Jak pogodzić współczesną wiedzę o człowieku wynikającą z nauk przyrodniczych z naszą wiarą?

Weźmy na przykład rodzinę – podstawową komórkę życia społecznego, a dla mnie i wielu z was pewnie fundamentalną wartość, źródło radości, spełnienia i obraz miłości Boga do człowieka.

Jeśli przyjmiemy naturalistyczne podejście współczesnych nauk przyrodniczych takich jak socjobiologia, neurobiologia, genetyka, nasza troska o małżonka, dzieci znajdzie wyjaśnienie w teorii genów, hormonach, poszczególnych obszarach mózgu odpowiedzialnych za naszą empatię, przywiązanie itp.

Instynkt rodzicielski, skłonność do największych poświęceń, włączając w to oddanie życia, czy nawet żałoba po stracie dziecka może zostać zredukowana do chemii, biologii a na końcu do praw fizyki.

Skoro obserwacja natury i prawa przyrody, którymi posługujemy się w nauce dają naukowe wyjaśnienie naszych zachowań, gdzie tu miejsce na duchowość i tę nutę metafizyki, która z pewnością każdy z nas czuję biorąc na ręce nowonarodzone dziecko, przytulając schorowaną żonę, po prostu kochając najbliższe nam osoby?

A może to wszystko jednak tylko biologia i nic więcej? Może nasze wszystkie radości, smutki, wzruszenia, pragnienia związane z naszym życiem są tylko ewolucyjnym wyposażeniem, które w kontekście zmartwychwstania i naszej egzystencji w niebie będą kompletnie bez znaczenia? Ewolucja, jak mówi Dawkins i inni ewolucjoniści, nie jest ani dobra, ani zła, jest OBOJĘTNA.

Centrum naszego życia jest mózg. Świadomość bez mózgu nie istnieje, nasz umysł ma charakter materialny. Nasza tożsamość, pamięć, wspomnienia, przekonania, poglądy, sympatie i antypatie, mówiąc najogólniej, TO KIM JESTEŚMY A WIĘC „JA”. są zapisane w tym półtorakilogramowym organie. Nasze „JA” jest zależne od materii – polecam poczytać o słynnym przypadku Phineasa Gage’a.

Ciężko mi tu znaleźć miejsce na duszę, zmartwychwstanie - przyjmując naukowy redukcjonizm antropologiczny, zostawiam miejsce na wolną wolę, która MUSI istnieć, by móc utrzymać naukę o grzechu, ofierze, odkupieniu i Zmartwychwstaniu.

Podsumowując, wszystko co czujemy i myślimy, nasze przeżycia, radości, smutki i wzruszenia ma dla Boga status OBOJĘTNYCH, kompletnie zależnych i dających się w całości zredukować (pozbawionych duchowości) do biologicznej natury człowieka, liczy się tylko wypełnienie prawa (czcij Boga, nie kradnij i nie cudzołóż), możliwe dzięki mocno ograniczonej, ale jednak istniejącej wolnej woli.

Koncepcja, którą prezentuję, daje pogodzić ze sobą teorię ewolucji, współczesne dokonania neuronauk i teologię chrześcijańską. W moim odczuciu jest jednak przygnębiająca, wręcz depresyjna, deprecjonująca duchowy aspekt życia człowieka (przynajmniej dla mnie – nie jest mi z tym dobrze, kiedy patrzę na nowo narodzonego synka….) Z drugiej strony nie potrafię znaleźć innej sensownej i uczciwej wizji człowieczeństwa, która może połączyć wiarę i naukę.

Co o tym myślicie?

Dowiedz się kim jesteś a co masz...
Gdy okaże się, że masz mózg i masz umysł i że to narzędzia wszystko się zmieni.
Ze względu na wykształcenie mogę rozpisać reakcje zachodzące w mózgu aby zaistniał stan zakochania, a nawet dojrzałej miłości, ale to nie jest Miłość.
Katolicy mają ten problem, że mimo poprawnego założenia o odrębności duszy od umysłu, czyli funkcji mózgu przypisano jej cechy właśnie umysłu.

Tak, ewolucja nie jest ani dobra ani zła, cała natura nie jest ani dobra ani zła, to Ty przez doświadczanie oraz stosunek do doświadczenia przypisujesz rzeczom i wydarzeniom znaczenie oraz sens.

Jesteś umysłem czy też doświadczasz za pomocą umysłu?

Powodzenia w poszukiwaniach!

Nie jesteś jedyna w swoich przemyśleniach i odczuciach jakie wzbudza w człowieku świat z jego dokonaniami. Podobne stany przeżywał Ignacy Loyola, zanim poczuł i zrozumiał, że tylko jedyna rzecz na świecie daje mu wewnętrzny ład, spokój i uporządkowanie. Jest nią Miłość.

Pomyśl, o tych wszystkich kobietach i mężczyznach, matkach i ojcach, którzy na wiele lat przed Tobą czy mną, patrzyli na swoje nowo narodzone dziecko. Co wtedy czuli, jak to przeżywali? Przypatrz się ludziom na całym świecie trzymających na rękach swoje maleńkie dziecko - bez względu na kolor skóry, pochodzenie, wiedzę. Czyż nie łączą ich te same uczucia, myśli, pragnienia względem własnego dziecka? Czym się różnią te uczucia i pragnienia Meghan i Harrego od uczuć i pragnień przeciętnej rodziny? I vice versa!
Miłość jest prosta i nie wymaga objaśnień. Zwyczajnie przychodzi, jest i pozostaje. Niezachwiana, bezwarunkowa w stosunku do dziecka. Zakorzeniona w nas przez odwieczne prawo miłości.
Świat jest krzykliwy, rozpycha się dając złudzenie wiedzy na każdy temat. Ale życie to weryfikuje sprowadzając do prostoty jaką każdy z nas ma w sobie. Pewne rzeczy na tym świecie pozostaną niezmienne bez względu na teorie, które przychodzą po nich.
I tego się trzymajmy!

Macierzyństwo i ojcostwo to dwa najwspanialsze dary Miłości!

Po pierwsze – nie wrzeszcz.
Po drugie – zauważ, że naturalizm jest dla nauki założeniem, a nie wnioskiem płynącym z nauki. Nauka z zasady nie przyjmuje ponadnaturalnych wyjaśnień, jednakże w żaden sposób nie dowodzi, że takowe nie istnieją.
Po trzecie – fakt, że Bóg w stworzeniu nas posłużył się jakimiś mechanizmami naturalnymi nie oznacza, że nie jesteśmy stworzni w zgodzie z Jego zamysłem.

Dokładnie- nauka( science) po prostu nie zajmuje się światem niefizycznym. Dlatego ma taki problem ze świadomością

Czy dobrze domyślam się, że do mnie kierujesz swój niegrzeczny ton? Jeśli tak, to nieładnie zefciu, nieładnie!

Dobrze prawisz, że nauka nie przyjmuje ponadnaturalnych wyjaśnień, dochodząc do słusznego wniosku, że tym samym nie dowodzi, że takowe nie istnieją.

Nie wiem, czy zauważyłeś, że moją uwagę przykuła ta wypowiedź:

pogrubienie: B

Jak na dłoni widać dysonans, i do czego prowadzi brak choćby refleksji, nad tym, co jest niezbadane, nie oparte na wiedzy, lecz tak bardzo naturalne w swej istocie. Wręcz pierwotne.
Czy teraz rozumiesz zefciu intencję mojej wypowiedzi i odwołanie do Ignacego?

Jedno z drugim nie ma nic wspólnego, więc nie wiem co ty tu chcesz godzić?



Nie mam żadnych najbliższych osób, więc nie wiem o czym ty tutaj mówisz?




A niby jakim wyposażeniem mają być?
Kolejny raz nie wiem o czym ty tutaj mówisz? to twoim zdaniem Bóg dobiera ludzi w pary? każe żonie kochać męża? powoduje że ktoś zaczyna być głodny? powoduje że chce mu się spać?



Jaka ma tam być egzystencja w Niebie? jak to ma wyglądać? i co ma tam przeszkadzać?



Chciałbyś żeby wszystkim kierował Bóg? a skoro jest inaczej to masz do niego o to pretensje?

Oczywiście, że nie



No niby tak, wszystko się zgadza, ale do pewnego stopnia. Jak sam zauważyłeś było by to bardzo smutne, gdyby nasza egzystencja ograniczała się wyłącznie do biologii. Nasze „Ja” EGO, czyli ten świadomy „obserwator” to rzeczywiście tylko biologia a więc gra odpowiednich hormonów wydzielanych przez nasz mózg. Problem jednak w tym, że ten obserwator nie ma wglądu w swój „program”, system który jest czymś nadrzędnym do tej całej biologii. By mózg mógł wydzielić jakiś hormon (np. hormon szczęścia – dopamina) musi go „coś” zainicjować, no bo nie ma przyczyny bez skutku. Problem w tym, że Ty rozpatrujesz to wyłącznie na poziomie biologii (materii). Ten wspomniany „Program” to nasza „Dusza” (nie mylić z EGO). Program ten działa podobnie jak system (Windows) w komputerze. On działa zawsze w tle, po prostu użytkownik nie musi wiedzieć ,znać jak on działa. Podobnie dusza, aspekt nadrzędny działa w tle. Czyli, to czego jesteśmy bezpośrednio świadomi, to tylko EGO a więc cała ta chemia.

Porównanie człowieka do komputera jet tu najbardziej obrazową analogią: mózg to procesor, pamięć to RAM i HDD nasze zmysły to urządzenia peryferyjne itd. Tylko że sprzęt, bez systemu to tylko kupa złomu, natomiast człowiek bez duszy to tylko kawał mięsa w najlepszym razie taki cyborg . Oczywiście całkowicie innym zagadnieniem jest to, czym jest dusza

Takim przykładem człowieka bez duszy jest ktoś (a może już coś) kto uległ wypadkowi i jest w śpiączce podłączony do aparatury podtrzymującej funkcje wegetatywne. Taki ktoś może robić wrażenie człowieka żywego (mruga oczami, porusza ustami a nawet tam coś mamrocze) ale jest to tylko pusta skorupa bez duszy. No chyba, że dusza się rozmyśli i po czasie wróci do ciała, wtedy mamy przebudzenie, czasami tak bywa, ale rzadko.

Po pierwsze – jeśli było w mojej wypowiedzi coś niegrzecznego, to wskaż co. Po drugie – pisałem do autora wątku.

Proszę.


Teraz rozumiem.