuje człowiek dokonywane są w bardzo złożonych i różnorodnych warunkach
Np. bardzo mało prawdopodobne jest, że osoba o wysokim temperamencie seksualnym, będzie wiodła cnotliwe życie. Natura biologiczna człowieka to potężna siła. Być może dlatego Jezus nie potępiał, w przeciwieństwie od części Jego wyznawców.

Alus- jeśli opiekun zostawia nóż w zasięgu dziecka to kto ponosi odpowiedzialność za to, że dziecko zrani siebie lub kogoś innego?

Jeśli przyjmie się założenie, że trafienie do świata dualizmu i ograniczeń nie jest karą a opcją rozwoju wszystko nabiera sensu. Bóg nie wysłał nas do tej 'szkoły' bez naszej decyzji, bez wykazania się pragnieniem bycia jak Bóg kosztem złamania zakazu, wybrania wolności zamiast posłuszeństwa. To trochę jak bunt nastolatka, znak, że dziecko dorasta. Szatan jest niezbędny, bowiem bez stawiania czoła wyzwaniom nie ma rozwoju.

Sysydlaczek- czy widzisz, że aby mogło nastąpić przebóstwienie niezbędne jest autentyczne poznanie dobra i zła? Zrozumienie i doświadczenie tego o co w tym chodzi? Dostrzegasz rolę braku potępiania a wręcz zaprzestania osądzania i oceniania bytów jako lepszych lub gorszych i zastąpienia tego ocenianianiem cech jako bardziej i mniej korzystnych w konkretnej sytuacji?

Ircia - dostrzegam. Dostrzegam też w procesie przebóstwienia bezcenną rolę sakramentów i duchowych, życiodajnych soków z nich plynacych.
Pan Jezus nie przyszedł człowieka potępić, lecz zbawić.
Zbawienie jednak nie przychodzi automatycznie, jest procesem, choć gdzieś czytałem, że wyjatkowo u niektórych osób następuje szybkia i radykalną odmiana życia.

Sakramentów w jakiej formie? Ja dostrzegam sens tego o czym mówił Jezus, nie dostrzegam go w praktycznie pustych rytuałach za którymi nie stoją głębokie doświadczenia i przemiany duchowe. Jeśli komuś rytuał jest potrzebny-ok, ale istotne jest to co powinien ten rytuał zawierać, jego sedno. Bez tego sedna rytuał jest pusty, natomiast samo sedno bez otoczki wcale nic nie traci...

Zwróciłeś uwagę na pierwszy symptom zjedzenia owocu z drzewa poznania dobra i zła? Ludzie ocenili swoje ciała jako coś wstydliwego...