Wielu podaje jako dowód na istnienie Boga, przypadki szczęśliwego ocalenia.
Mam pytanie, dlaczego Opatrzność nie zadziałała w tym przypadku:
https://wiadomosci.wp.pl/runal-dach-kos ... 563698016a

Czytam komentarze pod ww. wiadomością - przeważnie ludzie (raczej złośliwie) piszą, że to "Pan Bóg zawinił"... ale ktoś napisał coś innego, co warto brać pod uwagę:

Tak się kończy projektowanie, budowanie i eksploatacja imponujących budowli z ignorowaniem zasad bezpieczeństwa. Bo pieniądze najważniejsze jak zwykle 😕

Pewnie śledztwo będzie dociekać, czy normy wszelakie były zachowane (choć kto wie jak to tam w Meksyku z tego typu "dociekaniami" jest?), ale ja na pewno nie obwinię Pana Boga!
Czemu?
Bo żyjemy na planecie, której On - jako Stwórca - nie planował w takim stanie; czyli to zło, jakie się na Ziemi dzieje, nie było celem Stwórcy!!!
Złem jest śmierć przypadkowych ludzi w każdym miejscu (tu akurat był to kościół), ale dlaczego się oczekuje, że Bóg będzie zawsze cudownie - właśnie swoją Opatrznością - interweniował, gdy np. ludzie popełniają błędy i do tragedii doprowadzają?!

Głośna jest teraz sprawa kierowcy, który pędząc autostradą z prędkością ok. 300 km/h przyczynił się do śmierci 3 osób (żywcem spalonych w aucie po uderzeniu w barierki). Kto mu kazał tak szybko jechać (a wcześniej tak przerobić swoje BMW, aby mogło taką prędkość rozwinąć)?! Pan Bóg mu tak kazał??!
Widać, że ludzi głupie rzeczy robią... ignorują Boże prawa, które obowiązują na Ziemi... a potem obwiniają Boga (nie szatana! - co jest znamienne), że do tego dopuścił...

Owszem, sam bym chciał wiedzieć, czemu raz się cudownie coś zadzieje, i nie ma tragedii (albo jest nieznaczna), a kiedy indziej nie ma cudu... Ale póki co, to nie wiem tego, czemu tak jest co do konkretnych wydarzeń (może w niebie się o tym dowiem), lecz patrzę na całość szerzej, co wyżej opisałem...

Ale jednak oczekujemy od Boga jakiegoś cudu.

Ale nawet jak Ci co przestrzegają przepisy, to też im się zdarzają różne kary albo co innego

Tak, bo gdy "wybucha granat", to odłamki ranią/zabijają na oślep... [takim 'granatem' jest zło obecne na świecie].
Czasami się z takim pytaniem można spotkać: "Dlaczego dobrym ludziom zdarzają się złe rzeczy?".
[posłuszeństwo przykazaniom nie równa się pełnej ochrony przed złem]

@Guest

Prawdopodobnie przyczyną katastrofy był błąd ludzki: projektowy, albo budowlany.
Budynek kościelny stał pewnie z 5,10 albo 50 lat - i to był cud.
Teraz zawalił się, a ludzie pytają, dlaczego Bóg nie uczynił cudu.

Mogą dalej pytać: No, dobra, zawalić się pewnie i tak by zawalił - ale dlaczego akurat wtedy, gdy ludzie tam byli??!...
Inne życiowe przypadki:
Ktoś jedzie drogą, i gdyby w danym miejscu był 3 sek. później/wcześniej, to by się nie zderzył z tirem i nie zginął... albo: pieszy na chodniku ginie, bo mu cegła z gzymsu na głowę spadła - a mógł być krok dalej/bliżej... Dlaczego, Boże! Dlaczego?!...

Takich DLACZEGO?! tyle co dnia pada z ust ludzkich, że głowa mała... - a Pan Bóg to wszystko słyszy i jest zarazem ostro winiony za te "dlaczego?!"...
Nie jest prosto być Bogiem! Ja bym nie dał rady psychicznie... Myślę, że w wieczności będą pytania o te "dlaczego?!" przez Boga jakoś wyjaśniane... (ale może w sumie to dlaczego mają być? - może nie będzie trzeba?...)

O masz i tak będziecie udowadniać jaki to Bóg jest dobry..a człowiek zły.

To jeszcze dodam tylko.Ale to co człowiek nie może już nic nie napisać na temat Boga Bo nie jest niczego winien

A dlaczego mam obwiniać o coś Pana Boga?! Na tyle, o ile rozumiem sytuację w skali wręcz kosmicznego boju zła z dobrem, to nie mam podstaw, by jakieś świadczenie negatywne o Bogu uskuteczniać...
Spróbuj też to ogarnąć, a sam zobaczysz, że dobrze piszę; powodzenia!

Ale ja zrozumiałem dzięki za powodzenia.

Dobra widzę, ze temat się wyczerpał więc kończę temat. Stawiam kropkę.

Myślę, że jak długo świat istnieć będzie, to nie wyczepią się ludzkie pytania z serii: Dlaczego?!... - bo różne złe rzeczy dzieją się codziennie (i złym i dobrym osobom).
Mnie te pytania nie bulwersują, o ile nie są natarczywym atakiem na Boga, bo np. taka Księga Psalmów wiele razy pokazuje, jak Boży ludzie (piszący psalmy) bardzo szczerze, otwarcie i dobitnie pytali Boga: dlaczego? (coś coś dzieje)... jak długo? (coś trwać będzie)...
I widać, że Bóg nie ma pretensji o takie ludzkie pytania - byleby tylko one nie doprowadzały do depresji, niewiary, ateizmu i walki z Bogiem... (bo co prawda to wprost Bogu nie zaszkodzi, ale zaszkodzi takiej osobie, a byłoby to złe i niepotrzebne).
Tak to widzę.

Polecam wszystkim przeczytać Psalm 73 - pokazuje, z jakimi dylematami mierzył się autor biblijny... (tylko nie przeoczcie zakończenia psalmu i tego, że autor nie bluźnił Bogu, a tylko głośno myślał nad pytaniem: Dlaczego?...).
Może podam ten utwór w tłumaczeniu, które jest mi bliższe od innych (bo znam je najdłużej):

Ps 73 BW (Biblia Warszawska [1975])
(1) Psalm Asafowy. Zaiste, dobry jest Bóg dla tego, kto prawy, Dla tych, którzy są czystego serca.
(2) Co do mnie - omal nie potknęły się nogi moje, Omal nie pośliznęły się kroki moje,
(3) Bo zazdrościłem zuchwałym, Widząc pomyślność bezbożnych.
(4) Albowiem nie mają żadnych utrapień, Zdrowe i krzepkie jest ich ciało.
(5) Znoju śmiertelników nie doznają I nie spadają na nich ciosy, Jak na innych ludzi.
(6) Przeto pycha jest ich naszyjnikiem, A przemoc szatą, która ich okrywa.
(7) Obnoszą się dumnie ze swą otyłością, Serce ich jest pełne złych myśli.
(8) Szydzą i mówią przewrotnie, Wyniośle przechwalają się grabieżą.
(9) Przeciwko niebu podnoszą gęby swoje, A język ich pełza po ziemi.
(10) Dlatego lud mój zwraca się do nich I nagannego nic w nich nie znajduje.
(11) I mówią: Jakożby mógł dowiedzieć się Pan? Czy Najwyższy wie o tym?
(12) Oto takimi są bezbożni: Zawsze szczęśliwi, gromadzący bogactwa.
(13) Czy więc na próżno w czystości zachowywałem serce moje I w niewinności obmywałem ręce moje?
(14) Albowiem co dzień znoszę ciosy I jestem smagany każdego rana.
(15) Gdybym pomyślał: Będę tak mówił, jak oni, To byłbym zdradził ród twoich dzieci.
(16) Chciałem to tedy zrozumieć, Lecz niezwykle trudne mi się to wydało,
(17) Dopókim nie dotarł do tajemnic Bożych I nie zrozumiałem kresu ich.
(18) Zaprawdę, stawiasz ich na śliskim gruncie, Strącasz ich w zagładę.
(19) Jakże nagle niszczeją, Znikają, giną z przerażenia.
(20) Jak pierzcha sen, gdy się człowiek budzi, Tak Ty, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich mrzonkami.
(21) Gdy rozgoryczone było serce moje, A w nerkach czułem kłucie,
(22) Byłem głupi i nierozumny, Byłem jak zwierzę przed tobą.
(23) Bo przecież jam zawsze z tobą; Tyś ujął prawą rękę moją.
(24) Prowadzisz mnie według rady swojej, A potem przyjmiesz mnie do chwały.
(25) Kogóż innego mam w niebie, jeśli nie ciebie? I na ziemi w nikim innym nie mam upodobania!
(26) Chociaż ciało i serce moje zamiera, To jednak Bóg jest opoką serca mego i działem moim na wieki.
(27) Bo oto ci, którzy oddalają się od ciebie, zginą: Wytracasz wszystkich, którzy nie dochowują ci wierności.
(28) Lecz moim szczęściem być blisko Boga. Pokładam w Panu, w Bogu nadzieję moją, Aby opowiadać o wszystkich dziełach twoich.

Bo cuda nie istnieją, są tylko zdarzenia losowe. Szczęśliwe lub nieszczęśliwe z naszego punktu widzenia. Doszukiwanie się w zdarzeniu losowym boskiej ingerencji jest infantylne.

@Biniu, dlaczego Twoim zdaniem Opatrzność miałaby zadziałać w ten konkretny sposób, który uważasz za właściwy?
Śmierć nie jest największą katastrofą na świecie; jest nią grzech. „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle” (Mt 10, 28). Bóg nie odpowiada za wady konstrukcyjne świątyni, być może były sygnały ostrzegawcze, ale je zignorowano, w efekcie zawalił się dach, doszło do tragedii. Czy Bóg mógł temu zapobiec? Owszem, ale nie miał takiego obowiązku. Na świecie każdego dnia dochodzi do różnych katastrof, bo żyjemy w świecie, w którym rządzą określone prawa, jeżeli łamiemy prawa natury, doświadczymy skutków nadużycia tych praw, to samo dotyczy praw fizyki(konstrukcja dachu) itp.,


Masz prawo do przekonania, że nie ma nic co mogłoby wykraczać poza świat zmysłowy, a życie to losowość. Otworzyć się na Boga, to uznać, że ten świat duchowy istnieje, łaska Boża buduje na naturze, działa wedle swego Planu, człowiek może doświadczać działania Opatrzności, ale według odwróconego porządku: to nie "ja" człowieka decyduje kiedy Opatrzność ma spełnić polecenie, ale poprzez ćwiczenie się w cnotach, zanurza się w relację z Bogiem i uczy się rozeznawać działanie Opatrzności w świecie.

Pełna zgoda, światem rządzą prawa natury, które w jakiejś części poznaliśmy i skutki ich działań przestaliśmy uważać za cuda dokonane ręką Boga, oraz prawa natury, których jeszcze nie znamy/rozumiemy, których działanie nazywamy cudami dokonanymi ręką Boga.
Według wszelkich obliczeń ten dach powinien się zawalić, ale cudem się nie zawalił. Cudem, czy błędem/dach w obliczeniach popełnionych przez biegłych rzeczoznawców?
Lekarze pani Basi, nie dawali żadnych szans na przeżycie więcej niż miesiąca, ale po dotknięciu przez takiego bądź takiego duchownego i jego modlitwie żyje już dwadzieścia lat i ma się dobrze. Kto dał lekarzom umiejętność przewidywania daty śmierci, nie mówię co do sekundy, ale co do miesiąca, kwartału, roku czy kilku lat? Czy takie postawienie sprawy nie przeczy słowom "Nie znacie dnia, ani godziny..."?
PS
Dziś rozpocząłem proces przemieniania wody i winogron w wino, białe i czerwone, w czterech butlach 30 litrowych. Jeszcze jakieś 10 lat temu, ten proces był dla mnie bezmała cudem, dziś to rutyna.