Irciu, czy umiałabyś wyjechać - czyli zmienić swoje otoczenie - i choć jeden dzień być sama w ciszy i milczeniu, bez telefonu, internetu, spraw do załatwienia. Czy stać Cię na taki eksperyment?

Jak to nie?

Dzięki.

Tzn.? Proszę o sprecyzowanie. Pozwolić Bogu odkryć siebie (Boga) czy mnie? Tak czy owak nie bardzo rozumiem...

A jakie to ma znaczenie? Jak rozpoznać czy rzeczywiście istnieje coś takiego jak grawitacja czy też w rzeczywistości działa to w inny sposób (zakrzywianie czasoprzestrzeni?). Liczy się tylko to, czy dany model się sprawdza, czy nasuwa się jako naturalny (minimalizacja strat energii przy używaniu modelu).

Obawiam się że jest to nieweryfikowalne. Liczy się to, jaka (robocza) interpretacja sama się nasuwa.

Poza tym bliskie jest mi podejście Junga, w którym różne archetypy krążą w nieświadomości zbiorowej Jest też np. taka książka: "Wewnętrzny świat traumy - archetypowe obrony Jaźni" (Donald Kalsched). O krążących archetypach wspomina również S. Grof w "Kosmicznej grze".

Zdarza mi się robić coś takiego na więcej niż jeden dzień i uważam, że to coś wspaniałego, takie jednodniówki to zasadniczo wychodzę wcześnie rano idę w teren, siadam pod jakimś drzewem i tak do wieczora, czyli zabawa raczej na dobrą pogodę.

Gdybyś miał odrobinę polotu, to mógłbyś uczynić jedno i drugie.


Może to i lepiej...


Tylko powinszować.

A gdybym nie miał?

Dlaczego?