Według mnie pokora to złoty środek między pychą a samoponiżeniem, a Ty się motasz między dwoma skrajnościami. Jesteś inteligentna, dociekliwa... Twój wybór co z tym zrobisz.
Sądzisz że jest tylko A-ateizm, a B- KRK ? Ot tak odrzucasz praktycznie nieskończoną ilość innych opcji... tłumacząc się tym, że jesteś prostym człowiekiem, mimo że tak prostym że aż sama siebie nie rozumiesz, tak prostym, że dysponujesz większą ilością połączeń nerwowych niż gwiazd w znanym wszechświecie...

Islam - odrzucam po jakichś tam studiach
Inne niż Krk wyznania chrześcijańskie ( protestanckie )odrzucam z powodu braku kultu maryjnego
Prawosławie - nie znam się...ale coś mnie w nim zniechęca...
Religie wschodnie - za duża egzotyka
ŚJ-sekta
Bycie wolnym teistą - pisałam czemu odrzucam

Pewnie liście dużo brak do pełności -

Ps.Ja tam wolę gotowe rozwiązania, bycie częścią grupy...

To nie zostaje nic jak tylko życzyć radzenia sobie z wątpliwościami i nie zatracenia siebie, bo można być częścią grupy zachowując siebie albo się z nią utożsamiając bez refleksyjnie.
Przyjmować bezrefleksyjnie nie dasz rady, chyba że zaczniesz skrajnie ograniczać swój umysł - traktuj go jako dar od Boga, a nie przekleństwo.
Osobiście ludzi którzy świadomie wybrali katolicyzm, którzy mają swoje zdanie, po prostu cenię.
Każdy ma swoją drogę, no nie? Chwilami aż zazdroszczę tym którzy potrafią trzymać się wytyczonych szlaków, ale potem mi przechodzi i dalej lezę w chaszcze

A skąd u Ciebie @IrciaLilith pewność, że Bóg istnieje? - jak masz ochotę powiedzieć...

Pewności nie mam i mieć nie będę w jakiejkolwiek sprawie - nic na 0 ani na 100%.
Ważne jest też to kim jest dla mnie Bóg, ale aby móc o tym dyskutować ważne jest ustalenie Kim jesteś Ty, a co tylko masz/ czego doświadczasz. Dopóki tego nie ustalisz nie mam jak nawet próbować przedstawić tego jak naprawdę rozumiem/pojmuję/odczuwam/doświadczam Boga i zostaje mi powiedzieć, że to abstrakcyjny byt, rodzaj atraktora,choć bardziej byt osobowy niż bezosobowy, mimo że nie ma osobowości, to Podmiot nie przedmiot, rodzaj punktu jednoczącego Miłość, Prawdę, Moc, Piękno, Dobro , Wolność, że dosłownie jest Byciem/Istnieniem/Źródłem/Jednością.
Kolejną rzeczą jaką musi zrobić osoba, która chce pogadać o tym jak 'widzę' Boga to zdefiniowanie paru pojęć, bo wolę mówić językiem odbiorcy - może to dziwnie brzmi, ale tego uczy doświadczenie i nie chcę popełniać błędów poprzedników. Zresztą jak zakumasz kim jesteś i pomyślisz spokojnie kim w tym układzie jest Bóg to najprawdopodobniej żadne wyjaśnienia nie będą potrzebne.

Powiem tyle - negując Boga zaneguję też Siebie, witam w świecie advaita vedanty tak plus minus, choć o tym mówią też wszystkie inne religie, ale widać to dopiero jak się załapie kim się jest a co się tylko ma/doświadcza, ale odradzam, bo jak to zrobisz to nijak nie będziesz katoliczką a te 'dziwaki' które do tego doszły nie zamierzają raczej się jednoczyć, choć wymieniać informacje i owszem, wręcz bym powiedziała że działa rodzaj przyciągania, ale to nie temat na ten wątek.

A da się go lubić Wybacz moją praktyczność...Ja mam ostatnio taką obawę, że Bóg nie jest "fajny"...i to jest przerażająca wizja...to jest najgorsze co może być jeśli istnieje i nie jest "fajny"...

Trudno Go nie lubić, serio porównanie do dobrego ojca lub kochającej matki jest dobrą analogią i super wyjaśnia relacje, wręcz dla niektórych za dobrze i pewne wnioski mogą szokować i być nie do przyjęcia.

Czy jest fajny - zależy co rozumiesz pod pojęciem fajny? Jest Miłością, Dobrem, Mocą, Pięknem, Wolnością, Prawdą, a czy Prawda zawsze jest fajna? Nie ma Miłości, Mocy i Wolności bez odpowiedzialności...
Choć aby było fajnie potrzeba jakiś wyzwań, no nie? A za trudno nie jest, tylko czasem sami siebie sabotujemy za pomocą własnych umysłów, poglądów, osądów, a potem zwalamy to na Boga

No bo nie wiem jak podchodzić do tego numeru z pokemonem Pikachu...to nie było śmieszne...tak jak moment, w którym otwarłam Biblie na fragmencie "przeto Pan sprawi, że wyłysieją czaszki córek syjońskich, Pan obnaży ich skronie" jak łysiałam a prawie obcy człowiek się ulitował...i teraz jest opcja:
1.Boga nie ma a to wszystko przypadki...
2.Bóg jest i to dopuścił, co nie jest fajne...
3.Bóg jest i chciał mi przez to coś powiedzieć ...(jakoś ciężko mi przyjąć ta opcję)

Syn nie ponosi odpowiedzialności za winę swego ojca, ani ojciec - za winę swego syna. Sprawiedliwość sprawiedliwego jemu zostanie przypisana, występek zaś występnego na niego spadnie(Ez 18,20).....do zbawienia/potępienia każdy jedzie sam.

Ja mam inny problem w wierze, nie oczekuję prostego wyjaśnienia, ale nurtuje mnie - czemu wiele ludzi mądrych, szlachetnych kończy życie w młodości lub wieku średnim, a rzesze nienawistników, okrutników często dożywają późnej starości. Odpowiedź w rodzaju "Bóg daje im czas na nawrócenie" traci sens, bo iluż tacy ludzie zniszczyli, zmarnowali im życie.

Wychodzi na to, że ten Pikachu faktycznie coś mądrego powiedział

@Alus pewnie znasz ten fragment z Biblii, który odpowiada na Twoje pytanie...

ale znowuż kto nam nie zagwarantuje, że nie powstał on, bo ludzie jakoś chcieli sobie pogodzić istnienie Boga i niesprawiedliwość, którą widzieli...

Ale też nie są zwolnieni z odpowiedzialności: skoro postępuje źle, to co mi do tego?

Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy.

Czyli grzechy cudze (domowników) nas obciążają, gdy nie reagujemy.

A możecie mi napisać, komu lub w kogo tak naprawdę można wierzyć, jeśli nie Bogu?

@Teresse, prywatne objawienia lepiej zignorować, ponieważ jak sama zauważyłaś, zasadnym jest postawienie pytania o rozeznanie duchowe. To był sen, zatem mogły to być obrazy pochodzące z głębi struktur psychicznych, coś co kiedyś rozważałaś i ukazało Ci się w takiej postaci podczas snu.
Postać z bajek może tu być wskazówką, by nabrać dystansu do snu, bo widać, że bardzo się przejmujesz . Pisałaś o nawróceniu, prawdopodobnie nie zgłębiałaś się w temat, ale neofita potrzebuje czasu, aby uporządkować swój nowy system wartości, z tego powodu nieraz chce być świętszy od papieża i wszystkich świętych, jakich dotąd odnotowano w historii, a to może się przekładać na niezwykle silną motywację do podejmowania różnych zobowiązań, taki zalążek nowo narodzonego radykała .


Tak samo można zadać pytanie, dlaczego Jezus musiał tak młodo umrzeć. Bóg mógł odłożyć plany ukrzyżowania na 5, 10 czy 15 lat, a jednak tego nie zrobił. Apostołowie w większości zginęli męczeńską śmiercią, więc i tu można domniemywać, że nie było im dane dożyć wieku emerytalnego.
Zasadne jest jednak pytanie, czy proporcje średniej długości życia "złych" i "dobrych" rozkładają się różnie i można zaobserwować pewne tendencje, czy to raczej kwestia naszego przywiązania do ludzi o wielkim sercu i niemożność przejścia żałoby po nich. O ludziach z którymi było nam nie po drodze szybko zapominamy, nie wspominamy ich odwiedzając groby osób nam bliskich, więc może stąd wrażenie, że "źli" ludzie żyją dłużej? Ci nienawistnicy mogli być kiedyś dobrymi ludźmi, ale przez doświadczenia, które stały się ich udziałem, stali się zgorzkniali, co odbija się na ich relacjach ze światem zewnętrznym, dlatego należy im raczej współczuć niż zazdrościć długiego życia, gdyż niejako męczą się życiem na tym świecie zmagając się z negatywnymi uczuciami. Nie dla każdego perspektywa dożycia późnej starości jest czymś pożądanym, może to dla nich forma kary, a my się złościmy, że Bóg im pozwala tak długo żyć? Trudno oceniać jakość cudzego życia, gdy nie jest się w cudzej skórze.


W przypowieści o bogaczu i Łazarzu mamy ładną ilustrację niszczenia życia dobremu człowiekowi. Bogacz znacznie przyczynił się do zmarnowania życia Łazarza, jego imię nie zapisało się u Boga, Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych, a droga występnych zaginie”Ps 1, 1-6. W Bożej księdze zapisują się imiona sprawiedliwych, On otrze z ich oczu wszelką łzę, wynagrodzi im cierpienia zadawane przez innych za życia, natomiast krzywdziciele zdadzą sprawę przed Bogiem ze swych uczynków.
Trudno zrozumieć drogi Boga, ponieważ przeżywamy ból po stracie bliskiego nam człowieka, nie każdy będzie w stanie przejść wszystkie etapy żałoby po bliskim, wielu zatrzyma się na jednym z etapów z żalem do świata/Boga, że doszło do niewyobrażalnej tragedii. To jedno z najtrudniejszych doświadczeń człowieka, któremu trudno dostrzec owoce ludzkiego cierpienia, niesionego krzyża, tak jak w Wielki Piątek nie dostrzegano owoców męki Pańskiej. Czas może leczyć rany, ale nie musi.

Moje nawrócenie miało miejsce ponad 10 lat temu...i jak mam zignorować "prywatne objawienia" to muszę też od nowa znaleźć powody żeby się nawrócić albo raczej pozostać przy wierze...

Nie rozumiem też tego, ze niektórzy ludzie twierdzą, że Bóg jakoś do nich mówi - no więc robi to zapewne przez natchnienia wewnętrzne, głosy, sny itp. Ale przecież to mogą być złudzenia...Jak rozróżnić jedne od drugich?



Św. Tereska mówiła, że "słodko jest żyć w Karmelu, jeszcze słodziej w nim umierać" jak się cierpi to jest to pewna ulga...

Poddać się testowi posłuszeństwa. Święci doświadczający objawień, nie mieli problemu z pokornym poddaniem swych wizji rozeznaniu Kościoła. Spowiednicy takich osób bywali surowi, nieraz dawali im polecenia, które były dla nich niezrozumiałe, ale pokornie poddawali się ich poleceniom.

Czasem nie trzeba...jak treść "objawienia" się nie wypełnia to można tylko zakląć siarczyście i iść dalej

Pewnemu księdzu na spowiedzi powiedziałam, że cała moja relacja z Bogiem, która wydawało mi się że mam była może złudzeniem a on mi powiedział, że mam relację z Bogiem przez chrzest...

No cóż ciężko te wszystkie uniesienia tak wyrzucić do kosza i wrócić na ziemię...

Jakoś można, ale od razu pojawia się myśl a jak np. Szaweł z Tarsu odjechał tak jak ja?