Pamiętasz swoje poprzednie wcielenie?



No i co z tego?



Mam wrażenie jakby to co mówisz, nie miało żadnego sensu.
To ksiądz Popiełuszko który zmarł wcześniej, nie był sprawiedliwy? był grzesznikiem?
Bo przecież jakby był sprawiedliwy, to by dożył późnej starości.

A nawet jeśli to jakie to ma znaczenie, skoro i tak nie uwierzysz, bo niby jak to Ci udowodnić? Jakiekolwiek szczegóły podam to jeśli są weryfikowane uznasz, że właśnie wiem to ze źródła z którego skorzystałeś

Tyle z tego, że czas jest tak samo realny jak przestrzeń... czy też tak samo iluzoryczny jak kto woli

Zgadzam się co do braku korelacji między wczesnym zgonem i niesprawiedliwością, bo tak się składa, że wiele noworodków umiera a wielu zbrodniarzy dożywa w dobrym zdrowiu i szczęściu późnej starości.
Aby mieć nadzieję na sprawiedliwość wobec takiej sytuacji powstały koncepcje nagrody i kary po śmierci.

Twoja świadomość przewędrowała z poprzedniego wcielenia do następnego, i zaraz po urodzeniu mogłaś już mówić, w końcu nauczyłaś sie mówić w poprzednim wcieleniu, więc w tym już nie było na to potrzeby. czy może bierzesz jakieś leki? odwiedzasz co jakiś czas lekarza, który przepisuje ci odpowiednie tabletki?

Robek, to nie miejsce abym miała tłumaczyć co reinkarnuje i dlaczego nawet jeśli ma się pewne wspomnienia to i tak nie ma się umiejętności. Wiara w reinkarnację to nie choroba psychiczna, bo wówczas każdą religię należałoby traktować jako chorobę- tak jak chińczycy islam.
Chociaż tak na serio fanatyzm religijny i ogolnie fanatyzm moim zdaniem jest chorobą i to niestety zakaźną.

Wracając do wątku: jest tu ktoś kto serio zna, rozumie, zgadza się i stara wprowadzać w życie całą naukę Kościoła?

Nie to co ja mówię, ale najwyżej to co mówi Ezechiel.

Skoro świadomość umrze to już jest koniec, i żadne nie wiadomo jakie reinkarnacje, tutaj nic nie pomogą, bo materia też idzie dalej, i co mi z tego że za 1000 lat atomy z których się składam, staną się częścią jakiegoś innego człowieka? co mi to dało?



Objawy całkiem podobne.



Chrześcijaństwo to zupełnie co innego niż reinkarnacja, nawet nie mam siły dziesiątek czy tam setek różnić, tutaj przedstawiać.



Sam widzisz, bo jeśli w Biblii słowo "śmierć" ma zupełnie inne znaczenie niż w dzisiejszych czasach sie przyjmuje, to trudno sie dziwić, że Biblia tak bardzo odstrasza.
No i jeśli mamy "śmierć" już omówioną, to jak rozumieć "wieczne piekło" co sie pod tym kryje?

Nawet nie za tysiąc lat a w każdej sekundzie ogromne ilości atomów wymienisz z otoczeniem

To Ty utożsamiasz się ze swoimi narzędziami/awatarem w grze, czyli z ciałem i umysłem.

Wiara w reinkarnację nie jest bardziej chora niż wiara w niebo, piekło, anioły, diabły, itd.
Mam wrażenie, że po prostu nie chwytasz idei a np w buddyzmie gdzie nie ma indywidualnej duszy to już jest ogólnie niezła jazda, ale jak się zacznie od koanów to pełna pustka czy reinkarnująca dusza przy braku indywidualnej duszy to już nawet logiczne, bo logika buddyjska w podstawowej wersji jest jakby czterowartościowa i niesprzeczność inaczej wygląda

Wiara w reinkarnacje, jest o wiele bardziej niedorzeczna, niż chrześcijaństwo.



Mam wrażenie że nie rozumiesz co to jest reinkarnacja, nie wiesz o co chodzi w buddyzmie.

To może skoro Robek rozumie reinkarnacje i wie o co chodzi w buddyzmie to mi wyjaśni, bo może po tych nastu latach konkretnego wgryzania się w temat nadal nic nie rozumiem, co oczywiście jest możliwe.

Co jest niedorzecznego w graniu na kolejnych kontach w grze, gdy postać nieodwracalnie ginie a nie doszło się tam gdzie się chciało?
Reinkarnacja= wcielanie się w kolejne postacie w grze zwanej wszechświat, w minigrze : Ziemia
Prostszej metafory nie wymyślę.

Niedorzeczne to jest jedno podejście i w zależności od oceny wyników wieczna kara lub nagroda, czyli pobyt w domu twórcy gry lub wieczne odłączenie, które ponoć ma być nieprzyjemne. Aha i jesteś niejako programem w grze, bo przed wykreowaniem w grze Twojego ciała po prostu Cię nie było...

Niedorzeczne jest wmawianie mi, że takie coś miało miejsce?
Niby gdzie i na ilu kontach grałem? kiedy nacisnąłem start?

Ja tu tylko z Tobą gram, nie jestem Tobą

Co gorsze nawet nie polecam chwilowego oderwania się od gry, bo potem dziwnie się gra, trochę jak życie w Matrixie, gdy wiesz, że to iluzja, ale gdy komuś o tym powiesz traktuje Cię jak świra, co jest całkowicie zrozumiałe i wręcz sensowne.

Raczej dziwnie było spotkać ludzi, dla których to oczywistość niż ludzi z którymi w sumie nie ma sensu tego ruszać, ale lubię robić pozornie bezsensowne rzeczy, bo pewien sens w tym dostrzegam

Dla mnie owocna rozmowa.

Trening czyni mistrzem. Co nie znaczy, że możliwy rewanż lub powtórka.

Wydaje mi się, że lepiej w obecnym rozdaniu, zagrać jak najlepiej. A nie łudzić się, że w kolejny dostanie się lepsze karty.

Świetna analogia Andej. Nie zagrasz już tej samej partii, ale możesz się podczas niej nauczyć jak lepiej grać i być lepszym w kolejnych partiach. Tu chodzi nie tyle co o grę co o graczy. Nie tyle o to co ma dany gracz, ale jakim jest graczem, o cechy i umiejętności jakie opanował gracz a nie postać którą gra...

Świadomość nie przechodzi dalej, więc cokolwiek sie nauczyłaś, zostanie utracone.

Jeśli jako świadomość rozumiesz tylko jedną z funkcji/jedną z części umysłu to masz rację. Jeśli istnieje świadoma, doświadczająca za pomocą umysłu dusza to inna sprawa. A do tego to czego uczysz się dzisiaj może być przydatne jutro czy też za kilka lat, nie trzeba wcale wychodzić poza nasze biologiczne życie.