Lewactwo lewactwem, ale frondziarnia też ma swoje za uszami. Dla przykładu, nie da się "promować" związków zboczonych, bo zboczenia się, póki co, nie wybiera: ktoś się taki rodzi i tyle. Owszem, chrześcijaństwo ówarza rze modlitwom i ćerpjeńem daśem. Nie, nie da się, i wobec tego należy tych ludzi jakoś wesprzeć, zamiast robić im z życia przedsionek piekieł; jest to po prostu moralnie dobre. Inna sprawa, gdzie to wsparcie winno się kończyć, a zaczynać się może zdrowy społeczny ostracyzm względem, powiedzmy, czystego, egoistycznego wariactwa.

Po pierwsze Boga…

Po drugie o ile z mordowaniem kogokolwiek masz rację (choć to tylko teoria, bo jakoś nie przypominam sobie, by w Paryżu, Bejrucie czy gdziekolwiek indziej to nasz judeochrześcijański Bóg kazał kogoś mordować)

to pozostałe wymienione przez Ciebie ograniczenia mają związek nie tyle z religią, co ze zwykłym rozsądnym, łopatologicznym podejściem i podstawami każdej, jako tako humanistycznej etyki.

Nie muszę być katolikiem, żeby widzieć zło w promowaniu związków (wg nomenklatury Freuda) zboczonych,

finansowaniu eugeniki czy zabójstwa w procedurze in-vitro,

czy choćby umożliwiania rodzicom, by ich dzieci w szkole opłacanej za tychże rodziców pieniądze mogły uczyć się także tego, czego rodzice chcą, by dzieci się uczyły.

Ale rozumiem że lewackie poglądy nadal żywe, podobnie jak Lenin,

I na tym forum miałeś już to bezpośrednio wytłumaczone, i miałeś to tłumaczone tutaj: http://www.filmweb.pl/user/impactor
➏ * Czy pisanie słowa "bóg" małą literą jest błędem językowym - czy też takie twierdzenie jest jedynie próbą teistów narzucania innym swoich przekonań i uwielbienia do ich ulubionej postaci mitologicznej?

Głupoty nie poznaje się po błędzie, tylko po uporczywym w nim trwaniu.

Mitologia islamu zawiera mitologię judeo-chrześcijańską, Allah to Jahwe, a jego nakazy o mordowaniu homoseksualistów, niewierzących oraz innowierców licznie wypełniają Twoją katolicką Biblię.

Humanistycznej etyki o której nie masz pojęcia, bo w akurat w tych kwestiach Twoja religia nadal stoi jeszcze po złej stronie historii i pewnie dopiero Twoje dzieci dożyją czasów, kiedy ateistyczny humanizm odbestialstwi chrześcijaństwo i z tych jahwistycznych pozostałości, tak jak odbestialstwia je od okresu odrodzenia, co jest jedynym powodem dla którego chrześcijaństwo znajduje jeszcze jakiś stopień akceptacji w społeczeństwie i zanika w nim głównie nie pod wpływem oburzenia i odrazy, tylko zdania sobie sprawy z jego absurdu absurdu.

Na ten temat doedukuje Cię ErgoProxy.

Tak jak i w wypadku wielkiej litery, i teraz demonstrujesz że nie masz pojęcia o czym piszesz.

Absurdalny człowieku. Szkoła nie ma uczyć tego czego chcą rodzice, tylko tego co jest demonstrowalnie prawdziwe.

Oświata w Rzeczypospolitej Polskiej stanowi wspólne dobro całego społeczeństwa; kieruje się zasadami zawartymi w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także wskazaniami zawartymi w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Konwencji o Prawach Dziecka. Nauczanie i wychowanie - respektując chrześcijański system wartości - za podstawę przyjmuje uniwersalne zasady etyki. Kształcenie i wychowanie służy rozwijaniu u młodzieży poczucia odpowiedzialności, miłości ojczyzny oraz poszanowania dla polskiego dziedzictwa kulturowego, przy jednoczesnym otwarciu się na wartości kultur Europy i świata. Szkoła winna zapewnić każdemu uczniowi warunki niezbędne do jego rozwoju, przygotować go do wypełniania obowiązków rodzinnych i obywatelskich w oparciu o zasady solidarności, demokracji, tolerancji, sprawiedliwości i wolności

Szkoła umożliwia:
poznanie i rozumienie świata oraz jego kultury;
ujawnienie zainteresowań i uzdolnień;
rozumienie siebie, innych ludzi, ich poglądów;
poszukiwanie duchowych wartości życia oraz kształtowanie i ocenę własnej wartości, rozwijanie potrzeby doskonalenia się;
przygotowanie do odpowiedzialnego współtworzenia świata i odnajdywania w nim własnego miejsca; samoidentyfikację narodową i kulturową;
kształtowanie postaw patriotycznych, poczucia przynależności do społeczności lokalnej, grupy etnicznej, narodu, społeczności międzynarodowej;
zdobycie wykształcenia.

W przeciwnym razie obok Twojej absurdalnej, nieodróżnialnej od fałszu mitologii musiałyby się znaleźć mitologia m.in. scjentologiczna, na której Twoje dzieci dowiedziałyby się, że wszyscy jesteśmy ofiarami międzygalaktycznego gubernatora Xenu, który wrzucił niewinne dusze do wulkanu, a każde z nas to zbiór kilku dusz tamtych stworzeń, które należy uwolnić.
Albo że należy wysadzić się w powietrze z niewiernymi aby pójść do nieba w towarzystwie 72 dziewic.Albo, że świat razem z człowiekiem i zwierzętami został zwymiotowany przez boga Mbombo.
Oraz że boga nie ma, a po śmierci przenosimy się do Stumilowego Lasu.

Wszystkie te wierzenia spełniają kryteria przedstawione w Twoim argumencie, którym uzasadniłeś nauczanie chrześcijaństwa w szkole – żadnego z nich nie da się odróżnić od fałszu, ale powinny być nauczane, ponieważ chcą tego rodzice!

Doprawdy zadziwia to, że teiści nie zdają sobie sprawy, że świeckość państwa, m.in. systemu edukacji, chroni ICH i ICH WŁASNE DZIECI przed wpajaniem absurdalnych wierzeń, z którymi oni się nie zgadzają.

Nonsens, ignorancja i demagogia - to jedyne, co masz do zaoferowania w dyskusji. Dlatego też jej kontynuacja jest niecelowa.

Doskonale Cię rozumiem, proteom. Ja doznałem podobnego olśnienia. Tyle, że w drugą stronę. Poczułem, że bogowie nie istnieją...od tego dnia zacząłem żyć samodzielnie, bez wyimaginowanych istot w mej głowie.

Dobre pytanie. Nic mi o tym nie wiadomo? Wciąż jest grzesznym śmiertelnikiem, i codziennie jest przekonuję, że nie potrafię kochać wszystkich ludzi, tak jak Jezus. Zresztą z akceptacją samego siebie też miewam kłopoty.
Moje doświadczenie to: zamieszkanie Jezusa we mnie. Wiem, że brzmi to szokująco. Wyobrażasz sobie Jezusa i postrzegasz go jako Człowieka, więc trudno zrozumieć, jak On mieszka we mnie. Zminiaturyzował się? Rozumiem Twoje wątpliwości i niedowierzanie, ale ja sam też tego nie rozumiem. Widziałem Jezusa poza mną, a jednocześnie poczułem, że Jego Osoba jest w jakicvhś tajemniczy, niezwykły sposób obecna we mnie. Nie w moim umyśle, ale w mojej osobie. To było chyba jakieś zjednoczenie z Jezusem? Doświadczyłem, że Osoba Syna Bożego, którą przed chwilą widziałem poza sobą, była w pełni cała obecna we mnie. Nie jako jakiś dodatek do mojej osoby, ale jako Ktoś kto zawsze już był we mnie obecny, ale ja nic o tym nie wiedziałem= nie czułem. Obecność Jezusa we mnie to: doświadczenie, jak Jezus we mnie przeżywa swoje życie. Jak je przeżywa? Jak Syn kochany przez Ojca: w pełni, do końca, bezwarunkowo, nieodwołalnie, nieskończenie. Jezus we mnie, to nie jakichś dodatek do mojego życie, ale początek i koniec mego życia. Bez Niego moje życie nie istnieje, tzn. bez Niego nie wypełnia je Miłość. Istnieć dla mnie po tym doświadczeniu, to być wypełniony Miłością.Nie myśleć i nie przeżywać Ją w swoim mózgu, ale: doświadczać Jej tak, jak doświadcza sam Bóg.
Jezus we mnie w tym doświadczeniu odsłonił mi Tajemnicę, uchylił jej rąbek: jak Bóg Go kocha. Jak Bóg kocha swego Syna? Tak Go kocha, jak kocha samego siebie: nieskończenie i w pełni.



Bóg nie pozwala na zło, ale je dopuszcza. Czemu, to nie wiem? Może to jest cena wolności i grzeszności człowieka? Bóg tak kocha człowieka, że nie zostawia go samego, ale w człowieku w pełni przeżywa w nim wszystko. Jak Jezus przeżywa swoje życie we mnie? Nie wiem, bo nie jestem Jezusem, ale wiem, że w pełni je przeżywa i w pełni je kocha, ze wszystkimi tego konsekwencjami.



Jedno drugiemu nie zaprzecza. Bóg kocha samego siebie i wyrazem tego jest miłość do człowieka. Bóg we mnie przeżywa Swoją Miłość do mnie. To jest Jego Miłość, ale nie zamknięta do siebie, ale otwarta na wszystko i wszystkich, czyli nawet na tak kruchego jak ja. Bóg patrzy na mnie i widzi we mnie swego Syna. Swego Syna jak kocha? Tak kocha jak Siebie, bo: Ja i Ojciec jedno jesteśmy.



Bóg nie umiera, bo jest nieśmiertelny, ale Bóg w pełni doświadcza śmierci człowieka. Nie pojmiesz tego, bo nie jesteś Bogiem i nie wiesz co to znaczy: być w pełni w człowieku i w pełni przeżywać jego życie. Jeśli Jezus jest w pełni w moim życiu, to również jest obecny w jego końcu. Koniec mojego życia, to nie koniec mojej osoby, ale początek Jego Osoby. Ja umrę, po to, aby On już w pełni na zawsze żył, jako Syn kochany przez Ojca.



Nic na to nie poradzę, że po tym doświadczeniu ludzka miłość to dla mnie mgła. Mgła jest realna, ale jak krucha i skończona.

Witajcie kochani
Chciałbym złożyć świadectwo, że Jezus prawdziwie zmartwychwstał i Żyje. Nigdy tego nie robiłem w internecie, ale jakichś głos mnie zachęca, abym dał świadectwo prawdzie.
W tamtym okresie, a było to ponad 20 lat temu, nie byłem osobą zbyt wierzącą. Chodziłem do kościoła i na lekcje religii, bo mi rodzice kazali, ale jak miałem możliwość, to sobie odpuszczałem. Czy wierzyłem w Jezusa i Jego zmartwychwstanie? Tak naprawdę, to nie interesowało mnie to zbytnio. Wolałem pograć w piłkę. To mistyczne doświadczenie miałem w okresie bierzmowania. Położyłem się spać i dość szybko zasnąłem. W pewnym momencie, w czasie snu, poczułem, że... opuszczam ciało, ale wciąż czułem siebie, jako człowieka, a nie jakiegoś ducha. Znalazłem się w pomieszczeniu pełnym światła. Przede mną stała postać tyłem odwrócona: w białych szatach, długich kręconych włosach. Czułem, że ma niezwykłą moc, i że mi kogoś przypomina. Zacząłem O TYM myśleć, to wszystko trwało b.szybko ( kilkanaście sekund?). Poczułem, w pewnym momencie, że patrzę na rozgwieżdżony kosmos, i czuję, że jest JEDNOŚCIĄ, z tym, którego widziałem przed chwilą. To było niezwykłe, ale to nie koniec. Zacząłem się budzić, i wtedy nastąpiło SPOTKANIE Z JEZUSEM. Poczułem i widziałem, jak promienie światła wychodzą z mojego splotu słonecznego ( vide obraz św. Faustyny) i poczułem CAŁYM SOBĄ, że JEZUS mieszka we mnie. Tak mocno poczułem JEGO, że dał mi On poznać, kim jestem dla Niego: kimś ukochanym.. Wypełniła mnie Jego Miłość z taką potęgą, że strumienie łez płynęły ze mnie, jak z kranu. Poczułem CAŁYM SOBĄ, że Jego Miłość jest totalnie bezwarunkowa i nieskończona, a ludzka miłość to śmieci. Poczułem, że należę do NIEGO.Moja śp. Matka, zobaczyła, jak szlocham, to myślała, że zwariowałem, jestem chory, czy coś takiego.
Przez kilka dni nie mogłem zupełnie dojść do siebie: często płakałem i tęskniłem za NIM, bo to dla mnie jest Życie i Miłość. Zrozumiałem, że żadne książki, rytuały nie są wstanie oddać ułamka tej Miłości. Jest tylko jedno słowo, które aspiruje do tego doświadczenia: BÓG. Nie potrafię wam kochani oddać, co znaczy Jezus we Mnie, bo nie potrafię Wam opisać istoty BOGA: JEST MIŁOŚCIĄ. MIŁOŚĆ BOGA, jak wtedy poczułem, o lata świetle przewyższa ludzką, która jest jak zmarszczka na OCEANIE BOŻEJ MIŁOŚCI. Ludzka miłość wobec BOŻEJ MIŁOŚCI nie istnieje, bo ostatecznie istnieje tylko to, co Nieskończone i Bezwarunkowe, czyli ON SAM. Tajemnicy Bóstwa Jezusa nie zrozumiałem, BO jest ponad wszelkim ludzkim poznaniem, ale poczułem:
[i]Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus

Położyłem się spać i dość szybko zasnąłem. W pewnym momencie, w czasie snu, poczułem, że... opuszczam ciało, ale wciąż czułem siebie, jako człowieka, a nie jakiegoś ducha.

Ludzka miłość wobec BOŻEJ MIŁOŚCI nie istnieje, bo ostatecznie istnieje tylko to, co Nieskończone i Bezwarunkowe, czyli ON SAM. Tajemnicy Bóstwa Jezusa nie zrozumiałem, BO jest ponad wszelkim ludzkim poznaniem, ale poczułem.

fenghuang, a z kad ty moozesz to wiedziec? Byles tam z proteom? Widziales to co widzial?

Jak myślisz, o czym to świadczy? O tym że Bóg jest niesprawiedliwy i odwiedza tylko tych którzy już w niego wierzą, czy o tym że takie wizję są projekcją naszego umysłu i możliwe są tylko wtedy kiedy już wsześniej mieliśmy taki koncept w głowie?

Bóg odwiedza tych którzy są na to otwarci, którzy tego pragną (nawet jeśli nie zdają sobie z tego sprawy). Czy jest to niesprawiedliwe?

W naszym umyśle możemy doświadczyć dowolnej projekcji, nawet jeżeli nie mieliśmy wcześniej takiego konceptu w głowie.

dlaczego Jezus odwiedza tylko wybrane osoby? Czy nie mógłby się objawiać wszystkim? Czy to nie jest niesprawiedliwe że tobie się objawił, a mi nie? Dlaczego Ty masz dowód z pierwszej ręki a ja muszę ufać w relacje takie ja Twoja?