"Cieszę się bardzo, że Bóg ojciec zesłał swojego Syna na ten świat. Jak ja się cieszę." (HenrykK)

Najkrócej rzecz ujmując, trwając w wierze w Syna Bożego i przyjmując łaskę za łaską.
A o sprawowaniu/zabieganiu o mowa jest w Flp.2,12

A ile jest tych łask? Bo ja wiem, że jest łaska uświęcająca i uczynkowa. Łaskę tracimy przez grzech, ale ją odzyskujemy w sakramencie pokuty i pojednania. Jest to jednak wciąż ta sama łaska, a nie któraś z kolei.

Jak ja uwielbiam taką nowomowę!!! Może ktoś się nabierze i pomyśli: ooo, co za facet! Jakiego mądrego języka uzywa, zatem musi głosić samą prawdę! Nie rozumiem o czym mówi, a to znaczy, żem glupi, a on mnie oświeca!
Czym innym jest sprawowanie, a czym innym zabieganie.
sprawować
1. «spełniać obowiązki, wykonywać zadania wynikające z zajmowanego stanowiska, wykonywanego zawodu itp.»
2. «pełnić jakąś funkcję, wykonywać coś»
https://sjp.pwn.pl/sjp/sprawowac;2523375.html
zabiec, zabiegnąć — zabiegać
1. «biegnąc, dotrzeć gdzieś»
2. zabiegać «czynić starania, aby coś osiągnąć lub pozyskać kogoś»
zabieganie «załatwianie w pośpiechu wielu spraw naraz»
https://sjp.pwn.pl/szukaj/zabiega%C4%87.html
Jak widzisz słowa zabiegać nie można zamienić słowem sprawować i dlatego pytałam, gdzie w Biblii jest o sprawowaniu zbawienia, bo gdzie jest o zabieganiu o zbawienie - wiem.

To dobrze, że sprawowanie jest czym innym niż zabieganie. Dobrze, że Ty sama to stwierdzasz. Zgadzam się z Tobą, że nazwanie sprawowania zabieganiem to coś w rodzaju nowomowy.Niepotrzebnie chciałem pójść na kompromis i dostało mi się
Ponieważ jednak Słowo Boże (chociażby w liście do Efezjan) mówi o zbawieniu jako o fakcie, a zabieganie dotyczy czegoś, co jeszcze faktem nie jest, no to sama oceń prawidłowość tłumaczenia Flp.2,12 w BT, sprawdzając przy okazji znaczenie słowa 'katergazesthe'.

No to wyjaśnij mi na czym owo sprawowanie zbawienia polega.

Jeszcze raz się zapytam, bo naprawdę nie potrafię sobie tego wytłumaczyć na czym polega zbawienie za sprawą Jezusa Chrystusa. Gdyby Bóg nie zrodził Jezusa to i tak każdy miałby duszę nieśmiertelną czyli miałby zapewnione życie wieczne z tym, że nie wszyscy w Niebie, niektórzy w piekle niektórzy dopiero po przejściu czyścca. Czyli co tak naprawdę dało zbawienie? Nie widzę tu żadnych profitów dla zwykłego człowieka.

Skoro masz w Biblii opis wygnania ludzi z raju po pierwszym grzechu, to ktoś musiał otworzyć na powrót wrota raju.

Po pierwsze, zbawienie jest szerokim pojęciem i nie dotyczy tylko kwestii nieśmiertelności duszy. Po drugie, twierdzenie ze po upadku w grzech ludzie nadal posiadali nieśmiertelną duszę nie pochodzi z Biblii. Po trzecie, dzieki ofierze Jezusa każdy, kto w Niego uwierzy zyskuje formalnie nieśmiertelność (jako jeden z aspektów życia wiecznego), przy czym w sensie doświadczalnym uzyska ją dopiero przy zmartwychwstaniu, w dzień powtórnego przyjścia Pana, kiedy to nastąpi pełnia odkupienia. Natomiast ci, którzy odrzucą zbawienie w Jezusie Chrystusie, zostaną wzbudzeni jedynie na sąd i oczywiście o żadnej nieśmiertelności mowy być nie może.

Aha, czyli przed Jezusem ludzie nie posiadali w ogóle duszy, a tym bardziej nieśmiertelnej.
To albo człowiek ma miał i będzie zawsze miał duszę nieśmiertelną albo w ogóle nigdy jej nie było. O tym świadczy pewna prosta logika.
To się wszystko kupy nie trzyma. Ja wymiękam w tym momencie.

[quote="Wybawiony] Po drugie, twierdzenie ze po upadku w grzech ludzie nadal posiadali nieśmiertelną duszę nie pochodzi z Biblii. [/quote]
Gdyby to była prawda to modlitwa Judy i jego wojska (2 Mch 12,43-45) byłaby pozbawiona zupełnego sensu.



I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego (Mt 25,46).

Według tego co pisze wybawiony w tej chwili jeżeli umieram to jestem w gronie osób oczekujących na życie wieczne. I jak to się ma do duszy nieśmiertelnej? Albo człowiek od zawsze miał duszę nieśmiertelną albo w ogóle jej nie ma, wtedy trzeba liczyć na zmartwychwstanie ciał.
Po śmierci cielesnej dusza odłącza się od ciała i idzie na sąd szczegółowy gdzie Bóg Ojciec odpowiednio do zasług kieruje człowieka do Piekła, Czyścca albo do Nieba.

Czy nie rozumiecie tego, że człowiek popełnia zarówno dobre, jak i złe uczynki w ciele, zatem w ciele musi być sądzony?
Zrozumcie też, że o duszy można mówić jedynie w kontekście całego człowieka. Tak więc przed upadkiem człowiek był nieśmiertelną duszą żyjącą, a od upadku aż po zmartwychwstanie jest w praktycznym wymiarze śmiertelną duszą żyjącą.

Aha czyli jak dzisiaj dajmy na to umieram to po prostu mnie nie ma, nie istnieje?

Zgodnie z Pismem, kiedy umrzesz to jesteś martwy i nic nie możesz już zrobić. Nie rozumiem jednak skąd pomysł, że przestaniesz istnieć? Przecież nieistniejący człowiek nie mógłby zostać wzbudzony z martwych.

To proste, umiera moje ciało a jeżeli duszy nie ma to i nie ma.
Akurat parę dni temu był u mnie w domu ksiądz po kolędzie i zapytałem go czy dusza istnieje, odpowiedział, że tak. Bardziej wierzę jemu niż Tobie.