Mam problem. Przyjaciel jest bardzo negatywnie nastawiony do życia. Wszelkie rozmowy z nim sprowadzają się do tego, że nic nie warto. Uważa, że Bóg, nawet jeśli istnieje, to stworzył świat pełen okropności, gdzie jedno stworzenie pożera drugie. Jak przemówić do niego? Co zrobić, żeby choć trochę zmienił myślenie na temat życia? Będę wdzięczny za odpowiedzi.

Nie ma żadnej cudownej metody na przekonanie pesymisty, że świat jest fajny. We wszystkim można znaleźć dobre i zle wtrony. W tym, że jedno stworzenie pożera drugie, dobre jest na przykład to, że pozeracz ma przyjemność z jedzenia, a pożarty przestaje mieć jakiekolwiek problemy. Sama korzyść. Dlatego jestem za tym, aby w spokoju sumienia pożerać różne stworzonka i nie mieć nic przeciwko, gdy któreś w końcu nas pożre. Jak wygląda świat, w którym nic niczego nie pożera, możemy sobie popatrzeć po sąsiedzku, na Księżyc czy na Marsa.

A może Twój przyjaciel ma jednak trochę racji? Czy może uważasz, że pożeranie słabszych przez silniejszych jest dobre i sprawiedliwe. Czy Twoim zdaniem wojny, skrajna bieda, pedofilia, maltretowanie zwierząt i inne podobne rzeczy które codziennie dzieją się na świecie nie są okropne?

A gdzie tu miejsce na moralność i sprawiedliwość? To tylko uderza w wyimaginowany swiat miłosci, ale jest normalne w swiecie realnym. Dobroć, sprawiedliwość itp. istnieja tylko w ludzkim świecie, jako idee- częścoiwo realizowane.

Wysłać go do specjalistów.

Myślę, że wszyscy dostrzegamy te "naturalne okropności" świata, w którym żyjemy .., a więc nie tylko te spowodowane przez nasze własne zło. Należą one do sposobu jego urządzania i działania ustalonego przez stwórczą siłę, na którą nie mamy wpływu.

Gdy sobie to uświadomię, przestaję mój/nasz świat oceniać i poprzestaję na obserwacji i doświadczaniu jego natury, - aby go (i siebie jako jego część) coraz bardziej rozumieć. I to rozumienie przynosi mi najwiekszą ulgę, bo pomaga go (i siebie) zaakceptować i kochać.

Dlaczego do specjalistów, z powodu tego że jest normalny? Ma rację, wystarczy popatrzeć na świat.

Problem w tym, że ta osoba patrzy na świat, co jest wyraźnie zaznaczone w pierwszym postcie. Z kolei ten krótki obraz wskazuje na zachowania depresyjne ("Przyjaciel jest bardzo negatywnie nastawiony do życia. Wszelkie rozmowy z nim sprowadzają się do tego, że nic nie warto."), więc warto skonsultować go ze specjalistą.

Cały problem tkwi w tym w co on wierzy. I co postrzega w świecie. niestety, ten świat nie postrzega prawdy. A aby ja zobaczyć potrzeba nie postrzegać fałszu ( podstawowe prawo logiki). W prawdzie nikt z nikim nie walczy i wszyscy są kochający. Zatem jedyne czego potrzeba to zmiana wiary w to co się postrzega. Gdy wiara jest wielka postrzeganie może się zmienić i ukazać nawet cuda. Jednak w praktyce nasze postrzeganie jest współdzielone ( choć wydaje się nam ,że nasze myśli sa przed innymi zakryte) i dlatego to co myślimy ma wpływ na innych. Co gorsza boimy się prawdy i wolimy wybierać takie opcje , które są kłamstwem ale ich zła rola jest odbijana na innych po to aby oddalić od siebie poczucie winy. Co wrażliwsi jednak i bardziej utożsamiający się z Chrystusem mają poczucie, że takie oszustwo nic nie daje i pragną pełnego złączenia w miłości oraz odzwierciedlenia tej miłości w świecie i w innych ( nie tylko w sobie). Możesz go zapewnić ,że powinien walczyć o prawdziwy wizerunek człowieka jakim jest Chrystus w nas wszystkich. Walka ta może polegać na zaprzeczaniu temu co wydaje sie być prawdą ( czyli przewagi szatana w nas). To zaprzeczenie powinno odbywać się jednak bez walki. Ponieważ walka świadczyła by o tym ,że to z czym walczymy jest prawdziwe. Dlatego najlepszym zaprzeczeniem oszustwu szatana jest :
przebaczenie. Przebaczenie, że nie wierzymy iż w drugim człowieku żyje Chrystus, i nie wierzymy , że może przez niego dziać się wszelkie możliwe dobro.
Jezus gdy w niego nie wierzono nie mógł dokonać żadnego cudu. A jak możemy być dobrzy my, skoro nie wierzymy, że w drugim człowieku może działać Chrystus? Dodatkowo Jezus mówił :
"(13) Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. (14) Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. (15) Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. (16) Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał - aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. (17) To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali. (18) Jeżeli was świat nienawidzi, wiedzcie, że Mnie pierwej znienawidził. (19) Gdybyście byli ze świata, świat by was kochał jako swoją własność. Ale ponieważ nie jesteście ze świata, bo Ja was wybrałem sobie ze świata, dlatego was świat nienawidzi.
(Ew. Jana 15:13-19, Biblia Tysiąclecia)
Jeżeli przyjaciel smuci się tym światem z całą pewnością do niego nie należy ale Ojciec chciałby przychylić mu nieba. Jednak nie po to mamy mieć w nienawiści ten świat aby go ponownie wybrać zamiast Ojczyzny , którą jest Niebo z Ojcem, ale po to; aby zrozumieć, że ten świat tak jak funkcjonuje, istnieje dlatego, że czynnie przeciwstawia się woli Boga. Zatem czynnie przeciwstawia się pokojowi i miłości. Zatem uznając, że nie może być on samotny w tej chęci zaznania pokoju i miłości zacznijcie poszukiwać innych strapionych , którzy pragną innego świata a których połączona wiara może taki świat właśnie powołać.

nie zmienisz już jego podejścia do życia i do Boga,skoro już niejednokrotnie rozmawiałeś z nim na ten temat i nic to nie dało ,to tym bardziej teraz tego też nie zmienisz