Oczywiście, że Jezus nie wyglądał DOKŁADNIE TAK. To wygląd typowego Żyda z tamtych okolic. A Jezus specjalnie się nie wyróżniał, nawet żołnierze go aresztujący nie mieli pewności i poprosili o pomoc Judasza, więc musiał być podobny do typowego Żyda, jak na rysunku powyżej.

Zwracam Ci uwagę, że pojmanie miało miejsce w nocy.
W związku z powyższym Ty także musisz być podobny do typowego Żyda z tego względu że nocą byłbyś nie do odróżnienia :D

Jajko, w nocy przy pochodni podejrzewam ze bylbys podobny do chinczyka

No bez przesady. Jezus nie wyróżniał się niczym spośród tłumu, ani wzrostem, ani płowym włosem, ani jasną cerą, ani jasnym okiem. Inaczej ewangeliści by o tym wspomnieli. Ale, oczywiście, możecie sobie wierzyć w wyidealizowane obrazki

Dokładnie tak jak Ty możesz sobie wierzyć, że Jezus po prostu musiał być podobny do twarzy z BBC.
Cieszę się, że się w końcu w czymś zgadzamy.

Tyle, że moja wiara jest oparta na jakichś faktach, Twoja na niczym... To drobna, ale jakże istotna, różnica.

A jaka jest ta moja wiara n.t. wyglądu Jezusa?

Też tak uważam. Obecna twarz Jezusa jest nieprawdziwa, i przedstawia typowo białego człowieka. Jezus w rzeczywistości bardziej przypominał żyda, lub nawet araba. Natomiast wszystkie wizerunki Jezusa, ludziom kojarzą się z, i są odzwierciedleniem kinematografii i sztuki europejskiej.

Obecna to znaczy jaka, bo coś mi się zdaje że obaj panowie widzieli ze dwa obrazki na krzyż.
W rzeczywistości jest cała masa przedstawień Jezusa o smagłej cerze, czarnych, splątanych włosach i z orlim nosem jak ten Kramskoja:




... przypominających Jezusa z rekonstrukcji zrobionej na podstawie całunu:



Pokusiłabym się nawet o stwierdzenie że może ich być więcej niż tych z płowymi włosami i bladej karnacji.

Kiedyś wrzuciłem do jakiegoś wątku sporo "podobizn" Jezusa. Skośnooki, czarny, blondyn - do koloru do wyboru Niestety nie mogę tego namierzyć

Nie mogę się z tym zgodzić. Miłość jest nieśmiertelna i nie kończy się wraz ze śmiercią. Miłość jest silniejsza niż śmierć. Inaczej, nie miałoby sensu kochać dla człowieka.

quas
Ciekawych rzeczy sie dowiaduje. Na tym forum sami jasnowidze.
Jestem pionkiem sterowanym przez jakas organizacje. Jaka i w jaki sposob ona mna steruje?
Wierze w nieudowodnione rzeczy (bajki). Podaj choc jedna nieudowodniona rzecz, w ktora wierze.
Inaczej zarzuce Ci klamstwo.

Tego zdania nie rozumiem. Mozesz to sformulowac po polsku?
Dokladnie porownuje nauke Kosciola do bajek o krasnoludkach. Akurat tyle samo dowodow.
Nawet na krasnoludki wiecej - w koncu mleko kwasnieje.
Pogrubienie dalam w celu udowodnienia ze zle zbudowales zdanie.

Stałeś się Jezusem?




Czyli istnieje zło aby Bóg mógł go doświadczyć w grzesznej naturze człowieka? Bóg pozwala na zło które nas dotyka i na cierpienie bo jego pragnieniem jest doświadczać tego w człowieku? Oryginalne tezy...





Z Twoich słów wynika że Bóg wcale nie kocha człowieka tylko kocha siebie samego w człowieku.





Czyli Bóg umiera nieskończenie wiele razy bo chce doświadczać każdej śmierci człowieka?





Nie umniejszaj tak bardzo miłości człowieka.

Moim zdaniem, ludzka miłość jest jak najbardziej śmiertelna, bo uwarunkowana jest przez śmiertelny organ jakim jest mózg. http://www.psychologia.edu.pl/obserwato ... ochac.html
Nowa metaanaliza przeprowadzona przez naukowców z Syracuse University ujawnia, że zakochanie może nie tylko wywoływać takie same stany euforii jak kokaina, ale również wpływa na intelektualne obszary mózgu. Naukowcy odkryli, że proces zakochiwania się trwa zaledwie jedną piątą sekundy, łatwo więc przeoczyć ten moment.

Wyniki badań wykazały, że podczas zakochania, w mózgu zaczyna równolegle pracować 12 różnych regionów, w celu wypuszczenia substancji chemicznej wywołującej euforię, jak na przykład dopaminę, oksytocynę, adrenalinę i wazopresynę. Zakochanie wpływa również na zaawansowane funkcje poznawcze, takie jak przedstawienie czegoś w umyśle czy myślenie metaforyczne.
Miłość ludzka jest ograniczona i skończona np. nie potrafi kochać wszystkich ludzi i stosunkowo szybko wygasa, czego przykładem jest rozpad wielu małżeństw. Miłość Boga jest zupełnie niezależna od tak kruchego organu, jakim jest mózg, i obejmuje wszystkich i wszystko. Dla mnie fundamentalną różnicą jest to, że Miłość Boga jest totalnie nieuwarunkowana. Nie muszę Ci mówić jak bardzo uwarunkowana jest ludzka miłość, nie tylko biologicznie, ale kulturowo, środowiskowo itd. Dla mnie miłość ludzka to zmarszczki na oceanie Bożej Miłości.

Dobre pytanie. Nic mi o tym nie wiadomo? Wciąż jest grzesznym śmiertelnikiem, i codziennie jest przekonuję, że nie potrafię kochać wszystkich ludzi, tak jak Jezus. Zresztą z akceptacją samego siebie też miewam kłopoty.
Moje doświadczenie to: zamieszkanie Jezusa we mnie. Wiem, że brzmi to szokująco. Wyobrażasz sobie Jezusa i postrzegasz go jako Człowieka, więc trudno zrozumieć, jak On mieszka we mnie. Zminiaturyzował się? Rozumiem Twoje wątpliwości i niedowierzanie, ale ja sam też tego nie rozumiem. Widziałem Jezusa poza mną, a jednocześnie poczułem, że Jego Osoba jest w jakicvhś tajemniczy, niezwykły sposób obecna we mnie. Nie w moim umyśle, ale w mojej osobie. To było chyba jakieś zjednoczenie z Jezusem? Doświadczyłem, że Osoba Syna Bożego, którą przed chwilą widziałem poza sobą, była w pełni cała obecna we mnie. Nie jako jakiś dodatek do mojej osoby, ale jako Ktoś kto zawsze już był we mnie obecny, ale ja nic o tym nie wiedziałem= nie czułem. Obecność Jezusa we mnie to: doświadczenie, jak Jezus we mnie przeżywa swoje życie. Jak je przeżywa? Jak Syn kochany przez Ojca: w pełni, do końca, bezwarunkowo, nieodwołalnie, nieskończenie. Jezus we mnie, to nie jakichś dodatek do mojego życie, ale początek i koniec mego życia. Bez Niego moje życie nie istnieje, tzn. bez Niego nie wypełnia je Miłość. Istnieć dla mnie po tym doświadczeniu, to być wypełniony Miłością.Nie myśleć i nie przeżywać Ją w swoim mózgu, ale: doświadczać Jej tak, jak doświadcza sam Bóg.
Jezus we mnie w tym doświadczeniu odsłonił mi Tajemnicę, uchylił jej rąbek: jak Bóg Go kocha. Jak Bóg kocha swego Syna? Tak Go kocha, jak kocha samego siebie: nieskończenie i w pełni.



Bóg nie pozwala na zło, ale je dopuszcza. Czemu, to nie wiem? Może to jest cena wolności i grzeszności człowieka? Bóg tak kocha człowieka, że nie zostawia go samego, ale w człowieku w pełni przeżywa w nim wszystko. Jak Jezus przeżywa swoje życie we mnie? Nie wiem, bo nie jestem Jezusem, ale wiem, że w pełni je przeżywa i w pełni je kocha, ze wszystkimi tego konsekwencjami.



Jedno drugiemu nie zaprzecza. Bóg kocha samego siebie i wyrazem tego jest miłość do człowieka. Bóg we mnie przeżywa Swoją Miłość do mnie. To jest Jego Miłość, ale nie zamknięta do siebie, ale otwarta na wszystko i wszystkich, czyli nawet na tak kruchego jak ja. Bóg patrzy na mnie i widzi we mnie swego Syna. Swego Syna jak kocha? Tak kocha jak Siebie, bo: Ja i Ojciec jedno jesteśmy.



Bóg nie umiera, bo jest nieśmiertelny, ale Bóg w pełni doświadcza śmierci człowieka. Nie pojmiesz tego, bo nie jesteś Bogiem i nie wiesz co to znaczy: być w pełni w człowieku i w pełni przeżywać jego życie. Jeśli Jezus jest w pełni w moim życiu, to również jest obecny w jego końcu. Koniec mojego życia, to nie koniec mojej osoby, ale początek Jego Osoby. Ja umrę, po to, aby On już w pełni na zawsze żył, jako Syn kochany przez Ojca.



Nic na to nie poradzę, że po tym doświadczeniu ludzka miłość to dla mnie mgła. Mgła jest realna, ale jak krucha i skończona.