Mamona, bogactwa są dla katolika ważniejsze niż własna dusza

njczyziu

Witam,
oczekujecie, że po śmierci dobry, wyimaginowany przez Was Bóg da Wam pałace, posiadłości, wszelkie bogactwa, uciechy w swoim raju. Więc czy nie przeczycie sami sobie, gdy mówicie, że nie pożądacie mamony tylko miłości i swojej dobrej duszy?

Wasz Bóg zaprzecza tym samym też sobie samemu.

Cenicie sobie marmurowe pałace i wielkie posiadłości w Niebie bardziej od własnego honoru i duszy?
Tak to wygląda.
"Boże rób ze mną co chcesz, niech mnie nawet wytarzają w błocie, zrównają z ziemią, wyśmieją, wyszydzą, torturują, bo wiem, że po śmierci Ty mój najukochańszy Panie, źródło wszelkiego, największego dobra i miłości wynagrodzisz mi to willami, złotem, klejnotami i innymi obrzydliwymi bogactwami cenniejszymi dla mnie i dla Ciebie od mojego własnego honoru, duszy i serca."

Wyobraźcie sobie, że sami jesteście kochającymi ojcami i przychodzi Wam na świat mała, niewinna córeczka, która niestety przez Was rodzi się ślepa i ułomna.
Zostawiacie ją samym sobie i nic nie robicie w jej sprawie choć macie leki, i urządzenia które mogą ją w pełni wyleczyć. Odchodzicie od niej, mała trafia do domu dziecka. Tam przez lata jest wyśmiewana z powodu swojej choroby i wyglądu, zresztą tak jak i przez całe swoje życie. Do końca swoich dni czyli jeszcze przez 80 lat, nigdy nie przejrzy na oczy i nie będzie zdrowa. Ma niewiele pieniędzy, "wiatr zawsze wieje jej w oczy", nikt jej nie chce, czuje się samotna, niekochana, strasznie utrudzona. Dlaczego tak jest?
Bo Wy sami jej to zgotowaliście i ciągle przy niej jesteście utrudniając jej życie w najgorszy możliwy sposób! Ona tego nie wie. Nic nie wie o Was, nic jej nigdy nie mówiliście i nie mówicie, czynicie każdego dnia jej życie tylko jednym wielkim koszmarem.
Ktoś jej powiedział - "Twój ojciec podobno po Twoich narodzinach rzekł, że przyjdzie do Ciebie za kilkadziesiąt lat. Wtedy wyzdrowiejesz dzięki niemu i za to, że Cię tak gnoił przez ten cały, bardzo długi czas i sprawiał Twojemu sercu tak niewyobrażalnie wiele bólu, otrzymasz od niego nowy samochód, złoty pałac i tyle pieniędzy, że będziesz mogła w nich pływać."

1. Nie wiadomo czy ojciec mówił prawdę.
2. Nie wiadomo czy to ojciec mieszał ją ciągle z błotem i sprawiał jej sercu tyle bólu, niszcząc jej przy okazji doszczętnie honor i jej własne "ja".
3. Nie wiadomo czy ojciec żyje dalej.

Postawcie się teraz na jej miejscu.
Nie macie zupełnie żadnej pewności, że ta historia o Waszym ojcu jest prawdą, bo była przez dziesiątki tysięcy dni przekazywana ustnie przez tysiące ludzi. Stała się miastową legendą.
Zawsze ktoś mógł ją wymyślić lub mocno zmienić, by Was pocieszyć.

Nawet jeżeliby okazało się to istotnie niesamowitą prawdą i przyszedłby do Was ten gość to czy Wy:

1. Kochalibyście takiego ojca?
2. Mamona tego potwora w pełni wynagrodziłaby Wam ogromne zło jakiego doświadczyliście z jego rąk?
3. Bardziej od tego co jest w Was cenicie pieniądze i bogactwa?

Na miano ojca czy matki trzeba sobie zasłużyć w sercu dziecka. Spłodzenie chłopczyka lub dziewczynki czyni Cię tylko jego stworzycielem, niczym więcej.

Wyobraźcie sobie jeszcze co innego.
Przychodzi do Was wielki biznesmen, który znany jest ze swojej rozrzutności oraz braku jakiegokolwiek szacunku, a tym bardziej miłości do drugiego człowieka. Mówi Wam: "Dam Ci 10mln.$ ale dopiero po tym ja przez kilkadziesiąt lat będę Cię dzień w dzień przed ludźmi opluwał, rzucał w błoto, bił, kopał i wyśmiewał. W czasie mojego znęcania się nad Tobą, będziesz krzyczał do przechodzących obok ludzi, że mnie kochasz z całego serca! Będziesz przez ten cały czas naprawdę wierzył w moją miłość do Ciebie i udowadniał ją przed każdym człowiekiem, że jest prawdziwa, dam Ci też książkę o chińskim smoku, którą masz czytać i w pełni ufać, że to co jest tam napisane, jest najprawdziwszą prawdą. Innych też nawołuj by w to uwierzyli."

Zgodzilibyście się na jego ofertę? Ile dla Was znaczy jego nagroda? Jest cenniejsza od Was samych? Dla niej dalibyście pomiatać sobą jak zwykłą szmatą?

Albo czy patrząc na swoje niedołężne, głodujące, głośno płaczące dziecko, na którym widać wszystkie jego kości, mówilibyście mu co chwilę z odległości 3m - "Wytrwaj jeszcze te parę dni, a dostaniesz ode mnie nagrodę w Niebie", sami obok żrąc tłuste mięso i chlejąc wino?
Czy na taki widok nie rozlałoby się po chwili Wasze serce i nie pomoglibyście mu w ciągu kilku sekund, bo nie potrafilibyście zdzierżyć tak wielkiej tragedii w dodatku własnego dziecka?
Nie pomoglibyście mu? Takie zachowanie czyniłoby z Was wtedy najlepszym i najukochańszym rodzicem we Wszechświecie? Myślicie, że nie bylibyście sądzeni, wytykani palcami i wyzywani przez ludzi od bestialskich psychopatów i morderców?

Zastanówcie się poważnie nad tym, bo sami nie wiecie w kogo tak naprawdę sobie wierzycie.

Dobro jest dobrem, zło jest złem,
Prawda jest prawdą, kłamstwo jest kłamstwem.
Nie oszukujcie się już więcej.