Jeśli chcesz ze mną dyskutować o moich poglądach na duszę to wypadałoby zapytać jak definiuję duszę, bo jest odmienna od katolickiej...
Dla mnie oczywiście, że dusza może egzystować bez ciała, a co ważniejsze umysł jest dla mnie funcją mózgu.
Ciało oraz umysł są doświadczane przez duszę, są jej narzędziami, które dusza zmienia po fizycznej śmierci ciała jeśli nadal potrzebuje tego typu doświadczeń.

Nie mam pojęcia jak rozumiesz piekło.Z tego co wiem wierzysz nie tylko w nieśmiertelność duszy, ale także w zmartwychwstanie ciała i wszystko zależy od tego co dla Ciebie oznacza piekło i co ma tam być. Ja tego problemu nie mam, bo nie wierzę w jakikolwiek sąd po śmierci choć w praktyce wychodzi na to samo, bo dusza 'osądzi się' sama i może wyjść to gorzej niż osąd przez dobrego Boga...

Ja nie mam jak się wypowiadać na temat grzeszenia, bo jest to dla mnie pojęcie z religii, której nie wyznaję.
Dla mnie analogiem grzechu jest krzywdzenie, będące wynikiem niewiedzy.

Quinque- osoby pomyliłeś. To ja w to nie wierzę, Małgosia jest katoliczką i to z tego co wiem w każdym aspekcie do jakiego doszlimy w wątku na ten temat, czyli oczywistym jest, że wierzy i to co piszesz to zwykłe oszczerstwo.

Skoro, nie wierzysz we współczesną naukę to bądź konsekwentny i przestań korzystać z owoców nauki, np z internetu. Uznajmy, że książki to wynik dawnej nauki, którą uznajesz, więc będziesz miał co robić.


To czym ( z czego?) jest dusza i jak to co powstaje w mózgu jest w niej wyryte?
Porównanie do ubrania jest mi bliskie

1. Poproszę zatem o twoją definicję duszy.

2. Ponieważ Jezus, mówiąc o piekle, mówił o Gehennie, czyli miejscu palenia zwłok złoczyńców i różnych odpadów
a Apokalipsa mówi o jeziorze ognia, to trudno byłoby mi rozumieć piekło inaczej, jak miejsce unicestwienia bezbożnych. Gdyby śmierci doznało tylko ciało, to winowajczyni, czyli dusza nie poniosłaby zapowiedzianej kary.

1. To co doświadcza umysłu oraz za pomocą umysłu, to co jest niezależne od czasu i przestrzeni. Co z perspektywy znanej tobie czasoprzestrzenii jest wieczne i nieskończone. To co jest dosłownie na obraz i podobieństwo Boga, który jest dosłownie wszystkim czyli także niczym ( tego zapewnie nie ogarniasz i rozważasz jak bardzo bredzę ).
Analogiem grzechu pierworodnego jest niewiedza oraz pragnienie poznania dobra i zła, czyli kolejnej 'osi'.
Uważam, że jestem duszą/atmanem bawiącą się w kreacji Boga, jestem Jego cząstką, jakby nasionem... ciało to mój awatar w grze, tak samo jak umysł i zależy mi aby swoje ego, czyli narzędzie zachować i zabrać na kolejny poziom.
Aby to było możliwe, ego-poczucie ja oraz tożsamość musi abdykować, załapać, że jest narzędziem...
Jeśli utożsamiasz się ze swoimi myślami, osobowością, poglądami itd to gdy ktoś mówi, że to tylko narzędzia może pojawić się opór i dyskomfort, choć Tobie powinno to pójść łatwo, bo potrafisz poddać się Jezusowi, Bogu.
Gdy zrozumiesz kim jesteś wszystko stanie się jasne.
Na razie obstawiam, że to co piszę zostanie uznane za totalne brednie... choć lubię się mylić

2. Chodzi o unicestwienie duszy, ciała czy umysłu? Unicestwiona ma być dusza czy ego-'ja'- tożsamość?

3. Jak rozumiesz relacje ciało-umysł- świadomość-dusza?

A zarzucasz mi że wierzę w to co przez tysiące lat do wiary przekazywał Kościół Katolicki. Ponadto nazywasz tę wiarę ciemnotą

Nie kłam. Odniosłam się do Twojej wypowiedzi, że brzydzisz się nauką.

Ja nie postrzegam duszy. Dusza jest jakimś sztucznym tworem. To, co rzeczywiście jest i się wydarza, to zjawiska. Różnorakie zjawiska, zwykle przypisywane sferze tzw. podmiotowej. Niby warunkiem tych zjawisk jest podmiot, ale ściślej rzecz biorąc nie można w niczym zidentyfikować tego podmiotu. Jest tylko przebieg zdarzeń, przebieg przeżyć. Gros tych przeżyć to zjawiska tzw. świata zewnętrznego. Ale też ściślej biorąc nie można wyróżnić świata zewnętrznego, bo wszystko jest jednym.

Gdyby dusza istniała, to po śmierci ciała powinna nadal czegoś doświadczać - ale czego? Przecież bez ciała nie miałaby zmysłów żeby doświadczać tzw. świata zewnętrznego. Świat zewnętrzny i podmiot stanowią więc ścisłą jedność, i tworzą strumień zjawisk, gdzie - jeżeli się tylko bliżej przyjrzeć - nie ma podziału na podmiot i przedmiot.

Dlatego biblijne określenie człowieka jako 'duszy żyjącej' ma sens i wówczas oczywiste staje się to, że po śmierci ciała taka dusza nie może niczego doświadczać.

Swołocz, oczywicie że dusza bez fizycznego ciała nie może doświadczać fizycznego świata.

Zauważ, że dla mnie dusza/atman jest tożsama z Brahmanem. Jak to przemyślisz to zauważysz, że nie ma sprzeczności w tym co napisałam z tym co napisałeś.
Istnienie lub nie istnienie duszy jest uzależnione od punktu widzenia.

Wybawiony wierzy w duszę, do tego aktualnie doświadczamy za pomocą ciała i umysłu.
Istotne jest więc zrozumienie kto z czym się utożsamia i jak co definiuje.

Wybawiony, potrafisz swoimi słowami napisać czym/kim Twoim zdaniem jest dusza i jakie ma cechy. Szczególnie o tą nieśmiertelność mi chodzi.

Dusza jest nieśmiertelna, tzn nigdy nie zakończy swojego istnienia, jedyną osobą, która mogła by zakończyć istnienie duszy jest Bóg Ojciec ale nie jest On idiotą i nigdy tego nie uczyni wobec nikogo.

Jeszcze raz zapytam : czy po śmierci ciała dusza cokolwiek może?

Ircia,

Nigdy nie stwierdziłem, że dusza jest nieśmiertelna, ale jeśli po śmierci ciała nie może niczego doświadczać ani też do niczego dążyć, to jestem nawet gotów uznać, że jest nieśmiertelna

Wybawiony- a jakie cechy ma dusza? Bo to jest kluczowe, jak doczytasz co o tym piszą teolodzy to wychodzi na to, że może całkiem sporo... aby było zabawniej ja większość tych cech przypisuję umysłowi a i tak dla duszy sporo zostaje...

Najkrócej, posiada ona zdolność myślenia, odczuwania i decydowania. Wymaga istnienia zdrowego ciała, zwłaszcza mózgu, ożywionego duchem. Zatem człowiek to dusza żyjąca posiadająca ciało ożywione duchem. Prościej chyba się nie da.

Jeśli to dusza posiada zdolność myślenia a nie umysł, to powinna być zdolna do myślenia i bez ciała. Nie będzie do twgo zdolna gdy nie posiada sama w sobie takiej zdolności a tylko korzysta z możluwości mózgu.

Jeśli może decydować to na jakich podstawach, co jest przyczyną do podjęcia takiej a nie innej decyzji. O czym decyduje dusza? Poproszę o kilka przykładów.

Wymaga zdrowego mózgu? A jak mózg jest chory to co się dzieje z duszą?

Chyba się nie rozumiemy. Ja nie traktuję duszy jako oddzielnego elementu składowego człowieka, który na dodatek może funkcjonować samoistnie jako...człowiek bez ciała
Wyróżniam duszę tylko umownie, jako to, co stanowi o istocie człowieka. Bój toczy się przede wszystkim o zbawienie duszy, czyli tej sfery człowieka, która decyduje o tym kim człowiek jest, jak jest postrzegany przez innych, no i jak jest oceniany przez Boga.

To jak rozumiesz zdanie: Dusza ludzka jest nieśmiertelna?
Dla Ciebie dusza nie może istnieć bez ciała?

To co Twoim zdaniem decyduje o tym kim jesteś?
Twoje wspomnienia? Poglądy? Myśli? Pragnienia? Decyzje? Potrzeby? Doznania? To z czym się utożsamiasz?

Przecież to wszystko zmienia się z każdą sekundą i jest zależne od wielu czynników?

To co nazywasz duszą to tylko pewne arbitralnie wydzielone funkcje umysłu... Czyli gdy Twój mózg ulegnie uszkodzeniu to się drastycznie zmieni... Definiując duszę tak jak to robisz doprowadzasz do sytuacji w której pewne substancje chemiczne mogą znacząco wpływać na duszę.

Nie twierdzę, że moje pojmowanie duszy jest lepsze, toczę tą dyskusję właśnie licząc na krytykę i wykazanie luk w mojej koncepcji.

Liczę, że dojdziemy do wniosku czy i jeśli tak to co daje niegrzeszenie na poziomach:
-ciała
-umysłu
-duszy
Tylko na razie wychodzi mi na to, że to co dla mnie jest funkcjami umysłowymi Ty nazywasz duszą.