Tak się zastanawiam czy pracować w sklepie z zabawkami dla dzieci.
Ostatnio byłem na rozmowie,podpisałem umowę potem sprawdziłem sklep
i proszę konsole do gier gry na pc nie patrząc na lalki dla dziewczynek potworne.

Zastanawiam się czy praca dla takiej firmy to praca dla... nazwijmy rzecz po imieniu...
dla Lucyfera,bo przecież konsole i komputery mają gry naprawdę "bardzo piękne" aż
można "zapomnieć o Bożym świecie" i te lalki jak wampiry i może inne zabawki,o których
nie wiem.Przecież ja będę to sprzedawał dzieciom.

Zastanawiam się co zrobić i napisałem to żeby poznać wasze zdanie mojej sytuacji.

Proszę o wyrozumiałość i dziękuję z góry.

Nie jest tak źle. Strach pomyśleć co by było, gdybyś miał pracować w kiosku, monopolowym, sklepie z płytami czy - nie daj Boże - w księgarni.

W dzisiejszych czasach w zasadzie tylko warzywniak daje jaki taki komfort moralny. Trzymaj się.

JedenPost->

No ja tam nie wiem... Weźmy sobie na przykład takie dynie przed Halloween...

Panna_Funia dobry żart.

Proszę jednak o opinie bez żartów bo to dla mnie ważne.

Czasem mam jednak wrażenie ze to zarty. Bo naprawdę można mieć takie dylematy??

Autorze
To jest Twoja decyzja. Skoro Twoje sumienie coś Ci wyrzuca, to co pomogą jacyś obcy anonimowi ludzie z internetu? Potrzebujesz tej pracy, czy nie? Chcesz pracować i zarabiać, czy wolisz dalej szukać? Moi poprzednicy może trochę żartobliwie, ale przecież dobrze napisali. I moim zdaniem w każdej pracy możesz znaleźć jakiś haczyk. Dzieciom się nic nie stanie od lalek wampirów, czy od gier gdzie się strzela, o ile ich rodzice będą mądrze wybierać, a wybór dostosowywać do wieku. Moja rada jest taka, abyś nie szukaj sobie sam problemów.

xgor
Ja się nieraz również zastanawiam, ale z drugiej strony po doświadczeniach z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi jestem ostrożny.

Czyżby znowu Fuller bawił się w trola.

Wist wiesz ja mam natrętne myśli na tle religijnym i jestem skrupulatny.
Ale masz rację wybór należy do mnie.Wybrałem już,że zrezygnuje z tej roboty.

Dzięki wam wszystkim.

Gdy zwróciłem uwagę na inne Twoje tematy, tak właśnie pomyślałem. Zerknij tutaj na podpunkt 4: "Czy to grzech (ciężki)?" - zanim zapytasz.
Twoje funkcjonowanie nie może polegać na regularnym radzeniu się i powierzaniu swojego spokoju sumienia obcym ludziom w internecie. Nie tędy droga. Pytanie nie ma sensu, bo Ty sam masz ocenić sytuację. Z chwilą gdy zadajesz pytanie, a nie podajesz kontekstu Twojego problemu, wprowadzasz w błąd czytelników, przez co odpowiedz na Twój problem nie będzie nigdy prawidłowa. O tym musisz pamiętać. Skoro zdajesz sobie sprawę z problemu to już sukces. Musisz pracować nad sobą sam, niezależnie czy skorzystasz z zewnętrznej pomocy spowiednika, czy też psychologa. Osobiście radzę dać sobie czas i wypracować w życiu metodę kontroli myśli, a także umiejętność odpuszczania sobie wątpliwości jakie rodzą się w Twojej głowie. Myślę że jesteś w stanie ocenić czy masz do czynienia z realnym problem, czy ze skrupulanctwem. I nie pytaj innych, sam oceniaj. Opieraj się na konkretach, a obawy i nieuzasadnioną niepewność odpuszczaj sobie jako objaw Twojego zaburzenia. Bóg Cie kocha i zna, rozumie problemy. Nie szukaj na siłę grzechu, ani problemu. Nie zginiesz w piekle za to że masz problem z oceną pewnych rzeczy. Zresztą poważne grzechy chyba umiesz ocenić sam, więc spokojnie. Absurdy i obawy naucz się odsuwac od siebie.

To już pytanie dla rolnika. Czemu zemon jeden takie bezecności hoduje no?