Hibernacja nie jest podróżą w czasie. To przecież to samo, jakby Andy72 przyszedł rano do pracy podbił kartę i podczas kiedy inni pracownicy pracują albo obijają się, gadając ze sobą, Andy72 zaszył się w schowku na miotły i zasnął, a potem obudził się przed końcem zmiany, podbił kartę i wraca do domu. Pozostali pracownicy byli przytomni podczas dniówki, a Andy72 nie był. Ale to nie znaczy, że on podczas tej dniówki odbył podróż w czasie (a oni nie). Uznawanie tego za podróż w czasie to jawny nonsens.

Hibernacja jest tylko spowolnieniem lub zatrzymaniem procesów życiowych Maksa i Alberta, ale ich czas jako obiektów fizycznych zmienia się w tym samym tempie, jak wszystkich osób i przedmiotów wokół nich, więc nie jest to podróż w czasie.

Każdy podróżuje w czasie ale tylko do przodu z prędkością 1 sekundy na sekundę.
MI odpowiada model odwróconego wieloświata Everetta: Everett uważał że świat pączkuje. Tymczasem raczej jest odwrotnie: w przyszłości istnieje wielka ilość gałęzi a zostają wybrane tylko niektóre, w przeszłości jest tylko jedna gałąź - coś takiego jak w szachach.

Prędkość wyraża się w m/s lub km/h, a nie w s/s.


Zarówno w przyszłości jak i w przeszłości nie ma żadnych gałęzi.

Są gałęzie, jak najbardziej, Wyobraź sobie grę w szachy: jest po 20 ruchach: to co było to jedna gałąź, teraz jest 40 możliwości w każdym półruchu.
Kążda redukcja funkcji falowej to wybór jednej z gałęzi.

Nie ma tego co było.


Zgadza się, teraz jest 40 możliwości.

Granie w szachy, toworzy nowe wrzechświaty?

Nie są tworzone nowe wszechświaty, wręcz przeciwnie, istnieje wszechświat z nieskończonymi gałęziami, przy każdej redukcji funkcji falowej wybierana jest jedna gałąź. Tak że na końcu zostanie tylko jedna ścieżka. A na początku Wszechświat miał wszystkie możliwości.

Czyli moje życie oferuje nieskończone opcje przyszłości oraz jedną opcję przeszłości - tej którą wybrałam, dokonując wyborów, tak? Ale skąd pewność że cokolwiek zostaje redukowane? - gdyby w jakiejkolwiek formie istniał taki nieskończony wszechświat oferujący wszelkie możliwości czy podczas wybierania przeze mnie jednej z opcji cokolwiek musi ginąć , poza opcją doświadczenia ich przeze mnie? Bo swoim życiem jakby mogę pokonać tylko jedną linię której przebieg wyznacza ruch w 3wymiarowej przestrzeni w której z każdego punktu mogę poruszać się we względnie dowolnym kierunku ( możliwości wyboru danego kierunku mogą być ograniczone warunkami panującymi w danym obszarze przestrzeni, np samochód ruch w pionie ma ograniczony do tego co mu oferują zmiany poziomu gruntu), oraz w wielowymiarowym czasie ( tu też przynajmniej jedną z osi mamy określoną - poruszamy się do przodu z określoną przez warunki prędkością).
W tym układzie zawsze jestem w tu- określenie miejsca osiami x,y,z a w praktyce opisywane względem obranego punktu odniesienia oraz teraz -aby dać możliwości wyboru potrzeba więcej niż jedną oś czasową, albo założyć że czas jest liniowy i dać dodatkowe osie wyborów. Całość można elegancko opisywać w wielowymiarowej przestrzeni ( tak, wiem że to że umiem sobie wyobrazić więcej niż 3 świadczy o tym że mam popsuty mózg i bredzę... ). W takiej przestrzeni można sobie swobodnie wyobrazić że stoimy w jednym miejscu , czyli nie zmieniamy 'tu' i przesuwamy się wzdłuż osi czasu do przeszłości lub do przyszłości. To jako że naoglądaliśmy się filmów o wehikułach czasu jest proste.
Mamy także z każdego punktu czasowego możliwość wybrania jednej z nieskończonych ilości opcji i przejrzenia alternatywnych scenariuszy wychodzących z dowolnego punktu, gdybyśmy mogli poruszać się swobodnie z łatwością byśmy odkryli że aby opisać naszą podróż mimo że nie trzeba opisywać położenia w przestrzeni, bo jest niezmienne to potrzebujemy dodatkowe osie wyborów ,które można nazwać dodatkowymi osiami czasu.

I powiedzmy że taka jest rzeczywistość: multiuniwersum zawierające wszelkie możliwe warianty przy wpisanych w nie polach i rządzących nimi regułach i Twórca tych pól i reguł chce sobie je przetestować, poznać, zobaczyć jakie są światy które da się wykreować, albo np zebrać pomysły na dodanie nowych osi, bo marzy mu się aby dorobić kolejne opcje nieskończoności, które może dodawać w nieskończoność... - jak może to zrobić? Potrzebuje jakiegoś systemu obserwacji, podglądu... Czyimi oczami może to zrobić? Czy powinien sam kierować swoimi awatarami czy też powinny być samouczącymi się programami do zbierania i przetwarzania danych?

Ogólnie z nieskończonością jest moim zdaniem powiązany pewien paradoks - czyli że może być mniejsza i większa nieskończoność, a aby stworzyć nieskończoną nieskończoność potrzebujemy nieskończonej ilości wymiarów/parametrów - góra/dół, prawo/lewo, przód/tył, przed/po, więcej energii/mniej energii ( czyli stan danego punktu czasoprzestrzeni), lepiej/gorzej?

Drzewo poznania dobra i zła? Duszyczki wyruszają w czasoprzestrzeń aby poznać dobro i zło, czyli wymiar lepiej/gorzej który elegancko też na pierwszy rzut oka wydaje się zależny od punktu odniesienia, bo gdzie jest punkt zero góry i dołu ? Tam gdzie jesteśmy i wobec czego porównujemy swój stan...

Co to znaczy, że ich czas się zmienia? Przecież czas (jak sam mówiłeś) to odstępy pomiędzy zdarzeniami. Czy mamy przez to rozumieć, że odstępy pomiędzy zdarzeniami się zmieniają? Czyli co, raz te odstępy się wydłużają, a innym razem skracają? Możesz to jakoś wyjaśnić?

Feelek - dlatego mówi się o wieku kalendarzowym oraz o wieku biologicznym, bo mogą się znacznie różnić, bo procesy starzenia mogą zachodzić w różnym tempie w zależności od trybu życia.
Różnica tempa zmian zachodzi np gdy mówimy o paradoksie bliźniąt.
Jaja się robią jakbyś tak wsiadł na foton ( co oczywiście nie jest możliwe, ale mówimy tu hipotetycznie) który leci z odległej o 4lata świetlne gwiazdy w kierunku Ziemi, od jego startu do dotarcia na Ziemię minęło oczywiście 4 lata, a ile z punktu widzenia fotonu i niematerialnego Ciebie na nim? A jakbyś leciał z odległej o 400000000 lat świetlnych gwiazdy?

Tylko, że zmiany nie są czasem. Nie mieszaj jednego z drugim.

Przez podróże w czasie mam na myśli podróż do przeszłości, no i tutaj widze problem, bo jakby chcieć sie cofnąć choćby do roku 1950, to przecież tamte czasy, ten rok musi materialnie istnieć, a przecież tego roku 1950 już nie ma, a z tego co sie orientuje, to istnieje jedynie teraźniejszość.

Dokładnie, aby cofnąć się w przeszłość musiałaby istnieć, co jak ja postuluję ma miejsce, natomiast opcje cofania się utrudnia entropia. Natomiast bez problemu można patrzeć w przeszłość, w przypadku podglądania np kosmitów na ich planetach wręcz można by tylko patrzeć w przeszłość, generalnie wszystko co widzisz to przeszłość, bo widzisz światło odbite od obiektu, a prędkość światła ani tym bardziej impulsów nerwowych nie jest nieskończona, więc wszystko co widzisz to tak naprawdę przeszłość- dosłownie to co uznajesz za teraźniejszość jest już przeszłością i co może straszne, gdy uzyskujesz świadomość podjęcia prostego losowego wyboru, ten wybór już się dokonał, co zostało wielokrotnie potwierdzone eksperymentalnie, choć oczywiście trwają próby udowodnienia że jednak to tylko jakiś błąd w badaniu, bo brzmi to dość nieciekawie...

Feelek - to jak definiujesz czas? Może masz jakąś sensowną definicję?

Poczucie upływu czasu to świadomość zachodzących zmian, świadomość tego, że coś już minęło i że jeszcze coś nastąpi. Natomiast czas, którego używamy na codzień to zwykłe matematyczne działanie służące do opisu zmian zachodzących w otaczającej nas rzeczywistości. To nic innego jak obliczanie tego ile krótszych odstępów mieści się w jednym dłuższym.

Ładna definicja.