co robić? najchętniej bym wolał aby mnie nie było. To niesprawiedliwe, jedni dostają łaskę wiary a inni nie, a potem jeszcze po śmierci rozlicza się z tego.

Nie wiesz co to jest wiara!
Wiara jest to przekonanie, że przedmiot wiary istnieje, pomimo niemożności poznania tego.
Najważniejsza wiara, to wiara będąca fundamentem religii, czyli wiara w to, co jest przyczyną i źródłem powstania świata materialnego, ponieważ ta wiara pozwala dopiero określić cel ludzkiego życia.
Chrześcijanie mają dobrze, bo wierzą , że świat stworzył Pan Bóg i tu na tym świecie nikt nie jest w stanie odebrać im celu życia, którym jest żywot wieczny z Bogiem w niebie.
Gorzej jest z mamoniarzami, bo oni wierzą, że świat sam z niczego, a w takiej sytuacji jedynym logicznym celem życia jest mamona, którą łatwo stracić i wtedy życie staję się bezcelowe, a to oznacza tutu, szprycka, albo sznórek i tragiczny finał.
Ja zalecałbym Ci intensywne zastanawianie się nad tym, skąd się wziął świat i rozpocząć sprawiedliwe życie.
Po pewnym czasie powinny pojawić się efekty.

Mam pytanie Andy72. Czy zawsze byłeś niewierzący?

Pan Jezus powiedział:To nie wyście mnie wybrali, to ja was wybrałem.
Ta wypowiedź dotyczy wybranych do posługi kapłańskiej i zakonnej.
Oczywiście wiara jest ŁASKĄ, ale można starać się, aby tę Łaskę otrzymać.
Jeśli piszesz:"a potem jeszcze po śmierci rozlicza się z tego", to jest szansa na to, że Ty również tę Łaskę otrzymasz.

Od paru miesięcy wiara zupełnie zanikła.

Nie rozlicza się z tego, co było niezawinione albo niezależne od woli.



Tzn. co konkretnie zanikło?

Zanikła chęć życia, najchętniej bym chciał nicości

Gita wybacz, ale trochę cię nie rozumiem.

Ale jak rozpoznać, że jest się powołanym przez Boga?

A czy istniała jakaś rzecz (lub wydarzenie), przez które taki stan się u ciebie narodził?

Kiedyś miałem nadzieję spotkać miłość, ale okazało się że nie ma szans.

I to spowodowało upadek wiary w tobie?

Nie trać nadziei, może spotkasz jeszcze tą miłość. Przecież życie toczy się dalej.

No to nazywajmy rzeczy po imieniu.

A długo to już tak trwa?

Około 10 lat temu straciłem sens życia, potem zbuntowałem się przeciw Bogu, zachorowałem na schizofrenię. Leki powodują że nie mam urojeń, ale nie ma chęci życia.

Jeżeli chcesz walczyć o swoją wiarę to poszukaj opieki osoby duchownej, która Cię będzie w tym wspierać.
Userzy nie mają kompetencji profesjonalistów na tym forum.

A może również brak ci kogoś, z kim byś mógł porozmawiać?