Nikt z ludzi nie wie jak skończy ateista.
"Ja jestem drogą, prawdą i życiem - tylko zabawieni obcujący z Chrystusem zachowają życie.

Alus - co oznacza życie w perspektywie życia po śmierci, bo definicja biogiczna jest absurdalna w tym kontekście, prawda?

W prefacji pogrzebowej kapłani modlą się Albowiem życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia sie ale sie nie kończy i gdy rozpadnie sie dom doczesnej pielgrzymki znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie".
Definicja biologiczna życia nie ujmuje aspektu nieśmiertelności duszy.

Bo widocznie kiedyś karą za grzechy była śmierć, ale dzięki Bożemu miłosierdziu zyskaliśmy nieśmiertelność. A jak z niej korzystamy to już zależy od nas i naszej wolnej woli.

Dlaczego sofistyka? Kto powiedział, że śmierć ma oznaczać nieistnienie?

Jeżeli Stary Testament głosi, że karą za grzech jest śmierć, to pewnie ma na myśli całkowitą śmierć (nieistnienie). Gdyby bowiem przez śmierć rozumiał przejście do dalszego życia, to nie miałoby to charakteru kary, gdyż także dobry człowiek przechodziłby do dalszego życia. Autor biblijny nie precyzuje, co ma nastąpić po śmierci (czy jakieś cierpienie dla grzesznika), więc jeśli zatrzymuje się na słowie "śmierć", znaczy to, że chodzi po prostu o śmierć.

Świadczy o tym także to, że w okresie powstania tego ustępu biblijnego u Żydów nie było jeszcze wykształconej koncepcji życia pośmiertnego i kary pośmiertnej.

Dlaczego? Skąd taki wniosek? I które słowa masz na myśli? "Karą za grzech jest śmierć" to jest cytat który kojarzę ze św. Pawła, ale możliwe że on cytował ST. Tylko że nie kojarzę odpowiedniego fragmentu.

Może chodzić o coś jeszcze innego. Śmierć w znaczeniu odcięcie od żywotności, radości, światła, itp.

Czyli o co? Co to jest "po prostu śmierć"?

Nie było Hadesu? A skąd spory między faryzeuszami i saduceuszami?

Cytat jest ze św. Pawła, ale Paweł nawiązuje do poglądów proroka Ezechiela - o tym, że owocem grzechu jest śmierć.

Nie wiem, czy w czasach Ezechiela były już koncepcje Szeolu. Ale nawet jeśli, to Szeol to nie kara pośmiertna i nagroda pośmiertna, tylko kraina cieni.

Spory między faryzeuszami a saduceuszami to późniejsza historia.

Po prostu śmierć - czyli koniec egzystencji. Jeśli tekst biblijny jasno i wyraźnie stanowi o śmierci (w przeciwieństwie do życia), to nie ma co filozofować, tylko przyjąć ten wyraźny przekaz.

Ogólnie Szeol czy Hades a popularna wizja piekła to zupełnie różne sprawy... Warto jeszcze porównać z koncepcjami wyznawców zaratusztry...

Nie bardzo rozumie co tutaj mówisz? Ludzie zabijali ludzi za ich grzechy? a później się to zmieniło?
Przecież kwestia kary za grzechy, tyczy się tego co będzie się z ludźmi działo po sądzie ostatecznym, nie rozumiem z jakiej przyczyny wymyślasz coś takiego że w dawnych czasach, w jednym fragmencie zabijano za grzechy, a w drugim fragmencie Biblii, za grzechy było wieczne piekło.



Bo śmierć, to ustanie wszystkich funkcji życiowych, i to właśnie jest nieistnienie.



Skoro w Biblii pisze "śmierć" to chodzi o śmierć, po co na siłe wciskać tutaj Szeol czy Hades?
Czyżby źle przetłumaczono Biblie?



Ty wiesz co oznacza słowo "śmierć"?

Dlaczego mówisz, że śmierć to koniec egzystencji?

Życie - żywotność, radość, światłość. Śmierć - samotność, ciemność, deprywacja, brak aktywności.

Przy takim ujęciu również mamy pewne przeciwieństwo między życiem i śmiercią...

[quote="Robek"Nie bardzo rozumie co tutaj mówisz? Ludzie zabijali ludzi za ich grzechy? a później się to zmieniło?[/quote] Mówię o tym, że ludzie przez grzech pierworodny stali się śmiertelni. Śmiertelność stała się zapłatą za grzech.

A dlaczego przyjmujesz akurat taką definicję?

A Biblia nie mówi o krainie umarłych?

Nie bardzo. Kojarzy mi się z jakimś końcem, stratą, deprywacją.

Skąd żeś wziął te definicje? z Biblii?
No i jak w stanie śmierci można odczuwać samotność? przecież wtedy świadomość nie istnieje, więc co niby tą samotność odczuwa?




Bo to jedyna możliwa.



Raz mówi o krainie umarłych, raz mówi o śmierci.



Śmierć to taki stan w którym sie znajdowałeś, przed pojawieniem sie na tym świecie, tak jak odczuwałeś dziewiętnasty wiek, tak samo będziesz odczuwał wiek dwudziesty drugi.

Już wytłumaczyłem. W czasach Ezechiela nie było jeszcze koncepcji życia po śmierci, więc wnoszę, że kiedy Ezechiel mówi o śmierci jako skutku grzechu (i życiu jako efekcie sprawiedliwości), to mówi po prostu o życiu i śmierci, w zwykłym znaczeniu.


Zgadza się, ale to jest metaforyczne, poetyckie pojęcie śmierci. Wydaje mi się, że Ezechiel nie miał jego na myśli. Ale oczywiście mogę się mylić. Wydaje mi się, że takie metaforyczne ujęcie śmierci pojawiło się wtedy, kiedy istniała już koncepcja życia pozagrobowego i koncepcja wiecznego potępienia, a jednocześnie w Starym Testamencie pozostały wzmianki o śmierci jako karze za grzech. Trzeba było jakoś te dwie koncepcje pogodzić i stąd poetyckie ujęcie pojęcia "śmierć".

Mamy tu zupełnie odrębne zestawy pojęć:
A - życie i śmierć biogiczna, fizyczna - poziom ciała
B- życie i śmierć umysłowa w tym uczuciowa, tu można być martwym za życia... - poziom umysłu, ego, osobowości. Tu aby zachować życie wieczne trzeba w pewnym sensie umrzeć, chodzi dokładniej o śmierć prymatu ego ( nie o śmierć uczyciową!), o koniec utożsamiania się ze swoimi narzędziami, które potem paradoksalnie będzie można zachować, ale jako narzędzia.
C - życie i śmierć duchowa. Uwaga, katolicyzm zakłada nieśmiertelność duszy, inne religie zasadniczo tak samo.

To serio nie jest trudne do pojęcia, gdy się uwzględni odrębność tych poziomów i ustali kiedy mowa o którym...

To Biblia nie przedstawia tego, w jaki sposób będzie wyglądało życie pozagrobowe? jedynie przedstawia ówczesne koncepcje życia po śmierci?



To sprawiedliwi ludzie nie umierają?

Z kontekstu i z wnętrza.

A dlaczego twierdzisz, że śmierć oznacza brak świadomości?

A to niby dlaczego? Ja przedstawiłem inną możliwą

Widocznie to to samo

Nie pamiętam więc nie wiem czy to prawda

A jakie jest "zwykłe" znaczenie? Kto ustala jakie znaczenie jest "zwykłe" i na jakiej podstawie?

Co jest rzeczywistym przeciwieństwem śmierci w Twoim znaczeniu: życie czy narodziny?
Jeśli śmierć to koniec egzystencji, to przeciwieństwem powinny być narodziny, czyli jej początek, czyż nie?

A pamiętasz przypowieść o synu marnotrawnym? "Był umarły a znów ożył"

Śmiertelność ciała jest wynikiem zakłócenia harmonii na skutek grzechu. Początkowo to zakłócenie sprawiło, że ludzie żyli "tylko" np. 800 lat. Kolejne grzechy dalej skracały czas życia.