A to niby dlaczego? Przecież napisane jest, że to z powodu wiary w zmartwychwstanie, a nie wiary w nieśmiertelną duszę przed zmartwychwstaniem.

Powiadasz "w ciele ma być sądzony", to wyjaśnij o jakim ciele mówił Jezus w przypowieści o bogaczu i Łazarzu?

To przypowieść - metafora, alegoria.

Polecam dwudziesty rozdział Apokalipsy, szczególnie wersety od 11-tego do 15-tego.

Przypowieść nawiązuje zawsze do realiów życia z Bogiem.
To też przypowieść?:
„Chcielibyśmy raczej opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana” (2Kor 5, 7)

Biblia to gatunkowy synkretyzm. Nie wszystkie fragmenty Ewangelii są biografią, a i nie wszystkie są metaforą. Bo Ewangelie są biografią, znajdują się tam przypowieści, mowy, kazania...

Jak najbardziej przypowieść nawiązuje do realiów życia z Bogiem. Z tym, że przypowieść nie może być odczytywana dosłownie. Odczytaj dosłownie: "jeśli oko byłoby Ci powodem do grzechu, to je odrzuć"...

Odrzuć nie znaczy wyłup sobie oko.
Przypowieści Jezusa odnoszą się do realiów, dlaczego zatem ta o bogaczu i Łazarzu ma być wyjątkiem.

Chcesz powiedzieć, że Łazarz i bogacz są prawdziwymi, realnymi postaciami?

"odetnij sobie rękę" nie oznacza tego, że mamy sobie odciąć ręki?

"Lepiej jest dla ciebie wejść do życia ułomnym lub chromym, niż z dwiema rękami lub dwiema nogami być wrzuconym w ogień wieczny"

Powymieniałbym się z Tobą jeszcze kilkoma cytatami ewangelicznymi, ale szanuję Boże Słowo, więc nie będę używał go bez powodu.

Oczywiście, że Jezus nie nawoływał do okaleczania się, ale do nie wyciągania ręki po nie swoje, albo inne zło dokonywane rękoma.
Księga Rodzaju (2,7) wyraźnie precyzuje, że Bóg jedynie w człowieka tchnął życie, czyli duszę nieśmiertelną.

To, że Bóg "tchnął w człowieka", dzięki czemu człowiek ożył, to jeszcze nie dowód na to, że Bóg nie zrobił tego ze zwierzętami. W innych miejscach Stary Testament używa tego samego słowa na istoty żywe i na duszę nieśmiertelną. Nie wiem, czy Stary Testament w ogóle akcentuje nieśmiertelność duszy. Dopiero Nowy Testament stwierdza jednoznacznie to, że dusze są nieśmiertelne i że będę w konkretnych miejscach. W ST dusze przebywają w bliżej nieokreślonym Szeolu, śpią, są w pamięci Boga...

Nie chcę się wymądrzać - tak po prostu to widzę. W końcu kultura semicka też dojrzewała w sformułowaniu prawd objawionych.

Chyba nie przez przypadek znajduje się w Biblii informacja o tchnieniu życia i stworzeniu człowieka na obraz Boży go stworzył, czyli nieśmiertelną duszą.

Nie, nie przez przypadek.

Ja jednak wolę trzymać się tego, że dopóki człowiek posiada śmiertelne ciało dopóty nie może być nieśmiertelną duszą. Tchnienie życia to duch. Wiedział o tym Jezus,(trudno żeby tego nie wiedział), kiedy tuż przed śmiercią powiedzial: "Ojcze, w ręce twoje powierzam ducha mego".

I do dobrego łotra - "Zaprawdę, powiadam ci: dziś ze Mną będziesz w raju".
Apostoł zaś - "A jak postanowiono ludziom, raz umrzeć, a potem sąd" (Hbr 9,27).