Na pewno w sufizmie jest mowa o fanaa, czyli usunięciu 'ja' pozostając żywym... To nie chodzi o bycie obojętnym w znaczeniu nieczułym, ale o byciu obojętnym na namiętności, branie wszystkiego do siebie, przejmowanie się...

Believing jak czytasz dzieła mistyków/oświeconych to niezależnie od nurtu z którego się wywodzą czuć ze piszą o tym samym, a jeśli sam miałeś tego typu przeżycia, nawet jak dużo słabsze to widać to jeszcze bardziej...

Jedni mówią o zjednoczeniu z Bogiem, inni ze światem, inni o wszechogarniającej jedności - najprawdopodobniej to samo przeżycie, opisywane z punktu widzenia ludzi o różnych światopoglądach, zresztą ich zachowanie, efekty bywają podobne, wpadają w podobne pułapki i podobnie z nich wychodzą, lub nie... Każdy podkreśla rolę praktyki, ćwiczeń duchowych opartych na ćwiczeniu umysłu, koncentracji, uważności...

Nie wchodząc w szczegóły teologiczne - nie ma większej miłości, niż ta, gdy ktoś oddaje życie za przyjaciół swoich - Jezus tego dokonał ponosząc koszt wskazania innym jak żyć - Ja się po to narodziłem i po to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie..
Budda wydał jedynie wiele wskazań jak żyć, niemal pomijając najistotniejsze w życiu każdego człowieka - miłość.

W takim razie, może wskażesz czego nie pominął w swoim ubogim, jak twierdzisz, wskazaniu miłości?

Czego nie pominął, czy co pominął?

Odpowiedź na to pytanie zależy od wiary, którą wyznajemy. W opinii buddysty poszukiwanie zjednoczenia z jakimś osobowym Absolutem to złudzenie. W opinii chrześcijanina zaś nirwana to żaden szczyt, a dopiero coś w rodzaju pierwszego etapu na drodze do przebóstwienia.

Owszem, podkreślają. Obecnie najbardziej podkreśla je prawosławie. Ale nadal prawosławni nie twierdzą, że zbawienie można uzyskać bez łaski.

Ważniejsze jest jednak to, że istotą zbawienia jest zjednoczenie z osobowym Bogiem. I ten fakt jest uznawany tak przez kalwina, jak przez ortodoksa.

A to akurat jest nieprawda. A przynajmniej nieprawda we wszystkich „nurtach”.
W ogóle sobie nie wyobrażam, bo moja wiara zabrania mi wyobrażania sobie takich rzeczy.

Myślę, że jasno sprecyzowałem pytanie.

Gdybyś jasno postawił pytanie to niepotrzebne byłoby:

Jest dokładnie tak jak piszesz Irciu.
"By nie pragnąć bardziej zdrowia niż choroby, zaszczytów od pogardy" itp.

To też.

Jednak jest coś co powala na kolana - Rzeka
Sprzedaż wody z rzeki

Tego dnia mowa mistrza ograniczyła się do jednego enigmatycznego zadania.

Uśmiechnął się tylko ironicznie i rzekł:
- Całe moje działanie tutaj , to siedzenie na brzegu i sprzedawanie wody z rzeki.

I zakończył swoją mowę.

Sprzedawca ulokował się na brzegu rzeki i tysiące ludzi przychodziło do niego by kupić wodę. Powodzenie jego polegało na tym, że ci ludzie nie widzieli rzeki. Kiedy wreszcie ją zobaczyli wycofał się.

Kaznodzieja cieszył się ogromnym powodzeniem. Przychodziły do niego tłumy uczyć się mądrości. Kiedy uzyskali mądrość, przestali przychodzić na jego kazania. A kaznodzieja uśmiechał się zadowolony. Osiągnął swój cel, którym było usunięcie się tak prędko, jak tylko można, gdyż w głębi duszy wiedział, że dawał ludziom jedynie to, co już posiadali - aby tylko zechcieli otworzyć oczy i patrzeć.
"Jeśli Ja nie odejdę - powiedział Jezus swoim uczniom - nie przyjdzie do was Duch Święty"

Gdybyś przestał sprzedawać wodę z takim zaangażowaniem, ludzie mieliby więcej możliwości zobaczenia rzeki.

Anthony de Mello - "Śpiew ptaka"

Według tego, co udało mi się dowiedzieć, sceptycyzm jest jedną z przeszkód w osiągnięciu spokoju umysłu, co jest całkiem logiczne, skoro celem jest wyzbycie się własnego "ja", a sceptycyzm jest na nim oparty.
Pięć przeszkód na ścieżce duchowej, deformujących pojęcie rzeczywistości i uniemożliwiających osiągnięcie skupienia (nivarana): 1. pożądanie zmysłowe (kāma-cchanda), 2. zła wola (vyāpāda), 3. otępienie i ospałość (thina-middha), 4. niepokój i zmartwienie (uddhacca-kukkucca), 5. sceptycyzm i zwątpienie (vicikicchā).
https://mahajana.net/biblioteka/teksty/ ... -przeszkod


Jak definiujesz czułość?


Kwestia przyjętej perspektywy. Nie przekonują mnie tłumaczenia, że wyzbycie się przywiązań nie ma związku z obojętnością. Weźmy na ten przykład matkę, która ma dziecko. Co jej może zaoferować buddyzm w przypadku, gdy dziecko choruje na białaczkę?


Mogłabyś podać przykład człowieka, który dzieli się z drugim człowiekiem "pustką pełną miłości"?


Łączy się łatwiej, ponieważ masz luźny stosunek do pojęć i dryfujesz po powierzchni różnych systemów, nie angażując się zbytnio? Tutaj raczej nie chodzi o kwestionowanie podobieństw, ale o to, czy można buddyzm połączyć z wiarą chrześcijańską. Nie odpowiedziałaś na pytanie o kryterium, które miałoby być decydujące w przypadku, gdy dojdzie do kolizji poglądów buddyzmu i chrześcijaństwa.

Jezus i Budda to mistycy, natomiast buddyzm czy chrześcijaństwo to już mniej lub bardziej udane próby spłaszczenia wskazówek tych panów do dogmatów, wiar, religii. Często po śmierci danego mistyka/syna Bożego/osoby duchowej zbierają się niczym sępy różni kapłani i robią z tego biznes. Oczywiście prawie za każdym razem wypaczają przekaz mistyka, zniekształcają go i zamieniają w groteskę. Dlatego sam osobiście nie jestem wyznawcą żadnej religii, dla mnie to zabawa w piaskownicy

Jak to co? Jej dziecko zmieni się w piękną ropuche albo inny mech



Lubię czytać takie brednie. A co do Buddy, pokazałem iż był on raczej głupszy niż mądry, i jakoś nie widzę iż ktoś choćby spróbował podważyć to co napisałem

A przykładów wypaczenia nauk Jezusa raczej nie mamy co oczekiwać

Mam pytania
- skąd ta moda na buddyzm?
- co jest fajnego w medytacji?

Raczej Twoja interpretacja Buddy zamienia go w głupca. Tak można zrobić z każdym mistykiem. Natomiast człowiek średnio obeznany z nurtami mistycznymi wie o co biega. Pojęcia jak pustka, królestwo niebieskie nie przeszkadzają mu w zrozumieniu sedna. Nawet jak ktoś ze współczesnych nazwie ten " wymiar" coca colą.
Jezus na każdym kroku jest wypaczany. Jak można zredukować nauki o świadomości do nauk moralistycznych ? Potrafisz rozróżnić te dwie rzeczy sięgając po Nowy Testament i wymienić po 5 przykładów ?
Podkreślę, że obaj panowie to dla mnie raczej druga lub trzecia liga mistyki . Zwłaszcza, że ich nauki są niekompletne, urywane. bowiem zostały przekazywane w tradycji ustnej.

Pustka to nic innego jak bezforemność. nieuwarunkowane . Oczywiście współcześnie to słowo ma negatywne konotacje, dlatego ja bym się nim nie posługiwał. Wprowadza ono w błąd.

nie przywiązywanie się to kolejna technika na zaprzestanie monologu w głowie. My nigdy nie przywiązujemy się do rzeczywistości, tylko do myśli jakie o niej mamy. najpierw wyobrażamy sobie Boga, Budde, Jezusa, a potem następuje emocjonalne przywiązanie do tych obrazów mentalnych.
Warto wiec pamiętać, że najważniejsze wskazówki Buddy czy Jezusa dotyczą naszego wnętrza, a nie tego co mamy robić w świecie zewnętrznym !
dlatego lekceważenie choroby dziecka ( w stylu cynicznego- ja jestem nieprzywiązany) jest wypaczeniem nauk mistyków. To samo z jezusowym nadstawieniem policzka.

Moda na buddyzm, bo w świecie zapanowała moda na egocentryzm.
Wierzący w Chrystusa żyje wedle maksymy Przeszłość moją, o Panie polecam Twemu Miłosierdziu. Teraźniejszość moją polecam Twojej Miłości. A moją przyszłość oddaję w ręce Twojej Opatrzności.
Buddysta zaś jedynie sam we wrogim, złym świecie, wypracowuje swoją teraźniejszość i przyszłość.

Nie wydaje mi się. Buddyzm przecież promuje postawę miłosierdzia. A w chrześcijaństwie mamy coś takiego jak „egoizm soterologiczny”.

Moim zdaniem raczej chodzi o to, że ludzie powierzchownie znają wiarę chrześcijańską. I wydaje im się, że w buddyzm oferuje im coś, czego w chrześcijaństwie nie znajdą. Bo chrześcijaństwo zdaje im się „przaśne”, pozbawione elementu żywej wiary i mistycyzmu.

A gdzie są twoi przodkowie? Co się z nimi stało?

Widocznie użyłeś argumentów niepodważenia.

Opisywać komuś kto nie medytował, co jest fajnego w medytacji, to tak jak ze ślepcem rozmawiać o kolorach. Nie wiem jakich słów byś użył, jak barwnych opisów, on ich nie zobaczy. By dowiedzieć się „co jest fajnego w medytacji” zacznij medytować.