Powiedz to prosto w oczy dziecku choremu na raka w hospicjum. Ono pyta o sens, podobnie jak jego rodzina i ludzie ciężko chorzy oraz personel medyczny. Najwyraźniej nie spotkałeś człowieka, który umiera na ciężką chorobę, skoro z taką beztroską piszesz o cierpieniu.
Człowiek, który cierpi pyta o sens tragedii, pyta dlaczego. Rozwinęłam ten wątek w rozmowie z pewnym ateistą na forum, ale nie potrafił udźwignąć problemu. Nie odpowiedział. Pytam kolejnego, ale znowu zbywanie, że są to pytania, których nie należy zadawać. Dochodzimy do ściany. Nie spotkałam jeszcze ateisty, dla którego rozmowy o cierpieniu nie byłyby tematem tabu. Są odpowiedzi uniki, jak te które Ty stosujesz lub milczenie. Ewentualnie próba zmiany tematu przesuwając akcenty na skandale:


Mnie nie interesuje samochód jakiegoś proboszcza, czy zły Bóg, ale odpowiedź dotyczącą problemu cierpienia, jaką jest w stanie wykrzesać ateista. Cierpienie generuje pytania: o sens. Nie potrafisz odpowiedzieć? OK, ale nie zamiataj problemu pod dywan, tylko przyznaj, że nie potrafisz pochylić się nad zagadnieniem.

Czytam i tak się zastanawiam,piszecie jak gdyby Bóg przy każdym człowieku sporządził sobie notatkę, kto ile będzie żył,jak będzie cierpiał i jaka każdego z osobna ma być przyczyna śmierci.
Przecież On tylko wprowadził "przemijanie",proces który kończy się śmiercią/brakiem istnienia.

Może to jest odpowiedź dlaczego ludzie wymyślili Boga? Ale nadal jest to złudzenie.
Ja nie mam zamiaru żyć złudzeniami

Zaraz, zaraz , to Bóg ma jakiś wpływ na to czy ktoś choruje czy nie?
Czy zdrowieje , czy nie?

Niee .

@Biniu mnie nie interesują Twoje fiksacje dotyczące Boga. Temat cierpienie, żyjemy na tym świecie i niestety cierpimy. Jakie jest racjonalne uzasadnienie, bez odniesienia do wiary w Boga?

I nikt Cię do tego nie zmusza. Powiedz tylko, co tutaj robisz?

Ech, rozemocjonowana gadanina.
W zależności od szczegółów danej sytuacji, można teoretycznie wymyślić mu iście niestworzone bajeczki, po to tylko by w wymiarze psychicznym ułatwić mu śmierć; dzieje się to na analogicznej zasadzie podawanie morfiny osobie przeżywającej katusze wymiaru stricte fizycznego.



Osobiście jestem zdania, iż cierpienie nie ma żadnego odgórnie ustalonego sensu innego niż ten, który ewentualnie nada mu sam zainteresowany człowiek. A przynajmniej nic nie wskazuje na to, by takowy sens miało mieć.

Ach tam zamiary... Nie bądź fantastą. Z materialistycznego punktu widzenia, życie to przejściowa forma śmierci. Po co się denerwować samochodem proboszcza? Wyłączą Ci światło, więc tak czy inaczej, nie będziesz pamiętał, czy odebrałeś proboszczowi ten samochód, czy nie odebrałeś.

Chyba ten Dział Forum zatytułowano : Wierzyć, nie wierzyć?
Czy to nie jest właściwe miejsce do takiej dyskusji?

Jeśli nie to w takim razie te wszystkie cuda , że ktoś tam wyzdrowiał bo jaki Święty się za nim wstawił to bujda?

Oczywiście masz rację, ale jak wy się czujecie finansując im te dobra.
Myślę , że powinniście się czuć jak klienci Amber Goldu.

Marny powód. Ja nie wierzę w Latającego Potwora Spagetti, więc nawet nie pomyślałam, aby zarejestrować sie na tamtym forum.

Nie sądzę, żeby dyscyplinowanie innych, przekładało się na absolut.

Mamy wszystko czego nam trzeba.
Cuda są dla niewiernych.
Apostołowie cierpieli ,młody Szczepan został ukamieniowany, a wołał Panie ratuj,chcę żyć?
Za ich czasów gloszenia cuda im towarzyszyły bo nie było ogólnodostępnych Pism.
Chrystus daje życie naszemu duchowi nie ciału i ono obecnie na nic się nie przyda.Kazde ciało którego duch ma życie wzbudzi dopiero kiedyś Bóg ,tak więc teraz na nic się ono przyda....
Nie wyobrażam sobie segregacji ...temu dam zdrowie,a temu nie choć prosi ..