Wiem... Głupie pytanie... Skąd możemy wiedzieć, co Go cieszy, a co nie cieszy...
No ale poteoretyzować sobie zawsze możemy.

Wydarzyło się to dosłownie wczoraj. Pewna osoba poprosiła mnie o poradę: jak zepsuć netbooka, żeby wyglądało na to, że się sam zepsuł.
No bo się kończy 3 letnia polisa ubezpieczeniowa za miesiąc, i gdyby się teraz zepsuł nieodwołalnie, to dostanie fabrycznie nowy. Zgodnie z umową ubezpieczenia.

Trochę mi mowę odjęło, bo osoba ta jest z gatunku tych, co to obowiązkowo w niedzielę do kościoła... No wiecie... Np. człowiek ten uważa, że bardzo źle zrobiłem, że nie ochrzciłem dziecka. Choć równocześnie kompletnie nie potrafi wyjaśnić, dlaczego to jest źle. Ot, "bo tak!". No w każdym razie "wszyscy kradną, państwo mnie okrada, płacę podatki, a nic z tego nie mam, więc dlaczego wszyscy mogą kraść, a ja nie mogę wykorzystać takiej naiwnej umowy ubezpieczenia?"...

Po tym, jak aparat mowy zaczął ze mną współpracować po pierwszym szoku, zapytałem nieśmiało, czy planuje się z tego oszustwa podpadającego pod siódme przykazanie wyspowiadać. Bo przecież jeśli się wyspowiada, to ksiądz powinien w ramach pokuty nakazać zadośćuczynienie, czyli przyznanie się do winy i zwrot wyłudzonych dóbr (albo równowartości tych dóbr). A jeśli się nie wyspowiada, to wówczas świadome zatajenie grzechu byłoby, o ile się orientuję, o wiele cięższym wykroczeniem, niż samo oszustwo na kilkaset złotych...

Odniosłem wrażenie, że trwale wybiłem temu człowiekowi ten pomysł z głowy.

Ale... I tu się pojawia problem.

Człowiek ów najwyraźniej nie dokona tego oszustwa, nie dlatego, że czuje, że tak nie należy postępować, ale głównie ze strachu przed bliżej niesprecyzowanymi konsekwencjami zatajenia grzechu na spowiedzi...

I coś mi tu cholernie nie gra... To o co właściwie chodzi? Żeby nie czynić zła ze strachu przed "ręką boską"? Tylko tyle? Czyż to nie żenujące?

I znowu napiszę coś, co Was irytuje, no ale napiszę.

Gdybym był Bogiem, to wręcz celowo nie ujawniałbym swojego istnienia przed ludźmi po to, żeby ich działania były szczere, a nie wymuszone strachem przede mną. Bo czy ojciec, którego dziecko "jest grzeczne" wyłącznie dlatego, że wie, że dostanie lanie, jeśli będzie niegrzeczne, powinien odczuwać satysfakcję z sukcesu wychowawczego?

Sa rozne etapy w wychowaniu. Nie mam pojecia, czy mozna wychowac dziecko bez karania. “Kara“ w pojeciu dziecka jest zapewne klaps za bicie brata, zakaz obejrzenia bajki, bo nie posprzatalo na czas zabawek, jak i nie dostanie zabawki, ktora koniecznie chcialo, bo “wszyscy maja“.
Z punktu widzenia rodzica to niekoniecznie kary.

Akcje powoduja reakcje, a kazdy czyn ma jakies konsekwencje, takze nieprzyjemne.
Pierwszym etapem wychowania do zycia (nie treningu, zeby rodzicom sie podobac), jest konfrontacja dziecka z konsekwencjami jego dzialan.
Dziecko raczej bedzie chcialo unikac tych negatywnych konsekwencji. Najpierw sprobuje ukryc pewne rzeczy przed rodzicami, potem, kiedy to nie wypali, bedzie moze unikac robienia glupot, zeby rodzice sie nie czepiali, a na koncu, moze, moze, rozwinie empatie na tyle, ze nie bedzie robic zle, bo zrozumie, ze to kogos boli. I ze szkodzi takze jemu.

I chyba taki jest cel Bozego wychowania.

Ladnie to brzmi. Z innej strony, odnoszenie wrazen subiegtywna insynuacja szarych komorek jest.
Na ten przyklad, ja odnosze wrazenie, ze powstaje w kraju Solidarnosc Frankowiczow, ludzi majacych w d... kwestie obowiazku. Wrazenie subiektywne, zaczna palic opony, okaze sie i slusznie.

No jasne, dziecko ma swoj wlasny poglad na swiat. Dopiero tatusie i mamusie je koryguja.

Za grosz prawdy. Ostatecznie i ja jestem wychowany. Z mala poprawka, zrozumialem bledy nachalnych rodzicow, nie pij, nie tego-smego, a porzadnym czlowiekiem bedziesz. Znaczy politykiem lub ksiedzem .

Czyli spowiedź skłania ku refleksji i rozwija odpowiedzialność.


Nieraz zdarza się, że ktoś uwikła się w związek z niewłaściwą osobą, a potem musi wychować dziecko psychopaty, które odziedziczyło takie skłonności.

Wtedy uczy się dziecko, że krzywdzenie ludzi się nie opłaca, a bycie dobrym dla innych przynosi korzyści. Czasem udaje się wychować takie dziecko na w miarę porządnego człowieka. Czyż nie jest to wtedy sukces wychowawczy?

Czemu mają w d...? Jakiego obowiązku?

A co więcej? Potrafisz odpowiedzieć?

Podpowiedź: uzasadnienie: "ze strachu przed karą boską", jakkolwiek by je postrzegać, jest w każdym razie sensowniejsze niż "bo tak nie należy postępować". To pierwsze bowiem coś przynajmniej wyjaśnia, to drugie nie wyjaśnia zupełnie nic. Nie bo nie.



[CHÓR ATEISTÓW]: dlaczego Bóg się ukrywa?! gdyby istniał, ujawniłby się, i to wszystkim! a więc go nie ma!

Wg mnie wymuszenie na ludziach nieczynienia zła dopiero pod groźbą kary to porażka Stwórcy. Nie umiał (albo nie chciał) stworzyć istot naturalnie niechętnych złu. Stworzył tresowane barany, które mają respekt jedynie przed siłą i karą. To takie poniżające dla ludzkiej godności...

Pełna zgoda, to naprawdę żenujące (mówię całkiem serio).


Tu też mógłbym się zgodzić, ale nieco zmieniłbym wypowiedź. Sugerowana zmiana ze "Stwórcy" na "Kościoła".

A czy to czasem nie jest porażka człowieka?




Co to oznacza dokładnie istota niechętna złu? Ja jestem kimś kto jest niechętny złu, a Ty? W takim razie chyba da się w taki sposób?





Właśnie problem jest w tym że nie stworzył tresowanych baranów, gdyby zaprogramował ludzi tylko na czynienie dobra to wtedy stworzyłby tresowane ludki z uśmiechem na twarzy.

Nie każdy ma respekt przed siłą i karą, do mnie takie argumenty nie przemawiają, to w takim razie jestem alienem z obcej planety?





Najpierw trzeba odkryć taką godność w sobie samym i poznać czym jest tak naprawdę ta opiewana ludzka godność.

Moze najpierw nalezaloby zostawic Boga, w ktorego kazdy ateista nie wierzy inaczej (a to ma sie chowac/nie chowac, ma stworzyc wolnych ale tylko dobrych itp) i zajac sie czlowiekiem?

Czlowiek jest istota spoleczna, czyli moze zyc i spelniac sie tylko w spolecznosci a nie np na bezludnej wyspie. Zgadza sie?
Jezeli tak, to musi umiec w tej spolecznosci zyc. Czyli "ja" musi byc w jakiejs rownowadze z "my".
Dekalog jest przede wszystkim kodeksem spolecznego wspolzycia, takiego, zeby dana wspolnota mogla przetrwac w miare komfortowo. Lamanie dekalogu jest szkodzeniem wspolnocie ze wzgledu na chwilowe korzysci, ktore dlugoterminowo obracaja sie przeciw szkodzacemu. Bo kto chce miec za sasiada zlodzieja?

Na poczatek wystarczy strach przed konsekwencjami, jezeli komus empatii nie starcza. Moze kiedys bedzie potrafil zrozumiec nie tylko zlota zasade "nie czyn drugiemu co tobie niemile", a moze kiedys i chrzescijanska "czyn drugiemu, co tobie mile". I tu mielibysmy to, co Pan Jezus nazywa Krolestwem Bozym.

Czy to kara od Boga, czy od ludzi, niestety musi w społeczeństwach obowiązywać osobista odpowiedzialność za czyny, powszechnie przyjęte jako naganne.
"Nie czyń drugiemu co tobie niemiłe", albo "czyń drugiemu co tobie miłe" niestety dewianci mogą poczytać sobie jako zezwolenie na ich wynaturzenia.
Odpowiedzialność osobista - zatem kara lub nagroda - regulują prawidłowość postępowań człowieka.
W opisanym przypadku nikt nie wie co zdecydowało o zmianie postanowienia - ewentualność kary Boskiej, czy wstyd przed ludźmi w przypadku ujawnienia - obie ewentualności zadziałały jak znak zakazu, które są niezbędne niemal w każdej dziedzinie życia.

Człowiek się na ten świat nie pchał.

A teraz porównaj dwie swoje poniższe wypowiedzi:Więc człowiek "niechętny złu" to nie jest tresowany ludek?Z tego co piszesz powyżej wynikałoby, że jesteś tresowanym ludkiem. Masz wprogramowaną przez Boga niechęć do zła. Jesteś robotem z programem niechęci do zła.

To naprawde jest nie do zrozumienia?
Ktos kto ma “niechec do zla“ niekoniecznie tego zla nie czyni. Jak go zdenerwowac to i obsobaczyc noze, nie kazdemu starszemu czlowiekowi zakupy poniesie, czasem predkosc przekroczy, czasem jednak cos go bedzie kusilo i ... skusi.
Inaczej mowiac: ciagle zlo moze czynic. Jezeli tego nie robi, to z wlasnego wyboru. Bo np na czas pomyslal o skutkach. Albo dla siebie (kryminal), albo dla innych (czyjas krzywda) i sie zatrzymal. Ale nie “musial“, bo mu nikt niczego nie wszczepil, ale “mogl“. Zaprogramowany przez Boga na niemoznosc czynienua zla, musiakby robic zawsze dobrze. Nie mialby zadnego wyboru, zadnych rozterek, zadnych refleksji.

Nie, to jest taki człowiek który dokonuje wyboru. A wybór dokonuje się w całkowitej wolności. Czy jeśli wybierasz czarne skarpetki zamiast białych to znaczy że ktoś Cię zaprogramował na wybór czarnych skarpetek? Czy też przemawiają za tym także inne czynniki, na przykład to że wyglądałbyś nieelegancko i nawet głupio w białych skarpetkach Puma i w czarnym garniturze od Armaniego.
A czy jeśli wybierasz muesli na śniadanie zamiast bekonu to czy to znaczy że jesteś tresowanym ludkiem? Nie, masz pewne powody aby dokonać takiego wyboru chociażby swoje zdrowie. Nawet jesli bekon bardziej ci smakuje niż owsianka.




Nie jest tak, mogę przywalić. Mam pięści. I mam układ nerwowy który ktoś może nadszarpnąć poważnie. Ale wtedy mogę dokonać wyboru - nie przywalę. Dam sobie spokój, nie chcę prowokować zła i nie chcę krzywdzić innej osoby. Czy to oznacza tresurę? Nie. Ja nawet mogę kłócić się z Bogiem i mogę nawet jemu pokazać pięść jak to zrobiła pewna zakonnica, co jest zresztą niezłą historią z puentą.

Mogę od Boga uciekać i mogę wracać, relacja z Bogiem to jest relacja z osobą, a nie z jakimś czymś bliżej nieokreślonym.

Czyli i ty kredyt we frankach wziales! Bylo dobrze, zarabiales na roznicach, cieszyles sie z madrosci postepowania. Teraz kiedy portki sie pala, w te pedy do panstwa. Niech Polacy splaca twoje dlugi. Tobie sie nalezy bo... , bo zaczniesz drogi blokowac!
Tak to juz jest w naszym nieszczesnym panstwie. Gornicy, nauczyciele, kolejarze kazdy ma za malo. Z niepokojem czekam na roszczenia KrK.