Hej

Zwracam się z pytaniem do wierzących.

Nie jest tajemnicą, że nie ma obiektywnych argumentów za wiarą w Siłę Wyższą, a nade wszystko nie ma obiektywnych argumentów za wiarą w konretnego Boga. Jest jednak coś, co jest głównym orężem wierzących w polemikach z ateistami. Tym czymś jest poczucie obecności Boga.

I tu moje pytanie- na czym to polega? czy jesteście w stanie opisać to uczucie? A może to nie jest tylko uczucie, ale coś konkretniejszego, jakieś wydarzenia w waszym życiu, które pozwoliły wam "to" poczuć?

Dlaczego o to pytam?

Jestem ateistą, chociaż do 20 roku życia byłem gorliwie wierzącym. Później zacząłem nad tym myśleć i koncepcja dobrego i wszechpotężnego Boga wydała mi się szalenie niespójna. Obiektywnie rzecz biorąc nie znajduję ani jednego argumentu, który przemawiałby za jego istnieniem.
A jednak w moim życiu wydarzyło się kilka rzeczy, które nie pozwalają mi odrzucić tej koncepcji w sposób absolutny. To były sytuacje o które prosiłem . Były one bardzo mało prawdopodobne, a jednak się wydarzyły. I wiem, że to prawie napewno zbiegi okoliczności, ale nie daje mi to spokoju.

Od dwóch lat szukam wszelkich argumentów, które dałyby mi prawo wierzyć, że jednak Bóg istnieje. Wszystkie takie rzekome argumenty obaliłem w sposób dla mnie bezdyskusyjny.

Pozostał jeden argument, chociaż to zbyt mocne słowo. Tajemnicze odczuwanie obecności Boga. Chciałbym dowiedzieć się o tym czegoś czegoś więcej.

Zapraszam do dzielenia się swoimi historiami.

Moje życie, to w jaki sposób mnie prowadzi. Dziwne że nie wierzysz mimo sytuacji o które prosiłeś.

Poruszyłeś bardzo ciekawy aspekt.

Jakieś trzy lata temu, zacząłem wątpić w sens wiary chrześcijańskiej i religii w ogóle, aż postanowiłem w ogóle odrzucić Boga. Przez ten czas tułałem się od jednego środowiska do drugiego, szukając odpowiedzi na nurtujące mnie pytania, jednak nic nie poskutkowało.
W końcu, zdałem sobie z czegoś sprawę - ja nigdy nie odrzuciłem Boga i nie jestem w stanie tego zrobić.
Musiałem sobie w końcu uświadomić, że zawsze wierzyłem w Niego, nawet jeśli nie chciałem tego dopuścić do świadomości (wiem, trochę dziwnie to brzmi, ale nie mogę lepiej tego określić).
Istnienie Boga jest dla mnie najbardziej pewną rzeczą na świecie. Kiedy niedługi czas temu uświadomiłem sobie to wszystko, poczułem się jak najszczęśliwszy człowiek. To jest uczucie, którego nie można porównać do niczego innego - jest tak bardzo wyjątkowe.

Dla mnie przełomem był kurs Filipa

Jest matka ziemia, dzięki której to żyje no i oczywiście ojciec słońce. Z którym to jest podobnie, tak to odbieram. Obecności ziemi doświadczam najczęściej stopami, chociaż czasem i innymi częściami cała. Zaś słońce to całym ciałem.

Zawsze odkad pamietam byłem ateistą, póxniej zacząłem poszukiwać i w 2009 roku urzekło mnie chrzescijanstwo. Piekny był to okres; lato, słonce, brewiarz, ksiązki o Miłości Boga itd...
Niestety gdy po pewnym czasie zacząłem przegladac róznego rodzaju poratale katolickie i ujrzałem jak jada tam po gejach i lesbijkach, powołując sie zreszta na Biblię, wyrokowano o potepieniu dla inaczej myslących i wierzacych, doszukiwano się masonów i innych czortów... zacząłem się zastanawiać...
Teraz Boga "spotykam" podczas Czterech Adoracji Słonecznych Liber Resh czy innych praktykach, w sobie i wokół. Jak pisał Austin O. Spare "Jeszcze nie spotkałem człowieka, który nie byłby Bogiem".
I to piekno zawarte w jednej ze świetych ksiąg tj. Liber Tzadi vel Hamus Hermeticus wzywajace do rozprawienia się z jakąkolwiek słabością, nieśmiałością, strachem, płaczliwością...

http://thelemita.blox.pl/2008/04/Oto-slowo-Panskie.html

O chrzescijaństwie moge sobie juz tylko poczytać gdy mam na to ochotę.

obecnosc Boga mozna porownac do przytulania przez kochajacego ojca. Obecnosc Boza to co wiecej niz tylko trwanie przy Nim to bycie z Nim wlasnie wtedy gdy jes nam bardzo zle gdy cale zycie leci nam na leb. wlasnie wtedy Bog wyciaga do nas reke podsuwa znaki ludzi sytuacje i wydarzenia. daje nam odczuc to ze jest. dla mnie ciezko to opisac tak bardzo dokladnie. poprostu to co napialm na samym poczatku obecnosc Boza to przytulanie przez kochajacego ojca. przypomnijscie sobie to uczucie jak rodzic ktory was bardzo kocha i chce chronic przed zlem swiata taki sam jest Bog ale aby tego doswiadczyc tak w pelni trzeba na oscierz otrzorzyc serce na Jego Milosc

Bo chcę patrzyć na świat taki jaki jest , a nie taki jaki chciałbym, żeby był. Zaistnienie tamtych wydarzeń było mało prawdopodobne, ale nie na tyle, żeby nie rozpatrywac ich w kategoriach przypadku.



jak ktos pisze że zawsze odkąd pamięta była teistą, to już wiem, że najprawdopodobniej próbuje wcisnąć jakiś kit.



Co spowodowało Twoją nagłą zmianę myślenia?

Nie teistą tylko ateistą.

To tylko Twoje "Ja" które mysli ze wie wszystko a nie wie nic.
Z góry wyrobiona opinia, która nic nie znaczy, ot taki tylko "tunel rzeczywistości".

Owszem byłem ateistą, ale dzieki "Bogu" z tego wyrosłem. Chociaz nic mi do tego, kto w co wierzy.
Słowo "BÓG" piszę w cudzysłowie bo za bardzo nie przepadam za nim, poprosu kojarzy mi sie jakos dziwnie, wolę okreslenia Tao, Chaos, czy inne okreslenia na Triadę ponad Otchłanią (kabała).


Chociaż, poniżej Otchłani, w dualistycznym świecie przeciwieństw, rządzą "psy rozumu". Znajdzie się tu miejsce nawet na ateizm

Jak to zwiężle wyraża Liber Porta Lucis:

religie tego świata stanowią zaledwie symbole i zasłony Absolutnej
Prawdy. Podobnie rzecz ma się z filozofiami. Adeptowi, postrzegającemu
te wszystkie rzeczy z góry, wybór pomiędzy
Buddą a Mahometem, Ateizmem a Teizmem, wydaje się nie
mieć sensu...
...jeden system może odpowiadać jednemu poszukiwaczowi,
inny zaś drugiemu

http://www.lashtal-press.com/wp-content ... alucis.pdf

To była literówka, całkiem zabawna.

Nieźle się wywyższasz...

Zaczęło się od drobnych rozmów z moimi mocno uduchowionymi znajomymi, później spędzałem dużo czasu próbując poukładać sobie to wszystko.

Nie jest tajemnicą, że (zależnie od przyjmowanego systemu filozoficznego):

1) nie ma "obiektywnych" argumentów za niczym,
2) w ogóle nie ma nic "obiektywnego",
3) jest całe mnóstwo "obiektywnych" argumentów za Siłą Wyższą.
4) ....



Nie powiedziałbym, że to jest jakiś "główny oręż".



Ja takiego uczucia nie mam. Ale w moim życiu były wydarzenia, które odczytałem jako interwencje Boga. Jednak żadne z nich nie było tego rodzaju, że nie można by go było odczytać inaczej. Tak zresztą zwykle działa Bóg.



Moje szczere gratulacje, odróżniasz się już na plus od zdecydowanej większości ateistów (nie ironizuję).



Wcale ich sam nie musisz znajdować, inni znaleźli je za ciebie już dawno. Mam taką fajną książkę "100 dowodów na istnienie Boga", może ci podrzucić?



Od razu widać, że jesteś ateistą "późnym", jeszcze nie całkiem opanowanym przez ateistyczny irracjonalizm. Dlaczego jednak parę zdań wcześniej piszesz o "obiektywnych" argumentach, skoro teraz jak najsłuszniej przyznajesz, że obalałeś argumenty w sposób DLA CIEBIE bezdyskusyjny? Skoro "dla ciebie" - to już nie obiektywnie, a subiektywnie. I rzeczywiście, tak właśnie to się odbywa.



A skąd wiesz, po pierwsze, jaki jest świat, a, po drugie, że patrzysz na świat taki, jaki jest, a nie taki, jaki chcesz żeby był?

Ja też odczuwam obecność Boga przez "zbiegi okoliczności", których było jednak w moim życiu na tyle dużo, że ciężko mi tu mówić o przypadkach Jeśli widzę, że postępowanie zgodne z Jego nauczaniem daje mi pokój ducha i radość, a trwanie w tym, co Biblia nazywa grzechem - chaos i beznadzieję, to także "czuję" Jego obecność. Bóg daję mi też siłę i odwagę, których brakuje mi jeśli jestem od Niego oddalony. Muszę też wspomnieć o pewnej mszy o uzdrowienie, gdzie poczułem coś bardzo niezwykłego, co trudno tłumaczyć sugestią i egzaltacją, dodam że Odnowa w Duchu Świętym to raczej nie moje klimaty jeśli można się tak wyrazić - poza tym zdarzyło mi się to tylko raz.
Pewnie ateiści będą tłumaczyć to wszystko przypadkiem, sugestią, ideologią itd - może z zewnątrz tak to można oceniać, ale dla mnie jako osoby, która doświadczyła tego wszystkiego na własnej skórze, trudno dać inne świadectwo niż takie że Bóg dzieła realnie w moim życiu

Odszedłeś od chrześcijaństwa ze względu na ludzi ? głupie podejście.