Niestety trudno się otworzyć na opcję, że to w co się wierzy może być absurdalne, bo ludzie utożsamiają się ze swoimi poglądami a tym samym wszystko co atakuje poglądy uruchamia mechanizmy obronne ego, podczas rozmów widać cały przekrój i to nieadaptacyjnych, bo gdy się włączą dojrzałe z zasady otwierają się oczy.

Ja po prostu uważam, że ludzie personifikują sobie kluczowe dla nich wyższe idee kreując obraz Boga, sprawia to że pojawia się obawa, że odrzucając Boga utracą z nimi kontakt.
W innym wątku padło, że odrzucając Boga odrzucam prawdziwą Miłość, a bez miłości to tylko smutek i zwątpienie.
To tylko potwierdza moją tezę o Bogu jako personalizacji wyższych idei. Taki Bóg sprawia wrażenie że ma monopol na te idee/wartości.

Może tak być. Dla mnie to nierozstrzygalne.

Spryt.
Siła.
Asertywność, odecedzanie niepotrzebnych zagrożeń.
Swoboda, wolność, rozluźnienie.
Tzw. "strefa komfortu"
Gniew, asertywność.
? Koniec cierpienia, rozluźnienie.
Ekscytujące dramaty.

Nom.

Neuro, czemu wychwalasz szatana?

Chyba Ty

Po prostu zwracam uwagę na kwestię cienia Zauważam, że wypieramy'tłumimy pewne rzeczy jako złe (tworząc cień), ale wylewamy przy tym dziecko z kąpielą W ten sposób odcinamy się od potrzebnych nam (chociażby dla naszego zdrowia psychicznego) zasobów.

Tak, Neuro, ładnie wypisałeś pozytywy z negatywu.
Tak samo strach- ostrożność, która jest niezbędna aby odwaga nie stała się brawurą.
Też uważam że śmierć nie jest niczym złym, bo to koniec cierpienia, śmierć jest trudna dla tych, którzy pozostają żywi.

Gorzej z lękiem, tutaj trudno mi wskazać jakikolwiek plus

To fakt, choć odrobina lęku o to co dopiero będzie pozwala opracować porządne plany,przygotować się na trudne sytuacje, problemem jest lęk, który blokuje działanie, tak samo strach gdy przerodzi się w panikę jest patologiczny.
Strach w ostrożność
Lęk w zapobiegliwość?

Nie potrafię wskazać ani jednej sytuacji w moim życiu, kiedy lęk byłby korzystny (zgodnie z moją wiarą). Być może to kwestia definicji, że mianem lęku określam zawsze tę neurotyczną przesadę, co do której intuicyjnie *wiem* że jest niewłaściwa?
Nie widzę jednak innego miejsca na określenie "lęk"

Czyli nieuzasadnione przesadne obawy nazywasz lękiem? Jak tak to nijak korzystne to nie jest. Dla mnie lęk to po prostu strach odnoszący się do wyobrażenia, bez rzeczywistego obiektu, którego się boimy. Np lęk przed przyszłością. Może przybrać formę przesadną i patologiczną a może przejawiać się właśnie zapobiegliwością, czyli motywować do odpowiedniego przygotowania się.

Aaa...no tak, to ma sens. Ale jak wtedy nazwać to o czym mówię?

Neurotyczna przesada brzmi nieźle Albo nieuzasadnione i przesadne obawy Niestety dość długie, ale w końcu to coś zbędnego więc może mieć niepraktyczną nazwę.