Cieszę się bardzo, że dyskusja się rozruszała.

Impactor celne uwagi moim zdaniem i z pewnością poruszające. Dwie drobne wątpliwości dotyczące Twojej wypowiedzi przedstawię:
1. Czy Bóg Chrześcijański to faktycznie Bóg Judaistyczny albo przedstawiany często w różnych kościołach wściekły starzec w stylu Zeusa. Osobiście bardzo się buntuję na naiwny obraz Boga, Boga - potwora, który tylko ciska gromami w ludzi, którzy zwyczajnie starają się żyć.
2. Na stronie religion info znalazłem artykuł, który udowadniał, że w Afryce kościoły wychowujące osoby na życie w trzeźwości skutecznie zapobiega epidemiom seksualnym - wbrew bardzo powszechnym intuicjom.

Wśród świeckich uczonych istnieją dwie wizje profilaktyki:
jedna - rozdawajmy prezerwatywy i generalnie ograniczajmy skutki zachowań ryzykownych
druga - promujmy zmiany w podejściu do życia (małżeństwo / stała partnerka )
W Ugandzie drugi model zorganizowany na masową skalę odniósł poważne sukcesy w walce z HIV/AIDS. W USA nie wszystkim podoba się nacisk na ten pierwszy model. Nawet impulsywna młodzież pragnie często życia w zgodzie z trwalszymi wartościami i daje się przekonać osobom wiarygodnym.

Myślę, że wszelkie zrzekanie się używania własnego rozumu i sumienia może być niebezpieczne obojętnie na rzecz jakiej osoby, instytucji czy kodeksu. Niezależnie czy będzie to państwo, kościół czy nawet klub sportowy. Każdy z nas samemu wybiera i zgadzam się, że warto być przy tym ostrożnym.

A gdyby tak przeformułować pytanie Drwala: kiedy i dlaczego warto jest postępować zgodnie z cenionymi przez siebie wartościami? Mam na myśli zwłaszcza te sytuacje, w których na pierwszy rzut oka korzystniej byłoby wybrać inaczej.
Jeśli nie udało mi się powiedzieć jasno, spróbuję jeszcze raz inaczej: przypuśćmy, że w danej sytuacji możemy wybrać coś, co uznajemy za zło i opłaci nam się to bardziej niż wybranie tego, co uznajemy za dobro. ( taki samo jeśli w tej sytuacji pod własny osąd podstawimy sytuację łamania prawa świeckiego lub kościelnego) Dlaczego mielibyśmy wybrać jedno lub drugie?

Idealistą wolno być i nic nie robić sobie z innych schematów pojęciowych. W usta Drwala chciałbym włożyć pogląd, że istnieje osobny byt-idea dobro, który odbija się tylko w rzeczach, które nazywamy dobrymi i wybierając te rzeczy, wybieramy w istocie ten byt lub przynajmniej to, co go przypomina. Żeby nie ściągnąć sobie niczyjego gniewu więcej uznam za swój pogląd, że istnieje Bóg i ten Bóg jest dobrem. Bóg jest osobą i mieszka we wszystkim, co określam jako dobre. Wybierając dobro, wybieram Boga i tak żyję nic sobie nie robiąc z zysków i strat, ani gier językowych. Bóg sam mi objawia, co mam wybrać (co jest dobre), a ja jestem mu posłuszny, nawet jeśli wszyscy inni mówią, że to zło i skutki osobiste bywają negatywne. Wartością najwyższą jest dla mnie posłuszeństwo najwyższej niezmiennej idei i głosowi objawienia.

No dobrze, skoro toczy się ta dziwna dyskusja to spróbowałem sobie wyobrazić zjawisko, o którym pisze Drwal: za czynienie zła jestem nagradzany. Przy czym definiuję dobro jako coś czego chcą wszyscy (w tym i ja) a jako zło zjawisko przeciwne. Wówczas zachodziłyby dwa zjawiska: najpierw wyrywam sobie ząb (zło) a za chwilę dostaję cukierka (dobro). Dziwaczne to, bo musiałby też w pewnej chwili przestać boleć ząb. Ale teraz trudniejszy przykład: zabijam człowieka (zło) a za chwilę... ? Cóż by adekwatnego musiało nastąpić aby mogło zrównoważyć zaszłe zło? I jaka musiała by to być psychika, która umiałaby cieszyć się tym dobrem zapominając o złym. Zakładam oczywiście, że zabójstwo to byłoby przeze mnie uznawane za zło dokonywane świadomie, z premedytacją. Coś takiego wydaje mi się psychologicznie niemożliwe, sprzeczne z jakąkolwiek logiką. Nie można chcieć czegoś, czego się nie chce, motywując to następującym później czymś czego się chce. Taki myślowy wygibas w mojej głowie się nie mieści.

Bóg sam mi objawia, co mam wybrać (co jest dobre), a ja jestem mu posłuszny, nawet jeśli wszyscy inni mówią, że to zło i skutki osobiste bywają negatywne. Wartością najwyższą jest dla mnie posłuszeństwo najwyższej niezmiennej idei i głosowi objawienia.

m-p88,
"Głos Boga" - bardzo mi się to źle kojarzy, sporo patologicznych morderców tak się właśnie tłumaczyło.
Uważaj na siebie.

Ale bełkot. Jezeli dobrem sa np. narodziny człowieka to mi odebrano te mozliwość, czyli uczyniono zło.
Gościu sobie ułożył głupawy schemacik swoich urojeń i epatuje nimi publicznie. Nonsens.

Wszystko bierzesz na zwykłą ludzką logikę, i tu jest właśnie to ograniczenie o którym wspominałem wcześniej, ludzka logika jest ułomna sama w sobie. Owszem można za jej pomocą dojść do pewnych prawd ale tylko do tych objawionych, to co jest opieczętowane i zakryte takie pozostaje do momentu aż nie przyjdzie przyzwolenie na odkrycie tego, takich rzeczy jest masa.

Twoja wypowiedź to jest dopiero bełkot- wynika z niej, że się nie narodziłeś
a Impactor po prostu podał przykłady na zło które czyni KK.
A że pojęcie zła i dobra może być dyskusyjne to sprawa oczywista.
Pierwsze z brzegu przykłady: czy kara śmierci jest złem , czy dobrem?
Czy dziecko zrodzone ze związku bez ślubu jest dobrem czy złem?

Jeśli wydaje nam się, że to co uważamy za złe, bardziej nam się opłaci, ale jednak wciąż uważamy to za złe, to w gruncie rzeczy nadal uważamy, że jest niepożądane, czyli się "nie opłaci". Że opłacalność jest tylko pozorna, w jakimś mniej ważnym aspekcie, krótkoterminowo itp. A jeśli mowa o łamaniu prawa kościelnego: skoro jesteśmy na forum katolickim, to akurat Katechizm Kościoła Katolickiego powiada, że należy kierować się "pewnym sądem sumienia" (KKK 1776, 1790, 1800), któremu "człowiek powinien być zawsze posłuszny", czyli wybierać to, co uważamy za z pewnością dobre.

Platońskie urojenia, świadczące o zaplątaniu w języku, bełtaniu sobie samemu w głowie. Dobro nie jest żadnym bytem, jest słowem, określeniem językowym na rzeczy, sytuacje, postępowania dobre, czyli pożądane. Nic tu nie jest ukryte.

Jak ci się nie podoba, weź na inną logikę niż ludzka. Może być delfinia albo reptiliańska. Znasz, potrafisz?

.. i to też chyba tylko pod warunkiem, że przyjmiemy postawę "intelektualnego podporządkowania" się czy uległości w stosunku do poszukiwanej objawionej prawdy, bo inaczej nasze zbyt wyniosłe i zamknięte w sobie logiczne myślenie zamiast ją odkrywać, będzie ją samo "stwarzać" czyli wy-myślać ..

Wiara, zbawienie, prawda, kłamstwo, ofiara to też tylko słowa?
Bóg ma swoje kryteria tego co jest dobre a co złe, jest wszystkim dlatego po śmierci osądza człowieka na zasadzie szali gdzie kładzie dobre i złe uczynki:
„Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze”
Według mnie nikt nie jest w stanie określić co naprawdę jest dobre a co złe poza Bogiem, Bóg jest wszystkim i tylko on może oceniać człowieka, i tak też jest.

Nadal nie rozumiesz. To słowa, które mają swoje przyjęte językowe znaczenia, a nie są to byty. Odróżniasz w ogóle znak, znaczenie, byt? Odróżniasz słowo lub napis "książka" albo "book" lub "книга" od książki-przedmiotu, czyli desygnatu słowa, od takiej książki, która np. leży na stole? Jeśli nie, to spróbuj powąchać, posmakować i napełnić żołądek tym słowem: pieczeń. Tylko nie za dużo, bo bóli brzucha dostaniesz.

Zadałem pytanie w tytule wątku w tym sensie w jakim zadaje się np pytanie dlaczego audi jest lepsze od bmw, nie wiem czego nie rozumiesz i czemu nazywasz pytanie kretyńskim.

Widzisz,a ja uważam że człowiek jednak to akurat potrafi,niczym w tym poznaniu nie różniąc się od Boga.Z tą różnicą iż nie będąc Sprawiedliwością i Miłością ,a jedynie istotą cielesną, zmysłową może nadać temu (dobru i złu) całkowicie odmienną postać,a pojawiające się wyrzuty(jeśli jeszcze są)..zagłuszyć/przygasić.

Wobec tego czekajmy na chwilę gdy nasza ludzka logika zmieni się w swoje przeciwieństwo. Wtedy Twoje pytanie tak jak i cała dyskusja zacznie mieć sens.


akruk któryś raz tłumaczy Ci, że dobro jest cechą, przymiotem a nie bytem, podmiotem.
Jeżeli dobro miałoby być bytem to w Twoim rozumowaniu miałbyś "czynić audi".
Można przyjąć, że Bóg jest dobrem w sensie bytu ale wtedy nie można czynić dobra bo to by znaczyło, że się "czyni Boga".

A co z człowiekiem? - Rodz. 3, 22