Dlaczego Bóg jednym ludziom od początku daje zdrowie a drugim nie? Co w tym jest sprawiedliwego? Daje nam przez to wolną wolę? Czy ślepi nie powinni tak samo cieszyć się widokiem świata jak inni ludzie? W czym ci drudzy są lepsi od nich, że od początku mogą widzieć, a tamci od urodzenia do śmierci widzą tylko samą ciemność? Czyżby zgrzeszyli czymś nieświadomie w łonie matki?
Dlaczego jeden jest zdrowy i wychwala Boga za wspaniałe życie z którego może w pełni korzystać, a drugi rodzi się bez rączek albo nóżek i żałuje w pełni swego istnienia, czyżby on też nie chciał być tak samo szczęśliwy i wychwalać tym samym w niebo głosy Pana? Powiecie, że Bóg tak chciał żeby cierpiał, bo później dostanie nagrodę w raju, to dlaczego np. ten zdrowy nie może być również niedołężny od urodzenia? Również by otrzymał nagrodę po śmierci. Zresztą ta kaleka tyle wie o Bogu co my, czyli nic, może jedynie wierzyć, ale na 100% pewny nie będzie dopóki nie umrze. Jego życie w tym czasie będzie jedną wielką męczarnią, wystarczy, że zobaczy jak żyją sobie zdrowi, jak korzystają z życia, a on wie, że zawsze tu na Ziemi będzie przykuty do łóżka. Ta rzeczywistość w ogromny sposób może spłaszczyć człowieka, jego wiarę w domniemaną bożą miłość.
Ktoś taki wie, że nie będzie mógł zrobić w życiu bardzo wielu rzeczy i choć prosi Boga o to by zmienił jego dramatyczną sytuację na lepsze, to ten nie robi dosłownie nic w tej sprawie. Tak smutny człowiek, prosi, błaga by nie odmawiał mu choć zdrowia tak jak innym. Cały mokry od gorzkich łez pragnie iść już do czyśćca niż do raju, byle tylko Stwórca dał mu to zdrowie, którego od początku nie odmawiał innym i by mógł także poznać smak szczęścia na Ziemi. Niestety ten dobry Bóg od początku zaplanował życie tego nieszczęśnika.. Na nic jego modły, błagania..
Wszyscy ludzie powinni rodzić się tak samo zdrowi! Żaden człowiek od początku nie powinien być pokrzywdzony!
Katolik powie: Bóg tak chciał bracie, głowa do góry, pójdziesz za to do Nieba!
Jesteście strasznymi egoistami, gadacie takie rzeczy ludziom, a sami żrecie, pijecie, hulacie i cieszycie się życiem, korzystając z niego ile się da.
Ciekawe czy bylibyście tacy super, extra gdybyście od urodzenia musieli znosić ogromny ciężar cierpienia, gdyby w waszym życiu nie było żadnego szczęścia, a Bóg by was opuścił do końca waszych żałosnych dni. Szczęśliwy zawsze będzie wierzył w dobrego Boga i tym podobne głupoty, nawet jeżeli dostanie jakiś nowotwór czy coś, będzie mu dziękował za wspaniałe życie, dzięki któremu mógł być przez długi czas szczęśliwy, a taki który od początku miał pod górkę, myślicie, że przez całą swoją smutną egzystencję będzie pokładał wiarę w dobrego, miłosiernego, wspaniałomyślnego, sprawiedliwego Boga?
Życzę wam byście wy lub wasi najbliżsi doświadczyli podobnych męczarni tu na Ziemi, nie dlatego, że źle wam życzę, ale by w końcu prawda wyszła na jaw, kiedy katolik naprawdę kocha swego Boga a kiedy nie.

Nudny jesteś z tym wklajeniem gotowców.

Gotowców? To zobacz pierw osiołku czy dokładnie coś takiego samego istnieje na necie.
Znowu zmiana tematu.. ofc., ale tak jest za każdym razem, kiedy wy zarozumialcy i egoiści nie potraficie zdzierżyć prawdy która was otacza. Katolik zawsze drugiego człowieka miał za nic. Dobrze, że istnieją naukowcy (w bezsprzecznej większości ateiści), którzy wynajdują różne leki, protezy, urządzenia itp. by pomóc w zdrowiu swoim pokrzywdzonym przez Dobrego, braciom i siostrom.

Na Twoje pytania nikt Ci nie da racjonalnej odpowiedzi opartej o fakty materialne, zweryfikowane dane i metodę rozumowania nie tyle naukową, co racjonalną.
Dlaczego?
To proste, bo zarówno człowiek jako istota duchowa w pewnej części tylko zmaterializowana, jak zwłaszcza Bóg - istota w pełni duchowa nie poddają się ani prostym, czy wręcz prostackim, ustaleniom faktów, jak i racjonalnym analizom.

Pozostaje Ci medytowanie, filozofowanie, ewentualnie zawierzenie wybranym przez Ciebie koncepcjom, zazwyczaj związanym z opcjami religijnymi, spójnymi lub nie, blisko lub luźno związanymi z konkretnymi religiami.
Bo jest tych opcji wiele.
Nie jestem znawcą teologii katolickiej w takim stopniu, by referować ustalenia tej religii w tej dziedzinie. Są tu ode mnie znacznie bardziej wykształceni i mądrzejsi.

Osobiście wierze, że człowiek od początku do końca jest istotą wolną i Bóg człowieka do niczego nie zmusza, to jakiś absurd. Każdy człowiek jako najwyżej rozwinięta istota stworzona przez Boga wybiera swój cel i ustala główne zadania do realizacji w zmaterializowanym życiu, zanim się wcieli. Te cele i zadania trzeba zsynchronizować z kierunkami rozwoju i losami świata, który się toczy przecież nie według woli pojedynczego człowieka, tylko jego losy są wypadkową wielu zdarzeń, celów i nadanych kierunków. Oczywiście również Bóg - Stwórca ma swoje istotne zdanie w tej sprawie, jednak jego zdanie wynika z tych przyszłych losów świata, o których Bóg bardziej wie, niż je planuje

Ludzie wybierają na ten materialny błysk w swoim wiecznym istnieniu najróżniejsze postaci i cele.
Z jakiegoś powodu, po wcieleniu, człowiek traci świadomość jaką miał jako istota duchowa tuż przed wcieleniem. Po prostu poczyna się jako istota "od początku".
Dlatego swoje cele nieraz odkrywa wiele lat. Kiedy je w końcu rozpozna i realizuje, staje się szczęśliwy.
Szczęśliwy nie dlatego, że ma pieniądze i zdrowie, bo nie zawsze tak jest. Szczęśliwy bo realizuje to, po co tu przyszedł. Także ten, który cierpi na Zespół Downa, czy na schizofrenię paranoidalną, albo zespół po Thalidomidzie. Każda osoba ma prawo do określenia celu i zakresu swego własnego życia. Każdy ma swoją naturę, swoją istotę i nie wolno ingerować w tę naturę istoty bardziej, niż dana istota by sobie tego życzyła. Cel życia i szczęście jest sprawą niezwykle zindywidualizowaną.

Bóg nigdy nie łamie ludzkiej wolności, tym bardziej nie róbmy tego my - ludzie - z innymi ludźmi.

Nie da się zdzierżyć podobnych knotów jakie od jakiegoś czasu tu non stop serwujesz.

Każdy człowiek ma inną rolę w Bożym Planie. Dla każdego z nas przewidziane jest inne zadanie; dla zdrowych - pomaganie chorym. Dla silniejszych - pomaganie słabszym, dla bogatych - pomaganie biednym itp.
Ludzie zadają sobie "twoje" pytania od lat; niektórzy chcieli to zmienić na równość wszystkich i nazywali to socjalizmem - pewnie kojarzysz, co z tej "równości" wyszło.
Zobacz na przypowieść Jezusa o zasianym ziarnie. Gdzie tam widzisz równość? Każdy jest inny. Zobacz na opis wytapiania złota w tyglu; ile ten metal musi "wycierpieć", aby w końcu stać się błyszczący? Co to byłaby za próba dla nas, gdyby życie miało pokus, nie byłoby cierpienia itp? Jezus mówi nam w Mt10:

Dlatego zaufaj Bogu, podziękuj Mu za to, że postawił cię właśnie na takiej drodze życiowej - bo to jest dla ciebie najlepsze.

A Ty wolałbyś być tym przykutym przez całe życie do łóżka, czy zdrowym, bogatym który pomaga takim niedołężnym?

Mt19:

Widzisz? Nawet apostołowie byli przerażeni i pytali o to samo, co Ty.

Mówisz, że każdy otrzymuje od Boga jakąś rolę do spełnienia, teraz piszesz znowu o czymś innym. Oddalamy się od tematu. Nikt z was nie potrafi znaleźć odpowiedzi na to co zawarłem w swoim pierwszym poście. Boicie się, że w końcu zmienicie swoje egoistyczne zdanie i tym samym przestaniecie wierzyć w tą bożą miłość i sprawiedliwość..

Na Ziemi raju być nie może, bo najzwyczajniej istnieje grzech. W związku z tym istnieją choroby, kalectwa itp. Człowiek sam sobie jest temu winien. Gdyby na świecie wszystko było pięknie, cała masa rzeczy nie miałaby sensu, m.in. ufność w Boga itd. Gdyby Bóg wysłuchiwał wszystkich próśb, każdego, kto poprosi, uzdrawiałby, byłoby to rozpieszczanie, a rozpieszczanie zawsze jest złe. Wtedy nie dźwigałoby się krzyża, więc nie byłoby żadnej różnicy między rajem a Ziemią. Poza tym jest coś takiego jak Tajemnica. I z tym gorzej, bo wielu nie chce czegoś takiego zaakceptować. Nie chcą, bo nie wiedzą, co ich czeka, jeśli mimo wszystko zaufają Bogu. Ty nie chcesz wierzyć w to, że Bóg jest miłosierny, a ja widzę, że jest, po moim własnym życiu. I nie są to żadne omamy, umiem to oddzielić... Każdy ten, kto faktycznie zaufa, poczuje ulgę. W dodatku gdyby Bóg nie był miłosierny, nie byłoby w ogóle uzdrowień, a o tych jest mowa w każdej Ewangelii.
Samo to, że się buntujesz, jest głosem tego, że ten Bóg właśnie, w którego miłosierdzie nie wierzysz, woła Cię.

A Ty nie szukasz odpowiedzi na pytania, tylko sam sobie udowadniasz wymyślone przez Ciebie tezy.

Kolejny temat i zagadnienie poruszone przez "njczyziu" nie wnoszące właściwie nic. Tu już nawet nie ma żadnych sensacji tylko suche skwary odgrzewane po raz enty. Bardziej dziwię się już powoli tym którzy próbują pisać swoje referaty, aby pewne kwestie wyjaśnić stając niejako w obronie chrześcijaństwa. Rozmowa i dialog wtedy ma sens kiedy obie strony są na niego otwarte choć w minimalnym stopniu.
Wystarczy przeczytać jaki jest temat i już mam podejrzenie kto jest autorem . Nie ma sensu dyskutować z owym użytkownikiem - ale to oczywiście tylko moje zdanie

P.S - jedyne co mogę napisać bezpośrednio do użytkownika "njczyziu" to to, aby wymyślił jakiś lepszy i ciekawszy temat, bo to wszystko JUŻ BYŁO , może coś w stylu "Pod Watykanem jest ukryty statek kosmiczny", albo "Nazywam się njczyziu i uważam, że chrześcijaństwo jest super" - wtedy będzie o wiele ciekawiej i nie będziesz się powtarzał

Pozdrawiam!

Przecież zadałeś kolejne pytanie.


Przecież dostałeś moją odpowiedź, od p. Bojanowskiej - przeczytałeś je chociaż?

ps. użyłeś słowa egoizm w niewłaściwym kontekście. Właśnie życie bez Bożej Miłości to jest życie egoistyczne

Bóg ZMUSZA niektórych ludzi do cierpienia!! Nawet nie daje im szansy na własny wybór, taki jak choćby my, zdrowi ludzie mamy! To ma być w porządku?! Żadnej empatii z Waszej strony do drugiego człowieka??!!

Lurker; trochę się mylisz.
njczyziu; Zapytam przewrotnie; a jaki ty, ZDROWY człowiek masz wybór?!? Co jest w porządku? Możesz pofrunąć jak ptak? Możesz przejść pod ziemią jak kret? Przepłyniesz ocean jak wieloryb? I tego się nie czepiasz?
Bóg nie "ZMUSZA" ludzi do cierpienia. Bóg dopuszcza to cierpienie dla CIAŁA. Zauważ przypowieść o talentach; "kto więcej ma, od tego więcej wymagać będą". I cytowaną już przez mnie wyżej przypowieść o bogaczach i uchu igielnym. Cierpiącemu, schorowanemu łatwiej jest być bliżej Boga. Nie patrz więc tylko na metr przed siebie - ale spoglądnij na całe swoje życie - także to przyszłe w domu Ojca twojego. Kto miał na ziemi łatwiej - bogacz, czy Łazarz?