Ciekawe. A jakich to poszukiwań unika wierzący?

Nic podobnego. Mesjasz wzywa tego, który w niego wierzy do radykalnego wysiłku i wyrzeczenia. Zbawienie dokonuje się wprawdzie poprzez Zbawiciela, ale na podstawie dokonań osoby poszukującej Zbawiciela.

Poproszę o przykład jednego takiego ocalonego przez samego siebie.

Uwierzyłeś, w mój autorytet i jego "fantastyczne" skutki. Miast szukać, czy tak jest w innych źródłach, prosisz "autorytetu" by upewniał cię w twej wierze. Oto jeden z przykładów, że wierzący nie jest poszukujący.

Nie jest. To, że otwierasz drzwi nie znaczy, że masz zamknięte okno.

Nieprawda. Wierzący mają świadczyć swoim życiem o Bogu. Ich przykład niejednokrotnie staje się powodem nawrócenia, ale to nie znaczy, że mamy tak jak Krzyżacy stawiać niewierzących przed wyborem: chrzest albo śmierć.

Mi nie przeszkadza.

Tak to prawda. Uważam, że podążasz złą drogą, ale to czy z niej zejdziesz zależy tylko i wyłącznie od ciebie.

Potwierdzasz moje przypuszczenia zaraz po założeniu tego tematu przez ciebie. Od razu pomyślałem, że twoim celem nie jest poszukiwanie tylko po tym pretekstem chcesz deprecjonować motywacje wierzących, które pojawiłyby się w tym temacie.

Poniekąd to prawda, bo ktoś kto wierzy bardzo często jest przekonany, że już znalazł to czego szukał. Jeżeli znalazł to po co ma dalej szukać? (Oczywiście mówimy tutaj o poszukiwaniu nazwijmy to wewnętrznego spokoju.)

Od czego możesz się sam ocalić?

Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych.
Podoba mi sie np ta Prefacja: "Ty stworzyłeś wszystko, co jest na świecie i sprawiłeś, że zmieniają się pory roku. Ty stworzyłeś człowieka na swoje podobieństwo i poddałeś mu wszechświat godny podziwu, aby w Twoim imieniu panował nad całym stworzeniem i chwalił Ciebie w Twoich dziełach,|

Anonimowy Ateisto

jeżeli na prawdę poszukujesz to spróbuj rozważyć taką rzecz:

Mogę dostać pocztówkę od kolegi z napisem ZAKOPANE i widokiem na Giewont i pomyśleć - ja wolę nad morze.

Mogę stanąć na Giewoncie i pomyśleć "NIGDY WIĘCEJ, NAWET JAK MI KTOŚ ZAPŁACI"

Spróbuj mi udowodnić, że góry są super.


Mogę też stanąć na Giewoncie wciągnąć górskie powietrze i pomyśleć że zmarnowałem 40 lat życia jeżdżąc na urlop nad morze, bo to co teraz czuję jest najwspanialszą chwilą jaką kiedykolwiek przeżyłem.

Ja przeżyłem kartkę z Zakopanego, a potem ten oddech na Giewoncie, a potem jeszcze inne oddechy na innych górach i nikt mnie nie przekona, żadnym naukowym dowodem, że morze jest lepsze.

Przeżyłem też oddech poznania Boga, Jego miłości i wolności jaką daje oderwanie się od "dowodów".
Powiem tylko, że w porównaniu z oddechem na Giewoncie to coś nieporównywalnie ogromnego.

Życzę tego Tobie.

Mówicie o poszukiwaniu, wierzący to właśnie poszukujący.
Poszukujący znaków, rozwiązań które są wbrew nam i naszym otoczeniom, sensu w czymś co dla ateisty jest tego sensu pozbawione i przede wszystkim tego co jest sensem mojej wiary - miłości którą dostajemy od innych ludzi i którą możemy im dać w myśl nauki Jezusa.
Chcesz mieć wiarę to poczytaj ewangelię, a potem umyj nogi drugiemu człowiekowi, pochyl się nad kimś kto cierpi i nie pytaj dlaczego ja.

Ja wybrałem wiarę bo kazała mi przestać być egoistą, bo chcę dzięki niej być lepszym człowiekiem dla innych ludzi, a po latach wiem jak niewyobrażalnie dużo dzięki zmianie mojego myślenia dostałem w zamian.

Pytacie o sens wiary? Sensem naszej wiary jest misjonarz na Madagaskarze, który w myśl ewangelii zostawił wszystko co miał i pojechał ratować dzieci przed głodem i chorobami to jest ten SENS.
On rzucił wszystko bo dostał takie powołanie, a ja mogę rzucić swój egoizm i przestać np. obwiniać żonę, że się za mało stara i może samemu się postarać?
To na prawdę ma sens, stawanie się lepszym w imię wyznawanej wiary i dawanie z siebie więcej.
"Darmo dostaliście, darmo dawajcie" i tyle.
Mówię Wam to działa.

To zdecydowanie działa.
Amen.

Nie chodzi mi o motywacje, tylko uzasadnione powody, dla których wiara w bogów miała by być na tyle logiczną wersją rzeczywistości, żeby w nią wierzyć, więc tak, deprecjonuje powody działające na zasadzie "bo tak", "bo coś czuję, ale nie umiem uzasadnić, dlaczego to miałoby pochodzić od jakichś bogów" lub "wierzę, bo uważam to za słuszne, ale w żaden sposób nie łączy się to z logicznym rozumowaniem". Chcę poznać, przynajmniej jeden pogląd, który uzasadniłby na drodze rozumowej, dlaczego wiara miałaby być słuszna.





Rozumiem o co ci chodzi, ale ja pytam, dlaczego uważasz, że to pochodzi od bogów oraz, dlaczego nie mógłbyś robić tego, co robisz bez nich, bez religii. Wystarczysz ty sam, żeby realizować takie pragnienia. Religie i bogowie są zbędni w twoim rozumowaniu i działaniu.

Mario, a jak wytłumaczyć ateistę który jedzie pracować charytatywnie rzucając dobrze płatną posadę chirurga plastycznego i w trudnych warunkach wykorzystuje swoje umiejętności do ratowania zdrowia i życia?
Ludzie niewierzący także bardzo często podejmują wszelkie starania, aby stawać się lepszymi ludźmi w imię innych idei niż Bóg, potrafią poświęcać swoje życie , odrzucić niezdrowy egoizm i narcyzm i koncentrować się na innych- osoby wierzące religijnie nie mają na to monopolu.

Może tak naprawdę nie ma większego znaczenia w imię czego się działa, a ważne jest to że przynosi to dobre owoce? Jeśli podejmuję jakieś korzystne dla otoczenia działania, bo to po prostu sprawia mi przyjemność to czy jest to gorsze od robienia dokładnie tego samego z powodu swojej wiary?

To że ktoś nie wierzy w Boga nie znaczy że nie uznaje wyższych wartości, ale to chyba zagadnienie na osobny wątek.

Owszem Ircia tylko porównaj sobie skalę takich działań. Ilu takich ludzi jest ateistami a ilu ludźmi wierzącymi.

https://www.google.com/search?q=sarkazm
Masz, poczytaj sobie, bo chyba masz braki w posługiwaniu się językiem polskim.
A jaki ma sens takie licytowanie się? I tak skończy się na argumencie „bo księdze dzieci gwałcom”. Obraz Boga znajduje się w każdym, także niewierzącym. Dlatego niewierzący są zdolni do miłości tak jak wierzący.

Na jakiejs podstawie niby tak twierdzisz?



Ja odnoszę się ogólnie do istot boskich, a to, że "adwersarz" wyznaje określoną religię, to nie moja wina. Dla mnie słowo Bóg nie jest, po prostu nazwą własną, gdybym pisał o Jahwe, albo Allahu, to oczywiście używałbym dużej litery, ale widzę, że nie interesuje cię wartość merytoryczna. Swoją drogą jak to ma niby obrażać uczucia religijne?

Padre - zauważ że ludzie postępują dobrze lub źle niezależnie od tego czy wyznają jakąś religię czy nie ,czy wierzą w Boga czy nie, Zefciu dobrze sugeruje że takie licytowanie do niczego nie prowadzi tylko dojdziemy do Hitlera i 'Got mit uns...' czy jakoś tak to szło, a to totalnie bez sensu ( pierwsza odwołałam się do Hitlera czyli ponoć przegrywam, ale ja nie twierdzę że o coś walczę więc mam to gdzieś )

AnonimowyAteisto - też jestem ateistką i też mnie to czasem irytuje, bo gdy piszę Bóg od razu niektórzy są pewni że chodzi o Boga judeochrześcijańskiego, a nie zawsze tak jest oraz mnie ani tym bardziej moich uczuć się obrazić nie da ( choć zirytować się potrafię , natomiast jest taka zasada - gdy wchodzisz do czyjegoś domu szanuj zasady gospodarzy... jeśli nie potrafisz to po prostu wyjdź dla zdrowia psychicznego obydwu stron...

Niby tak, ale irytuje mnie, gdy próbuje prowadzić poważną dyskusję, a ktoś się dowala do mnie o coś, czego nawet nie zrobiłem.