Raczej nie mam na myśli odklepywanie paciorka, bo to nie w moim stylu, a raczej doświadczanie tak jak z medytacjami różnego rodzaju, po prostu myślę że skoro skorzystałam na doświadczaniu różnych form medytacji czy metod wprowadzania się w trans wywodzących się z różnych kultur i religii to warto by wrócić do idei modlitw chrześcijańskich, choć szczerze nie wiem jak się za to sensownie zabrać.

Bo ja wiem? Chyba studiując temat, tzn. obczytując się w książkach, co znaczą poszczególne wersety i w jakich okolicznościach zostały dołożone do modlitwy, i w jakim kontekście funkcjonują w całej oprawie rytualnej i w przekazie, jaki ta konkretna religia ma do opowiedzenia. Jeśli to zacznie oddziaływać na wyobraźnię, a przez nią na emocje, to... tak sobie wyobrażam, że o to właśnie chodzi; sam nie doszedłem do podobnego stadium, bo np. nikt mi nie otłumaczył rytuału Mszy Świętej. A podobno bywa ona wstrząsającym przeżyciem, jeśli się tę liturgię katolicką zna i rozumie.

Ze mną jest ten kłopot, że ja od małego emocjonalnie silnie reagowałem na japońszczyznę, a więc na "ojczenasie" i "zdrowaśki" wcale, bo w Japonii, wiadomo – sacrum od profanum oddzielone jest tak sobie, jeśli w ogóle. Dziś się np. dowiedziałem, że zdarza się Japończykom odprawiać ceremonie pogrzebowe dla popsutych zabawek elektronicznych typu piesek Aibo, bo ich posiadacze postrzegali je animistycznie, jako przedmioty posiadające własnego ducha. Fantastyczna sprawa.

Taki mały offtopik - na jakim poziomie fascynuje Cię Japonia? Próbowałeś uczyć się np języka, czy raczej tylko kultura?

Znowu? A co tym razem jest nie tak?

Wiesz co, ja sam nie wiem, do jakiego stopnia; w zasadzie mógłbym to nazwać taką bezpieczną miłością na zabój (bezpieczną, bo z oddali, więc nie widać detali). Cały mój kłopot w braku systematyczności, jak i metody w ogóle, więc nawet nie potrafię wymienić głównych okresów historycznych; wstyd po prostu się deklarować w takiej sytuacji. Dobrze, że Japończycy o mnie nic nie wiedzą.

Języka bym się chętnie nauczył, ale nie wiem jeszcze, jaką metodą się do niego zabrać. Chyba najpierw przez romaji, czyli zapis alfabetem łacińskim, i dopiero jak się rozejrzę co nieco w gramatyce i idiomatyce, wkuwać te dwa tysiące kanji.

...zapytał feelek, wypisując swoje wypociny i wysyłając je na forum za pomocą komputera, smartfona czy też tabletu, jednego z licznych urządzeń wyposażonych w układy odliczające czas, podtrzymywane bateryjnie zegary czasu rzeczywistego. Ktoś, kto twierdzi, że nie mamy czym mierzyć czasu, a na dobitkę twierdzenie to formułuje w trakcie korzystania z urządzenia, które wyświetla aktualny czas, pozwala na odmierzanie czasu (nie wspominając już o szkolnej wiedzy o istnieniu zegarków choćby mechanicznych, albo klepsydr) --- ktoś taki z pewnością zasługuje na zwycięstwo w Konkursie Weekendowej Głupoty. Bijesz konkurencję na głowę, a właściwie: na brak głowy.

A hiraganę i katakanę chcesz olać Te się dopiero motają... a bez tego ani rusz
Jak znasz dobrze angielski to na youtube znajdziesz sporo fajnych kursów japońskiego - mi już faza przeszła, ale dobrze ją wspominam i oczywiście oglądaj anime i z językiem się osłuchasz i lepiej kulturę zrozumiesz i kończymy japońskiego offtopa

Akruk - też sądzę że feelek prowadzi, bo już małe dziecko o takich czy innych zegarach ma pojęcie... Kurcze, może w ramach wprawy się pomodlę o lepszy rozum dla niego...

Gdyby czas był obiektywnym zjawiskiem fizycznym możliwym do zmierzenia, to musiałyby istnieć jakieś jego mierniki, tak jak istnieją np. mierniki przepływu wody, tzw. wodomierze. Jeśli woda płynie w rurze to wodomierz się kręci, gdy woda przestaje płynąć to wodomierz się zatrzymuje. Z całą pewnością można powiedzieć, że to przepływ wody powoduje ruch wodomierza. Zegary, wbrew powszechnie panującemu przekonaniu nie służą do mierzenia czasu. Wskazówka na tarczy zegara porusza się, ponieważ posiada wbudowane źródło napędu. Jedyne co pokazuje zegar to ruch. Można powiedzieć, że to taka mała karuzela, która się kręci, ale to nie przepływ czasu powoduje jej ruch.

Tak, jak mierzony jest przepływ wody przez wodomierz, tak (nie chodzi o sposób, a o fakt) jest mierzony czas na podstawie obrotu ziemi w okół własnej osi (doba) i w okół słońca (rok). Na podstawie tegoż mamy zegar, który mierzy krótsze odcinki czasu: sekundy, minuty i godziny. Tyle, że jak woda przestanie płynąć, wodomierz przestaje mierzyć. Tego nie da się porównać z czasem, który wymierza obrót ziemi.

Gdyby nie Alpy, to Szwajcaria byłaby zupełnie płaskim krajem. Czas w ogóle nie jest zjawiskiem fizycznym, tym bardziej więc nie jest "obiektywnym zjawiskiem fizycznym".

Mierniki czasu nazywają się czasomierze, ale najczęściej nazywamy je zegarami.

Co to jest według ciebie ten "ruch" mierzony i pokazywany rzekomo przez zegary? Ruch CZEGO konkretnie?

Oczywiście, że to nie "przepływ czasu" powoduje ruch wskazówki, bo nie ma czegoś takiego jak przepływ czasu. Czas to nie płyn, tylko współrzędna czasoprzestrzeni. "Czas płynie" to tylko utarte wyrażenie językowe, a nie charakterystyka czasu jako wielkości fizycznej.

To więc jak to jest z tym czasem, jest on w końcu tą wielkością fizyczną, czy nie?


Ruch to nie czas. To zmiana położenia ciała odbywająca się w czasie względem określonego układu odniesienia uznanego za nieruchomy. Bez wątpienia ruchu nie możemy nazwać czasem.


Nie ma czegoś takiego jak przepływ czasu? Możliwe, tylko, że wg ogólnej teorii względności jest. Opisuje ona np. zjawisko grawitacyjnej dylatacji czasu w pobliżu dużej masy. Tempo upływu czasu w układzie inercjalnym jest stałe, zaś spowolnienie czasu na powierzchni planet o małych masach, rotujących ze stałą prędkością niemierzalne.
To jak to jest z tym czasem, upływa czy nie?

Pieniądze podatników wydane na edukację poszły w błoto. Czas jest wielkością fizyczną. Zjawiska fizyczne to nie są wielkości fizyczne. Zjawiska są opisywane wielkościami fizycznymi. Na przykład przyspieszenie nie jest zjawiskiem fizycznym, ale spadek swobodny (spadanie swobodne) w ziemskim polu grawitacyjnym to zjawisko fizyczne, które opisuje się miedzy innymi przyspieszeniem, jakie występuje w tym ruchu.

Ahaa. Ruch to zmiana położenia w czasie -- dobrze, że wiesz o tym. Szkoda, że nie rozumiesz konsekwencji. CZEGO konkretnie ruch mierzą i pokazują zegary? Grzyba?

Na białe piersi Afrodyty! Dylatacja czasu nie oznacza, że czas jest płynem! Cóż za brednie! Oznacza, że w pobliżu dużej masy, będącej źródłem pola grawitacyjnego, czasoprzestrzeń ma inną charakterystykę niż z dala od takich mas. Mówi się często, że czasoprzestrzeń jest zakrzywiona w pobliżu wielkich mas i przedstawia analogię z dołkiem, jaki tworzy się, kiedy na płaskim prześcieradle położymy ciężką kulę. Wyrażenia takie jak "tempo upływu czasu" oraz "spowolnienie czasu" są obrazowym opisaniem tego, że efektem tzw. dylatacji czasu jest różne tempo pracy zegarów blisko wielkiej masy i daleko od niej.

Pięknie. Jeśli czas nie jest zjawiskiem fizycznym, to zgodnie z definicją wielkości fizycznej musi być ciałem. Innej możliwości nie ma. Skoro czas jest ciałem, to oznacza, że istnieje fizycznie, a jeśli tak to chyba muszą istnieć jakieś urządzenia wykrywające tą jego fizyczną obecność. Natomiast, jeśli na dzień dzisiejszy takich urządzeń nie ma, to skąd się bierze przekonanie akruka, że ten fizyczny czas jednak istnieje? Chyba nie wynika tylko z wiary? Czy taka wiara w niewykrywalny fizyczny czas nie byłaby wtedy podobną niedorzecznością jak wiara katolików w Boga Stworzyciela?


Żeby jakiekolwiek ciało mogło zostać zmierzone, należy najpierw wykryć jego istnienie. Jak już wspomniano wyżej, zegar na pewno nie jest urządzeniem zdolnym do wykrywania czasu. A skoro nie jest zdolny go wykryć to w jakisposób może go mierzyć?
Co pokazuje zegar? Przecież już mówiłem - ruch. Ruch czego? Wskazówki. Nic więcej.


Po pierwsze to nikt nie twierdził, że czas jest płynem.
Po drugie to różne tępo pracy zegarów nie jest żadnym dowodem na istnienie fizycznego czasu, a tym bardziej jego dylatacji.
A tak na marginesie, skoro twierdzisz, że czas nie płynie, to może wyjaśnisz jak się zachowuje, stoi w miejscu? I nie mów mi znów, że czas to tylko współrzędna czasoprzestrzeni. Najpierw należy wykazać, że czasoprzestrzeń wogóle istnieje, bo jak na razie jest tylko modelem matematycznym i dopóki się nie wykaże jej fizycznego istnienia, to dopóty takim modelem pozostanie.

Jest to brednia jakich mało. Kolejna. Obstawiam, że pierwszego miejsca w Konkursie Weekendowej Głupoty nikt ci nie odbierze.

Ależ oczywiście, że to jest brednia. Tylko, że to nie ja wcześniej twierdziłem, że czas jest wielkością fizyczną.