I jakie wnioski z tego wysnułeś?

Skoro zadajesz takie pytanie, to przede wszystkim wysnułem wnioski, że masz problemy ze zrozumieniem słowa pisanego... to na pewno.
Innymi słowy, przykłady które wymieniłem powyżej, nie stanowią atrybutów "dobra" w powszechnym rozumieniu.
Są to przymioty "zła" w powszechnym rozumieniu. Stąd nie przymierzając daleko, @Kapral135 ma takie a nie inne poglądy.
Mocno zasadne poglądy...

Skoro przytoczyłeś takie fragmenty to znaczy, że uważasz śmierć fizyczną z zło. Dlaczego?

Bo myśli moje nie są myślami waszymi
ani wasze drogi moimi drogami -
wyrocznia Pana. (Iz 55,
Powszechne rozumienie (zwłaszcza dzisiejszego świata) bardzo często ma się nijak do rozumienia Boga. Choćby przykład aborcji. Prawdopodobnie człowiek w XX w zabił więcej ludzi niż Bóg w całej Biblii.

Nie chce być złośliwy, ale czy indoktrynacja religijna spowodowała, że nie potrafisz rozróżnić śmierci fizycznej, od aktu mordu?
Naprawdę nie widzisz różnicy, miedzy umieraniem z powodów naturalnych, a masakrą ludności, czyli masowym pozbawianiem życia, które na domiar złego, ukierunkowane jest zemstą i nienawiścią!?

Gdy próbujemy podać własną definicję miłości, możemy się najwyżej solidnie wykłócić. "Znawcy" mogą zacytować św. Pawła i uważają, że nikt ich nie przebije. Filozofowie i posiadacze kilku fakultetów mogą podać wiele niezrozumiałych i wieloznacznych określeń, które niczego nie wniosą. A może prawdziwa miłość ma tak wiele twarzy, że nie sposób podać jednolitej definicji? A może ta prawdziwa miłość, która rodzi się pomalutku, jest właśnie za coś, a jak się już zrodzi to jest mimo wszystko, której nie sposób zabić i jest gotowa do heroizmu?

Może.
A może wcale nie istnieje coś takiego jak "miłość", podobnie jak nie istnieje "kolor".
Może to tylko chemia w dosłownym znaczeniu, i nic ponadto.
Może.

Tya. Nie będzie miłości, nie będzie koloru - nie będzie niczego. Będą tylko konglomeraty materialne wchodzące w interakcje i rozpadające się pod ich wpływem. Co w takim ujęciu zabrania podjęcia działań w celu doprowadzenia do rozpadu konglomeratu identyfikującego "się" jako "Whitewings" - skoro w takiej optyce, konsekwentnie wdrożonej, nie ma nawet "ja", a więc sprawcy czynu? Skoro nie ma już czynów w ogóle, bo nie ma "komu" ich czynić? Siłą rzeczy nie może być też czynów zabronionych.

Ale głupi ci nihiliści...

Wiesz, od "może", do "nie ma", to jeszcze daleka droga.
Ale pogalopowałeś, nie ma co...

Straszliwe przesunięcie kategorialne. Nie definiujemy bytów. Definiujemy słowa. Nie definiujemy miłości. Definiujemy słowo „miłość”. Jeśli nie da się podać jednej definicji danego słowa, to znaczy, że owo słowo jest synonimem i oznacza po prostu kilka różnych pojęć. Niczego natomiast fakt ten nie mówi o samych bytach, które to słowo opisuje (poza faktem, że nasi przodkowie może jakoś te byty utożsamiali lub kojarzyli).

Ależ co wy, gaspadin Jerosławskij! S uma saszli?

Au contraire, monsieur Tesla. Nikt rozumny nie posądza przecież kwarków o barwę, nawet jeśli podlegają one prawom chromodynamiki, ale tez nikt rozumny nie przeczy, że kwarkowe konglomeraty emitują fotony i to w tak koherentny sposób, że możliwa jest spektrografia.

Mnie się tylko zdaje - w sposób mało uściślony - że podmiotowość, więc i odpowiedzialność człowieka nabiera sensu dopiero w kontekście takich fenomenów, które są nieopisywalne w konsekwentnym materializmie, bo są dla materii emergentne i to od qualiów począwszy - i że w związku z tym nie ma języka na opisanie fenomenu pod tytułem Pobiedonoscew.

Straszliwie manipulujesz przesuwając akcenty. Zobacz co napisałem w ostatnim zdaniu, i tam jest mowa wyłącznie o bytach, a nie o słowach i synonimach.

Zatem wskaż, gdzie zmanipulowałem i co? Napisałeś o „defnicji miłości”. Tymczasem nie ma czegoś takiego jak „definicja miłości”. To taki skrót myślony. Można mówić o „definicji słowa «miłość»”.

Manipulujesz, czepiając się słowa, nie zwracając uwagi na treść postu. Czyli nie ma o czym z Tobą dyskutować.

Emergencja albowiem zawsze (chyba?) wymusza inny sposób opisu. Dlatego też Benedyktowe ubezpodmiotowienie w "się myślało" jest usiłowaniem jałowym i kalekim, bez względu na pobudki.