No to w takim razie Bóg dopuszcza te wizje-ciekawe w takim razie po co, skoro to przeraża jego dzieci- innej opcji nie ma...

A po co Bóg dopuszcza choroby, katastrofy, wypadki - to też przeraża jego dzieci?
Lęk rodzi się w umyśle, bazowo istnieje emocja strachu mająca na celu zapewnić nam fizyczne przetrwanie - tak jest jego rola, niestety zamiast traktować go jako znak informacyjny od naszych pradawnych, wspólnych z innymi ssakami a nawet gadami i może jeszcze głębiej, części mózgu zaczynamy go obrabiać w zupełnie chory sposób. Na przykład zaczynamy się bać swoich własnych myśli, wyobrażeń, myśli i wyobrażeń przekazywanych przez innych, boimy się czegoś czego nie ma, co nam nie zagraża. Ja się piekła nie boję, uważam że to wymysł, bajka dla dzieci,a piekło budujemy sobie sami osobiście we własnych umysłach, jesteśmy więźniami własnych opinii, poglądów, wyobrażeń, iluzji - mi się znudziło, serio - jak coś mi nie pasuje to borę zabawki i idę do domu
Zresztą nawet katolicyzm mówi o piekle jako o stanie oddzielenia od Boga, traktując ogień i fizyczne cierpienie jako metaforę. Jak zrozumiesz kim jesteś Ty a kim Bóg i jak głęboka jest to więź zrozumiesz jaką katastrofą może być dla strumienia odcięcie od źródła...

Strach jest przyczyną wszelkiego zła na świecie, wszelkiego! Złodziej kradnie ze strachu, zbrodniarz zabija ze strachu, polityk kłamie ze strachu, bijesz dzieci ze strachu…. . Boją się ludzie nieświadomi, cokolwiek robisz, pamiętaj o jednej rzeczy: ze strachu nie będziesz wzrastała, zmniejszysz się i umrzesz.

Sama emocja strachu nie jest zła, problemem jest to jak jej nadużywa umysł i strach zamiast skłaniać do zdrowej ostrożności i rozwagi sprawia że ludzie krzywdzą siebie i inne istoty.

Długo uważałam strach za zły, ale po pewnej psychodelicznej przygodzie zrozumiałam że to nie sam strach jest zły ( strach jako emocja), ale to że nie jest oswojony i dodany do odwagi jako bezpiecznik chroniący przed brawurą - to jego rola, nic więcej - strach nie może dominować, bo to blokuje wszelki wzrost.
Tylko według mnie czymś innym są emocje, uczucia i wartości.
Strach na poziomie emocji jest przeciwieństwem ciekawości , która bez komponentu ostrożności ( odwaga +strach = zdrowa ostrożność, działanie ale z rozwagą)
Strach na poziomie uczuć - czyli odczuć jakie mamy względem kogoś jest szkodliwy i jest źródłem zła, można kogoś traktować z ostrożnością, wiedzieć że jest niebezpieczny ,ale to nie powód aby się go bać, strach blokuje i paraliżuje, nakręca układ kat- ofiara.
Na poziomie idei, wartości strach to przeciwieństwo Miłości.

Wzbudzanie w kimś strachu jest znęcaniem się, przemocą, a przed przemocą powinno się bronić ofiary - dlatego Hitchens atakował religie, bo zauważył jak bardzo opierają się na wzbudzaniu strachu, poczucia winy, wstydu...

Wyciągasz wnioski na podstawie psychodelicznych przygód? Jak to wyglądało?

Po to są przecież

Myślisz ? Mówię jako osoba "porwana do trzeciego nieba" ?

Mam na myśli, że ludzie, którzy przyjrzeli mu się najdokładniej, żydowski Sanhedryn, myśleli, że jego stwierdzenia (bycia Mesjaszem-Teresse) nie są prawdziwe, więc pamiętaj jeśli twierdzisz cokolwiek na podstawie świadków naocznych, ci, którzy na pewno wiemy, że tam byli myśleli, że on jest fałszywy...

http://hitchensdebates.blogspot.com/2010/07/hitchens-vs-craig-biola-university.html

Szczegóły sobie daruję- generalnie psychodeliczne przygody to spotkanie z samym sobą, z własnym umysłem, podświadomością, oczywiście trzeba być ostrożnym z wyciąganiem wniosków. Osobiście akceptuję tylko co co na trzeźwo nadal ma sens, czyli nie wierzę w labirynt z bestiami, które musiałam pokonać/oswoić, ale w metaforyczny sens tej przygody. Psychodeliczne obrazy to metafory, ważne aby zakumać co symbolizują, tak samo wiele snów ma sens jako metafora, choć niektóre oczywiście są dosłowne- np. jak śnisz że uprawiasz seks to raczej chodzi o seks

Właśnie sobie przeglądam psalmy...a tam:

Co jest ostrzeżeniem dla tych, którzy żyją snując sprzeczne z bożą wolą plany. A nie zachętą do tego, by rozpaczać.

Sorry, ale to bzdura. Im mniej strachu, tym skuteczniejszy złodziej.

Myślę, że tu chodzi nie o "skuteczność złodzieja", lecz o to co powoduje, że jest złodziejem, co powoduje, że kradnie.

No to chciwość a nie strach.

Chciwość w ujęciu innowacyjnym, albowiem złodziej akceptuje "cel społeczny", którym w naszym coraz nikczemniejszym świecie jest żądza pieniądza, ale nie akceptuje ogólnie akceptowalnych środków do osiągnięcia tego celu, więc nie zaczyna ciężko pracować, tylko kradnie.

Co to ma, niby, ze strachem wspólnego?

A chciwość, nie jest powodowana strachem?

A brak chęci do ciężkiej pracy, nie jest powodowany strachem, tak samo jak i praca ponad siły?