Ateiści często lubią powtarzać, że wiara religijna jest pochodną różnorodnych dysfunkcji psychicznych ludzi wierzących, ateizm zaś jest efektem po prostu "myślenia", "racjonalizmu" itp. itd. generalnie - normalności. Tymczasem właśnie wpadł mi w ręce artykuł, opublikowany w recenzowanym magazynie internetowym PLOS (Public Library of Science), w którym została postawiona teza, iż zachodzi korelacja między ateizmem i autyzmem. Autorzy odwołują się przy tym do pojęcia "mentalizacji".

Psychologists Ara Norenzayan, Will Gervais and Kali Trzeniewski contend that “mentalizing deficits”—the inability to “see” the beliefs, feelings and desires of other persons--incline autistic individuals towards atheism. Since people with higher scores on the Autism Spectrum Quotient had a reduced ability to mentalize, they claim that mentalizing deficits mediated increased tendencies towards atheism and agnosticism. As noted, recent work in cognitive science of religion shows the centrality of mentalizing (which we called above “ToM”) to typical religious beliefs. If God is personal, then a properly functioning ToM may be necessary for belief in God; mentalizing deficits, therefore, may hinder or even prevent belief in God.

Link do artykułu:

http://www.plosone.org/article/info:doi ... ne.0036880

Może jakiś psycholog forumowy się wypowie?

Fajna ciekawostka, acz z tego co zrozumiałem wynika z tego w sumie tyle, że niektórzy ludzie, w tym identyfikujący się jako ateiści, mogą być psychologicznie niezdolni do wiary w Boga, ale już np. nie to, że niewiara w Boga jest generalnie oznaką tego rodzaju deficytu.

Oczywiście, zastrzegają to również autorzy:

Finally, we emphasize that our data do not suggest that religious disbelief solely arises through mentalizing deficits; multiple psychological and socio-cultural pathways likely lead to a complex and over-determined phenomenon such as disbelief in God or gods. Therefore, mentalizing deficits are one pathway among several to disbelief.

Nie ma wątpliwości, że zarówno gdy chodzi o wiarę, jak i o niewiarę, nie ma możliwości podania jednej przyczyny, która miałaby zachodzić we wszystkich przypadkach. Nie w tym też widziałem istotność tego artykułu - chodzi raczej o to, iż, być może, jest on oznaką, że środowisko naukowe odchodzi od prostej dychotomii "wierzący - coś nie tak, niewierzący - ok" (o ile kiedykolwiek taką przyjmowało). Z naukowego punktu widzenia tak wiara, jak i niewiara, mają swoje przyczyny, a wśród tych przyczyn są również przyczyny psychologiczne i neurologiczne.

Prosze bardzo! Z mala poprawka. Jestem "psychologiem", za to cala geba!!
Tak to widze:
1. Ateista - ciezko uposledzony. Brak fantazji.
2. Monoteista - glupawy. Fantazja ograniczona.
3. Politeista - madry. Fantazja powielona.

No i wychodzi że najmądrzejsi są Japończycy. Droga Osiemdziesięciu Tysięcy Duchów... jest gdzieś więcej istot nadprzyrodzonych? ^_^

Raczej powiedziałbym, że ateizm jest naturalną przeciwwagą dla wierzących wynikającą porostu z potrzeby zachowania równowagi.
Ateizm jest potrzebny, a to z tego względu by wierzących krytykować i wytykać błędy - taka opozycja.
Dzięki temu wierzący mają świadomość swoich działań, mogą zobaczyć pewne sprawy z innej perspektywy.
Inny punkt widzenia jaki reprezentują ateiści jest bardzo pomocny, bo zawsze lepiej jest mieć do wyboru dwie opinie niż jedną i to pozwala na zachowanie powiedzmy "harmonii"
W ogóle wszechświatem rządzi prawo korelacji przeciwieństw, to prawo można nazwać "świadomością"

Wg niektórych obliczeń, hinduizm zna 330 milionów bogów

http://nusatenggara.blox.pl/2010/06/Rel ... duizm.html

Akurat oni przyczyny przecież nie podali, wykazali jedynie pewną korelację.
No i chętnie poczytałabym (choć nie o tym wątek) co ten sam zespół ma do powiedzenia n.t. neurologicznych przyczyn wiary albo chociaż niech wskażą nowe, nieznane dotąd korelacje.

Korelacje pozwalają domniemywać o przyczynach. W tym przypadku autorzy dostrzegają korelację między niewiarą a niskim poziomem "mentalizacji", tj. zdolności "dostrzegania" czyichś emocji lub uczuć. Jest on generalnie niższy u mężczyzn, niż u kobiet - i rzeczywiście, jak zauważają autorzy, skłonność do ateizmu jest wyższa u mężczyzn, niż u kobiet. Można tu szukać powiązań szerzej, np. w charakterystycznej dla ateistów niechęci do wszelkich "uosobień" (nie wiem, jak to lepiej określić) - np. do podkreślania znaczenia człowieka w przyrodzie, do poglądu, że coś ma źródło w czystej "osobie", a nie w bezosobowej "materii" itp. w poglądach, które można sprowadzić do fundamentalnej zasady: "to umysł jest tworem bezosobowej materii, a nie materia tworem osoby". Wydaje mi się zupełnie prawdopodobne, że na to, do której z tych opcji dany człowiek "przylgnie", może mieć wpływ to, czy jego struktura osobowościowa skłania się bardziej ku "mentalizacji", czy też ku skłonnościom autystycznym. Ale ja nie jestem psychologiem ani psychiatrą.

A wiec - czy ateizm jest zaleta, czy wada?
Czlowiek dazy do bogatszego zycia, zarowno w sensie fizycznego istnienia jak i przezyc duchowych.
Poprawa warunkow bytowych, wiecej czasu na rozmyslania, jest zwiazana z wynalazczoscia. Skoro to wierzacy maja bujniejsza wyobraznie, klasztory winny byc wypelnione Edisonami i Faradayami. Tymczasem daja roznego typu nalewki i sery do ich przegryzania, zaledwie.

Ciekawa hipoteza, sam kiedyś myślałem o czymś takim. Autyzm oznacza pewną niezdolność do intuicyjnego budowania sobie obrazu istoty innej niż Ja Sam. Autyk jest urodzonym solipsystą, co nie znaczy, że musi mu tak zostać, bo brak intuicji może nadrabiać intelektem. Autyk nie "czuje" że drugi człowiek jest osobą, ale może to pomyśleć, a jak już pomyśli, to i sobie wyobrazić. Ponieważ jest to potrzebne do funkcjonowania w społeczeństwie, to taką zdolność w końcu w sobie wykształca, chociaż jest to u niego nabyta umiejętność, a nie wrodzona zdolność. Trzeba przy tym zauważyć, że autyzm to nie jest choroba, jak zespół Downa na przykład, którą się albo ma, albo nie ma, tylko jest to pewne spektrum, którego tylko najwyższe wartości można uznać za dysfunkcję. Można być autykiem tylko trochę i być przy tym człowiekiem zupełnie normalnym, czasem i wybitnym, ale z pewnymi specyficznymi cechami osobowości - brakiem potrzeby bycia w grupie, zdolności naśladownictwa i... skłonności do antropomorfizacji. Byłoby mocną nadinterpretacją mówienie, że ateiści to w większości ludzie ze spektrum autyzmu, bo to by nie tłumaczyło dysproporcji między bliskimi kulturowo społeczeństwami, np. polskim i czeskim, albo nawet czeskim i słowackim. Ale wydaje mi się sensowne stwierdzenie, że tak jak np. typ schizoidalny jest bardziej podatny na wiarę, bo słyszy różne głosy i miewa objawienia, tak typ autystyczny jest naturalnym ateistą, bo nie czuje obecności żadnej osoby, nie będącej nim samym. Cała reszta zaś porusza się między wiarą a niewiarą w sposób losowy, w zależności od tego, co w danym miejscu i czasie jest bardziej modne

A tym czasem okazuje się, że większość Naukowców przez wielkie N to ateiści...

To by się też dobrze wpisywało w te badania. Naukowcy w szczególny sposób koncentrują się na "bezosobowości" - badają w końcu bezosobową materię, przy pomocy bezosobowej metodologii, starają się odrzucać "subiektywizm" itp. no i są w tym zakresie uzdolnieni - znanych jest wiele przypadków osób, w których autyzm połączony jest np. z wybitnymi zdolnościami matematycznymi.

A nominuje ich (znaczy tych Naukowców), niech zgadnę, @Jajko?
Przebiega to tak, jak naukowiec jest niewierzący to jest przez wielkie N, a jak wierzący to automatycznie przez małe

Ja?? Dlaczego ja mam ich nominować?? Może wystarczy przynależność do Królewskiej Akademii Nauk albo Amerykańskiej Narodowej Akademii Nauk?