Co to znaczy, że Bóg istnieje obiektywnie? Jego tensor energii-pędu ma składowe różne od zera?

Tylko proszę mi nie tłumaczyć, że obiektywnie to znaczy niezależnie od wiary wierzących. Bo to jest słownikowa definicja tautologiczna. Znaczenie słowa obiektywnie z grubsza znam. Pytam o całe zdanie. I oczywiście nie chodzi mi o zdanie typu: Wierzący w Boga wierzą, że istnieje On obiektywnie. Bo to zdanie też rozumiem. Nie rozumiem zaś zdania: Bóg istnieje obiektywnie.

Może po prostu zabierz się za filozofię, zamiast popisywać się własną ignorancją.

To co to znaczy, że Bóg istnieje obiektywnie?

Obiektywizm nie zajmuje się naukowymi dowodami na istnienie czegokolwiek, tylko relacją poznający - poznawany. Bóg istnieje obiektywnie, ponieważ podmiot poznający (czyli wierzący) uznaje Jego istnienie poza swoim umysłem.

Ooooo!!! I to rozumiem doskonale!!! Tłumacząc to na mój chłopski język:

Wierzący wierzą, iż Bóg istnieje nie tylko jako idea w ich umyśle ale też jako odrębny desygnat poza ich umysłem.

Może nie tak górnolotne i mądre jak Cawiliana ale za to że tak powiem mniej wprowadzające w błąd. Cawilian się de facto przejęzyczył. Miał napisać Wierzący wierzy, że Bóg istnieje obiektywnie a wyszło Bóg istnieje obiektywnie. To są jednak 2 różne zdania, które znaczą coś innego.

Tak, tak, buddyści wierzą Buddzie, mahometanie w Allacha, chrześcijanie i żydzi w Niewymawialnego, a politeiści też, i do tego w wielu.

Nie jesteś w umyśle wierzącego (i nawet wątpię, czy chciałbyś się tam znaleźć), więc nie możesz udowodnić, czy istota, w którą wierzy, istnieje poza jego umysłem, czy też nie. Stąd nie możesz zarzucać wierzącym nie-obiektywizmu.
Natomiast ateista, który twierdzi, że Bóg może istnieć tylko w umyśle, nie jest obiektywny. Jest właśnie jak najbardziej subiektywny.

Chodzi o to, że używając jakiegoś określenia, trzeba zdawać sobie sprawę, o czym się mówi.

Dokładnie!!! Że tak powiem 3 razy TAK! Jeśli prześledzisz moje wypowiedzi w innych wątkach to zauważysz, że ja nie mówię Bog żydów i chrześcijan nie istnieje poza ich umysłami. Ja mówię, ze nie znam jasnej pozytywnej operacyjnej definicji tego bytu, więc nie jestem w stanie zająć żadnego stanowiska bo nie wiem o co chodzi. Załóżmy, ze taka definicja się pojawi. Jeśli będę potrafił znaleźć poświadczenia empiryczne tak zdefiniowanego bytu to powiem, że istnieje. Jeśli zaś nie będę potrafił to powiem,, że NIE WIEM czy istnieje. Mówię, że byty nie istnieją tylko wtedy, gdy ich definicje są wewnętrznie sprzeczne.

Wolę się nie wypowiadać co do bytów, które dla innowierców są obiektywne, ponieważ ich własne definicje mogą nie być pełne. Wolę więc konkuktatywnie zastrzec, że wydaje mi się, iż to co oni w swoich definicjach definiują, jest wewnętrznie sprzeczne, ale być może źle to rozumiem.

Oo! Coraz bardziej Cawilianie podoba mi się nasz dialog. Twoi towarzysze z tego forum zarzucają mi, ze jestem namolny i zapewne w nieskończoność będę żądał od nich kolejnych definicji... A to nieprawda. Podobnie jak Ty, aby zając stanowisko muszę dobrze zrozumieć względem czego mam je zająć. Jeśli jest inaczej to go nie zajmuję. Pytam więc póki nie zrozumiem. Podałem nawet kryterium mego zrozumienia - pozytywna definicja operacyjna.

Trudno uznawać Boga za zmienną, może lepsza byłaby definicja operacyjna boskości, bo łatwiej byłoby znaleźć wskaźniki i desygnaty, za pomocą których można by empirycznie wykazać jej istnienie. Jednak i tu węszę problemy, ponieważ boskość i jej przejawy trzeba badać u samego Boga, a jakoś trudno mi to sobie wyobrazić, zwłaszcza gdy kontrolerem chciałby być ateista...

Dlatego badam nie Boga samego w sobie a model Boga w umysłach wierzących

Jak rozumiem, zdefiniowałeś empiryczne przejawy i wskaźniki tego modelu, za pomocą których dokonujesz badania. No, bo rozumiesz chyba, że chcąc coś badać w ten sposób, sam najpierw musisz podać definicję operacyjną tegoż. W innym przypadku termin ten może być odbierany wieloznacznie i przez każdego być rozumianym nieco inaczej.

Teoretycznie są rózne rodzaje nihilizmu, ale w praktyce zwykle rozumie sie go jako nihilizm moralny. Nie wiem czy o to chodziło i co to ma wspólnego z ateizmem?

Ale Bóg też odnosi się do człowieka jako obiektu miłości. Problemem jest jedynie to, że Bóg nie istnieje obiektywnie - dokładnie tak, jak sens.

Nawet nie pomyślałam o nihilizmie moralnym. Ale zdecydowanie jest to jeden z aspektów, czy nastepstw nihilizmu jako takiego. Nihilizm, nicość, NIC nie istnieje, niczego nie ma, wszystko jest co najwyżej złudzeniem, nawet o materii można powiedzieć, że jest iluzją (np. idea w sektach o proweniencji hinduistycznej). My sami – obiektywnie nie istniejemy, świat nie istnieje. Uważam, że nihilizm moralny jest tu jedynie skutkiem. Bo skoro nic nie ma, to jak można dokonywać jakichkolwiek wybroów, w tym moralnych. Nawet jeśli nihliliści powiedzą, że uznają istnienie czegokolwiek, to ja pytam o źródło tego „coś/czegokolwiek”? Musieliby uznać co najmniej istnienie materii, a to już nie byłby uważam, nihilizm.

Co ma do tego ateizm? Ano ma. Od razu skojarzył mi się tzw „argument moralny” na istnienie Boga. Bez Boga, który ustanowł prawo moralne, nie byłoby tego prawa, i stąd nikt nie miałby jakiegokolwiek obiektywnego odniesienia i możliwości oceny moralności swych czynów. Oceny dokonuje się przez porównanie czegoś z czymś. Stad nihilizm moralny jest skutkiem odrzucenia Boga, jedynego Żródła obiektywnej moralności.

http://apologetyka.com/swiatopoglad/ate ... nt-moralny